Malia
| Malia | |||
 Model pałacu w Malii. | |||
| Lokalizacja | |||
|---|---|---|---|
| Kraj | Grecja | ||
| Obrzeże | Kreta | ||
| Deme | Hersonissos | ||
| Informacje kontaktowe | 35 ° 17 ′ 35 ″ na północ, 25 ° 29 ′ 35 ″ na wschód | ||
Geolokalizacja na mapie: Grecja
| |||
Malia to współczesna nazwa nadana starożytnemu miastu na Krecie, którego nazwa nie jest znana. Teren, na którym znajduje się pałac, zajmuje powierzchnię 9800 m 2 . Znajdowało się na północnym wybrzeżu wyspy, na żyznej równinie. Jest to jedno z czterech najważniejszych miejsc cywilizacji minojskiej . Miejsce to było zajmowane od wczesnej epoki brązu II przez społeczność rolniczą, która zyskała na znaczeniu i została uzupełniona w środkowej epoce brązu przez aglomerację miejską, a następnie przez pałac, który podobnie jak pozostałe trzy pałace kreteńskie: Knossos , Phaistos i Zakros , pozostaje słabo znany. W porównaniu z nimi wygląda mniej luksusowo. Pozostałości pozwalają jednak stwierdzić, że była to budowla monumentalna. Ściany są z cegły mułowej bez okleiny gipsowej i bez śladu fresków. Miejsce to składa się z kilku zestawów konstrukcji: samego pałacu z kilkoma mieszkaniami i nekropolią , agory (miejsce zgromadzeń, rynek miejski) i krypty hipostylowej (zamkniętej przestrzeni, której sklepienie wspierają kolumny).
Pałac w Malii
Pałac Malia (lub Mallia) jest trzecią pod względem znaczenia i wielkości „stolicą” starożytnej Krety (7500 m 2 ). Znajduje się na północnym wybrzeżu, 34 km od Heraklionu , w Deme z Chersonissos , na wschód od współczesnego miejscowości Mália , w małej ale żyznej równinie (45 km 2 ), zajmuje ważną pozycję geograficzną, obok zasadniczej portu dla nawigacja epoki brązu .
Miejsce to zostało odkryte w 1915 roku przez Kreteńczyka Josepha Hadzidakisa. Był pierwszym, który przeprowadził tam sondaże i od pierwszych uderzeń kilofem wydobył na światło dzienne bogate znaleziska i labirynt z ciosanych kamiennych pokoi, które natychmiast pozwoliły mu rozpoznać pałac podobny do tych z Knossos i Phaistos .
Ale wybuchła pierwsza wojna światowa i Joseph Hadzidakis został bardzo szybko zmuszony do rezygnacji z pracy z powodu braku środków finansowych.
W 1920 roku Charles Picard , ówczesny dyrektor Szkoły Francuskiej w Atenach , uzyskał zgodę władz greckich na kontynuowanie badań Josepha Hadzidakisa. Malia była marzeniem pokoleń archeologów . Cała seria francuskich uczonych odkryła minojskie miasto, w tym:
- Jean Charbonneaux , który później został kustoszem Departamentu Starożytności Greckiej i Rzymskiej w Luwrze ;
- Fernand Chapouthier , zastępca dyrektora École normale supérieure ;
- Robert Flacelière , członek Instytutu, dyrektor Fundacji Thiers ;
- Pierre Demargne , syn pioniera archeologa Josepha Demargne'a i następca Charlesa Picarda na czele Instytutu Sztuki i Archeologii;
- Henri Van Effenterre oraz jego prace i publikacje dotyczące pałacu w Malii (lata 60.);
- Olivier Pelon, który kieruje wykopaliskami pałacu po Pierre Demargne;
- Jean-Claude Poursat , odkrywca okręgu Mu.
Pierwszy pałac powstał około -1900 roku , podobnie jak Knossos . Niewiele pozostaje widocznych z pierwszego pałacu, większość ruin pochodzi z okresu neopalatialnego . To właśnie odkrycie mebli i przedmiotów pozwoliło na identyfikację elementów. Miał pięć wejść, po jednym w każdym rogu i jednym od zachodu, który jest najbardziej monumentalny, przy czym dwa główne wejścia znajdowały się od północy i południa. Wokół centralnego prostokątnego dziedzińca znajdowały się funkcjonalne kwartały ze składami, salami do funkcji religijnych i salami ceremonialnymi. To ten ostatni zasugerował specjalistom istnienie władzy centralnej. Rzeczywiście, w skarbcu znaleźliśmy kilka broni ceremonialnej (w tym słynny toporek z głową pantery), które wydawały się być insygniami władzy królewskiej.
Dzielnica Mu
Położona na północny zachód od pałacu dzielnica „Mu” (nazwa nadana przez archeologów) rozciąga się na ponad 2500 m 2 . Pochodzi z okresu pierwszego pałacu i został zniszczony przez pożar. Obejmował budynki główne, duże budynki drugorzędne, być może mieszczące wysokich urzędników związanych z pałacem, warsztaty tkackie, garncarskie, hutnicze czy młynarskie oraz zespół budowli, których zastosowanie nie jest znane. Na zachód od pałacu odkopano kolejną dzielnicę, dzielnicę „Nu”. Zajmuje powierzchnię 750 m 2 i składa się z budynku o trzech skrzydłach rozmieszczonych wokół niewielkiego dziedzińca. Podobnie jak w dzielnicy „Mu”, znaleziono ślady rzemieślniczej działalności. Odkrycie na nekropolii Chrysolakkos prestiżowych przedmiotów, takich jak broń ceremonialna i złota biżuteria , wskazuje na hierarchiczne społeczeństwo. Wpływ Egiptu widoczny jest w ceramice i biżuterii. Świadczy o regularnych kontaktach obu cywilizacji. Około 1700 roku pałac Malia został zniszczony wraz z pałacami w Knossos i Phaistos , prawdopodobnie po trzęsieniu ziemi. Pałac został odbudowany, zanim ostatecznie został zniszczony po raz drugi, wraz z pałacem Zakros , około -1450 roku . To z Knossos nastąpi (znajdziemy również -1370 / -1350 ). Pałac został prawdopodobnie całkowicie opuszczony w XII th century .
Bibliografia
- Elga Andersen i Olivier Pelon, przewodnik po Malii. Pałac i nekropolia Chryssolakkos , Szkoła Francuska w Atenach, seria „Miejsca i pomniki”, Ateny, 1992.
- Jean-Claude Poursat:
- Grecja Preclassic, od jego początków do końca VI XX wieku , Nowy Ancient History, vol. 1, Próg, pot. „Points Histoire”, 1995 ( ISBN 2020131277 ) .
- Wykopaliska przeprowadzone w Malii. Le quartier Mu , 3 tomy, French School of Athens, seria „Cretan Studies”, Ateny, 1978-1995.
- Przewodnik po Malii w czasach pierwszych pałaców. Le Quartier Mu (z Martinem Schmidem), Francuska Szkoła Ateńska, seria „Miejsca i pomniki”, Ateny, 1992.
- Henri Van Effenterre , The Palace of Mallia and the Minoan City , Rzym, 1980 [ prezentacja online ] .