Maldevelopment

Zły rozwój odnosi się do luki w rozwoju człowieka i zrównoważonego rozwoju kraju. Termin ten został ukuty w latach 80. XX wieku, aby odróżnić się od „  niedorozwoju  ”, który dotyczy tylko aspektów ekonomicznych i zakłada w sposób dorozumiany „jedną drogę” dla postępu ludzkości.

Słaby rozwój / niedorozwój

Termin „zły rozwój” powstał przez analogię z parą „  niedożywienie / złe odżywianie  ”. Ludność krajów rozwiniętych czasami cierpi z powodu niedożywienia, rzadko z powodu niedożywienia. Termin „niedorozwój” odnosi się do deficytu (ilościowego), natomiast termin „słaby rozwój” odnosi się do niedopasowania (jakościowego). Francuski agronom i naukowiec René Dumont użył go w Ameryce Łacińskiej i Afryce Subsaharyjskiej.

Ten termin słabego rozwoju można porównać z różnymi krytykami współczesnego kapitalizmu dotyczącymi hybrydy lub nadmierności, niezaspokojenia podstawowych potrzeb, nadmiernych nierówności społecznych i międzypaństwowych, śmieciowego jedzenia, szaleństwa środowiska.

Postawienie problemu w kategoriach „słabego rozwoju” sprowadza się zatem do postawienia problemu, jak się rozwijać, podczas gdy niedorozwój w znaczeniu ilościowym oznacza, że ​​naród „niedostatecznie” rozwinięty musi podjąć wysiłek, aby osiągnąć „ten sam poziom”. rozwoju, to znaczy musi naśladować model rozwoju kraju, który ocenia go jako „słabo rozwinięty”. W sposób dorozumiany sprowadza się to do uznania, że ​​model kraju, który ocenia kraj jako „słabo rozwinięty”, jest modelem odniesienia, dostosowanym do kontekstu tego kraju. Stanowisko to pojawia się dość wyraźnie w orędziu o stanie Unii wygłoszonym przez prezydenta Harry'ego Trumana w 1949 r .

Jednak pojęcie słabego rozwoju, podobnie jak pojęcie zrównoważonego rozwoju , nie podważa tak naprawdę samego pojęcia rozwoju, od którego zależy i które ma kilka znaczeń: pojęcie rynku (sam wzrost PNB lub PNB na mieszkańca ) oraz bardziej naukowe i inkluzywne koncepcje rozwoju gospodarczego i społecznego oraz zrównoważonego rozwoju.

Zwalczaj niedorozwój

Ograniczenie złego rozwoju to problem, dla którego trudno jest znaleźć rozwiązanie. Podjęto pewne inicjatywy, aby temu przeciwdziałać:

• Kraje rozwinięte, jako dla niektórych byli kolonizatorzy, mogą odegrać swoją rolę w tej walce. Wszyscy zgadzają się, że pomoc ta nie może ograniczać się do pomocy humanitarnej (nawet jeśli wydaje się to konieczne). Zasady pomocy rozwojowej są określane przez każdego suwerena państwowego wdrażającego je, często w ramach współpracy . Jednak mieszkańcy krajów rozwiniętych są słabo poinformowani o lokalnych realiach, a pomoc rozwojowa może być nieskuteczna. Tak jest w przypadku wielu białych słoni , gdzie wspaniałe i nieefektywne ekonomicznie osiągnięcia często są faworyzowane ze szkodą dla zaspokojenia podstawowych potrzeb.

• Te kraje rozwinięte były same ofiary maldevelopment XVIII TH i XIX th  stulecia, przechodząc od tradycyjnego sposobu życia w nowoczesnym stylu życia. Charakterystykę cywilizacji przemysłowej porównuje się z innymi cywilizacjami, od czasów starożytnego Egiptu, Rzymu itp. Do przewrotu demograficznego, charakteryzującego się silną „eksplozją” i paradoksalnie za sprawą najbardziej ludzkiego ze wszystkich wynalazków naukowych: odkrycia szczepionek.
• Po Anglii cała populacja Europy gwałtownie wzrosła. Światowa populacja wzrosła średnio dziesięciokrotnie, z miliarda w 1800 r. Do dziesięciu miliardów w 2050 r., Pozostawiając mniej miejsca na tradycyjne uprawy żywności i zmuszając ludzi na całym świecie do podążania angielską drogą ku nowoczesności. Jednak Anglia potrzebowała dwóch stuleci, aby dokończyć transformację demograficzną poprzez podniesienie poziomu edukacji, ale reszta świata nie ma tak dużo czasu. Program planowania rodziny na poziomie lokalnym, krajowym i globalnym jest konieczny, w połączeniu z podnoszeniem poziomu edukacji pozostałej części ludzkości, niezbędnym warunkiem dostępu do rozwoju i nowoczesności. Do 2020 r. Wszystkie kraje przynajmniej rozpoczęły transformację dzietności, a 80% światowej populacji żyje w krajach, które prawie ją zakończyły. Poziom wykształcenia dziewcząt, który tradycyjnie pozostaje w tyle za chłopcami w biednych krajach, jest głównym wyznacznikiem dostosowania płodności do śmiertelności, sam zaś gwałtownie spada. W badaniu Population Crisis Comitee of Waschington współczynnik ujemnej korelacji między statusem kobiet (zakres kryteriów) a całkowitym współczynnikiem dzietności (TFR), czyli średnią liczbą dzieci przypadających na kobietę, wynosi -0,9 (najwyższy ); Korelacja między odsetkiem dziewcząt wśród uczniów szkół ponadgimnazjalnych a ISF wynosi -0,86 i jest również jedną z najwyższych.

Bibliografia

• Prace filozofa i polityka Ebénézera Njoh-Mouellé ( Od przeciętności do doskonałości , zastępcy ludu ...) szczegółowo dokumentują problem niedorozwoju człowieka w Kamerunie i innych krajach afrykańskich.
• René Dumont, Maldevelopment w Ameryce Łacińskiej. Meksyk, Kolumbia, Brazylia z Marie-France Mottin, 1981 (Le Seuil, Paryż, coll. „L'Histoire Immediate”)

Powiązane artykuły

• W budowie
• Rozwój gospodarczy i społeczny
• Hamuje rozwój
• Przemiany demograficzne
• René Dumont

Uwagi i odniesienia

1. René Dumont i Marie France Mottin, Maldevelopment in Latin America , Paris (Le Seuil, coll. „L'Histoire Immediate”),Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden
2. Gilles Pison, „  Wszystkie kraje świata 2019  ” , na www.ined.fr , populacja i społeczeństwa ,wrzesień 2019(dostęp 14 stycznia 2020 )
3. Daniel Noin, Atlas of the World Population , Paryż, Reclus- La Documentation française,Wrzesień 1991( ISBN  978-2-11-002605-7 ) , s.78