Charles-Eugène-Gabriel de La Croix de Castries | |
Portret autorstwa Josepha Boze . | |
Tytuł |
4 e markiz de Castries ( 1743 - 1801 ), |
---|---|
Poprzednik | Armand François de La Croix de Castries |
Wierność |
Królestwo Francji Armia książąt |
Stopień wojskowy | Marszałek Francji ( 1783 ) |
Lata służby | 1739 - 1788 |
Rząd wojskowy |
Governor of Montpellier i Sete gubernatorem Flandrii i Hainaut |
Nagrody | Rycerz Ducha Świętego |
Inne funkcje |
Porucznik króla w Langwedocji Sekretarza Stanu do marynarki ( 1780 - 1.787 ) |
Biografia | |
Dynastia | Dom La Croix de Castries |
Przezwisko | Marszałek de Castries |
Narodziny |
25 lutego 1727 Paryż |
Śmierć |
11 stycznia 1801 r. Wolfenbüttel |
Gabriel Charles Eugène de La Croix, markiz de Castries , Baron z Estates Langwedocji , hrabiego Charlus, Baron Castelnau i Montjouvent, Pana Puylaurens i Lézignan, to Marszałek Francji urodził się w Paryżu na25 lutego 1727i zmarł w Wolfenbüttel dnia11 stycznia 1801 r..
Eugene Charles Gabriel La Croix dół od Domu Castries , rodziny szlacheckiej z Montpellier w Langwedocji , która sięga XIV th century . Jest synem Józefa François de La Croix, markiza de Castries (1663-1728), porucznika króla w Langwedocji, gubernatora i seneszala w Montpellier oraz jego drugiej żony Marie-Françoise de Lévis de Charlus (1698-1728). ), najstarsza córka księcia Lévis i Marii Françoise d'Albert de Luynes. Jest prawnukiem księcia de Chevreuse .
Wstąpił do Królewskiego Pułku Piechoty w maju 1739 , był porucznikiem23 sierpnia 1742. W tym samym czasie był porucznikiem królewskim w Langwedocji i gubernatorem Montpellier i Sète (1 st grudzień 1743). On prowadził znakomicie się siedmioletnia wojna i wszystkie kampanie za panowania Ludwika XV . Mestre obóz od króla Pułku Ułanów na26 marca 1744w 1748 r . był feldmarszałkiem i generalnym dowódcą kawalerii .
Po kierowaniu wyprawą na Korsykę, w 1756 dowodził siłami ekspedycyjnymi na Karaibach, w szczególności w Saint Lucia, która zawdzięcza mu nazwę swojej stolicy. Później wyróżnił się w bitwie pod Rossbach (5 listopada 1757), gdzie otrzymał dwie rany. Generał porucznik (28 grudnia 1758), zostaje generalnym kapitanem obozu kawalerii w dniu 16 kwietnia 1759. W bitwie pod Kloster Kampen (16 października 1760), ratuje swoim chłodem sytuację, która wydawała się przegrana. Został pasowany na rycerza w Zakonie Ducha Świętego w dniu30 maja 1762 r. Wkrótce po pokoju z 1763 roku został mianowany gubernatorem Flandrii i Hainaut . Był wtedy kapitanem porucznikiem Szkockiej Kompanii Żandarmerii i dowódcą żandarmerii od 1770 roku aż do przejścia na emeryturę w 1788 roku .
Został mianowany Sekretarzem Stanu dla marynarki na13 października 1780na polecenie swojego przyjaciela Jacquesa Neckera . Pozostaje na stanowisku do24 sierpnia 1787. W 1783 został wyniesiony do godności marszałka Francji . Jej działania są rozmieszczone na kilku frontach: po pierwsze, w ramach amerykańskiej wojny o niepodległość , reorganizuje flotę i sprawia, że Rada przyjmuje nową strategię morską, która prowadzi do sukcesu w czasie wojny; okręty są przesunięte w celu uwzględnienia globalizacji konfliktu, a eskadry powierzane są nowym, bardziej ofensywnym przywódcom, takim jak de Grasse . Te wybory częściowo przyczyniły się do zwycięstwa francusko-amerykańskiego w 1781 roku.
Castries boryka się również z problemem Oceanu Indyjskiego . Kiedy Anglia wypowiedziała wojnę Zjednoczonych Prowincjom , wysłał statki do Kolonii Przylądkowej, aby ostrzec holenderskich kolonistów. Pod dowództwem Komornika Suffren statki te miały następnie dołączyć do eskadry na Oceanie Indyjskim. Castries ma nadzieję na odebranie Anglikom francuskich miejsc, ale jego plany zawodzą. Mimo to bardzo interesował się maskareńczykami , których obronę zreorganizował, uporządkował gospodarkę i administrację oraz upoważnił oficerów do brania za żony Kreolów. Po utworzeniu nowej Compagnie des Indes przeciwstawił się Calonne, próbując przeciwstawić się interesom Île-de-France.
Po przywróceniu pokoju prowadził także bardzo ważny wysiłek legislacyjny: uprościł hierarchię i zreorganizował rejestr morski (1783). To pod jego władzy są wybrane, od 1782 do 1787 roku, gdy standardowe plany nowych naczyń „Borda-Sane" z 74, 80 i 118 karabinów, które wyposażają francuskiej marynarki wojennej do pierwszych dekadach XIX th wieku. W tych funkcjach marszałek de Castries dokładnie studiuje swoje akta i wykazuje dużo ciężkiej pracy. Pożyczamy mu to słowo: „Chciałbym spać szybciej” .
Jednak w polityce jego poglądy wydają się dość wąskie, jeśli sądzić z jego Refleksji o duchu publicznym skierowanym do króla w 1785 roku: dla niego trudności monarchii sprowadzały się do problemu władzy; wystarczy być stanowczym, aby wszystko wróciło do normy.
W 1787 brał udział w Zjeździe Notabli . 13 lipca 1789, odmawia Ministerstwa Marynarki Wojennej, do którego ponownego przyjęcia król nakłania go. Emigruje do20 październikai ciesz się gościnnością Jacquesa Neckera w Coppet . W 1792 r. podczas najazdu Prusów w Szampanii dowodził wraz z marszałkiem de Broglie korpusem armii książąt. Następnie pełnił funkcję szefa sztabu hrabiego Prowansji . Zmarł w Wolfenbüttel dnia11 stycznia 1801 r., gość jego dawnego przeciwnika, który stał się jego przyjacielem, księcia Brunszwiku .
Posiadał majątek w Antoniuszu na terenie dzisiejszej Parc Heller oraz zamek w Ollainville , który rozbudował w 1782 roku . W Paryżu w 1743 przeniósł się do Hôtel de Castries przy rue de Varenne 72 . W 1761 r. odziedziczył po swoim wuju marszałku de Belle-Isle wielki majątek, który umożliwił mu w szczególności podjęcie prac mających na celu upiększenie swojego hotelu.
Lazur do krzyża Or.
Żeni się, 19 grudnia 1743, Gabrielle Isabeau Thérèse de Rozet de Rocozel de Fleury, córka księcia Fleury, z którą ma dwoje dzieci:
Pokazuje się, że jest kapryśnym mężem i zdradza swoją żonę. Z jego związku z Marią Françoise de Noailles, miał zwłaszcza damę de Rœulx, naturalną córkę Marguerite Valette, która poślubiła Jean-Nicolasa Pache , burmistrza Paryża i ministra wojny.
Stolica wyspy Saint Lucia została nazwana na jego cześć Castries.
Jego imię nosi także wieś i port na rosyjskim Dalekim Wschodzie (Де-Кастри).
: dokument używany jako źródło tego artykułu.