|
Prezes Europejskiego Instytutu Historii i Kultur Żywności | |
|---|---|
| 2009-2015 |
| Narodziny | 10 stycznia 1957 |
|---|---|
| Narodowość | Francuski |
| Trening | Uniwersytet Paris-Sorbonne |
| Zajęcia | Historyk , profesor uniwersytecki |
| Pracował dla | Uniwersytet w Tours , Uniwersytet Lille-III |
|---|
Marc de Ferrière le Vayer , urodzony dnia10 stycznia 1957, jest profesorem uniwersyteckim w dziedzinie historii gospodarczej i społecznej na Uniwersytecie François-Rabelais w Tours .
Specjalista w zakresie historii biznesu i historii technik , współtworzy również historię żywności.
Rodzina Le Ferriere Vayer jest byłym mieszczańskiej rodziny z Anjou , znanego Bauge , z XVIII -tego wieku. Jean Ferrière (zmarł około 1753 r.) Był królewskim notariuszem i tabellionem w Baugé.
Urodzony 10 stycznia 1957Marc de Ferrière Le Vayer studiował historię na Uniwersytecie Paris IV Sorbonne. Po uzyskaniu tytułu magistra z historii cyklu we Francji przed 1914 r., Obronionym w 1982 r. Pod kierunkiem François Carona , obronił pracę magisterską z historii gospodarczej i historii technik, jeszcze w grudniu pod kierunkiem historyka François Carona. 1991 pod tytułem Christofle, une aventure industrielle, 1793 - 1940.
W latach 1983-1989 uczył historii i geografii w szkołach średnich, w szczególności w liceum Racan w Château-du-Loir w regionie Sarthe.
Absolwent Uniwersytetu Paris IV Sorbonne , był wykładowcą na Uniwersytecie Lille III w latach 1993-2004, a wcześniej w latach 1989-1993 kuratorem muzeum i archiwum złotnika Christofle w Paryżu.
Jego badania koncentrują się w szczególności na związkach między historią przemysłu , historią technik i innowacji oraz historią konsumpcji w świecie zachodnim w XIX i XX wieku.
Opublikował wiele książek i artykułów na ten temat, najnowszy, Od końca rodzin do globalizacji, francuski przemysł papierniczy od 1945 roku , został opublikowany na początku 2006 roku przez ENP éditions w Orleanie.
Od czasu jego powołania w Luty 2004na Uniwersytecie François-Rabelais w Tours specjalizował się w historii żywności.
Członek wielu rad naukowych, ekspert Ministerstwa Nauki i AERES, był także dyrektorem PPF Food Uniwersytetu François-Rabelais oraz zastępcą dyrektora jego szkoły doktorskiej SHS przez 8 lat. W latach 2009-2015 był prezesem Europejskiego Instytutu Historii i Kultur Żywności (IEHCA) oraz kierownikiem Katedry UNESCO „Ochrona i promocja kulturowego dziedzictwa żywnościowego” w latach 2011-2015.