Magnetarem , mieszadła magnetycznego lub magnetstar według oficjalna nazwa to gwiazdy neutronów z bardzo intensywnego pola magnetycznego , który emituje wysokiej energii promieniowania elektromagnetycznego , na przykład promieniowania rentgenowskiego i gamma, promienie .
Astronomowie Robert Duncan (w) i Christopher Thompson postulowali ich istnienie w 1992 roku . Udało im się ustalić związek między teorią silnych pól magnetycznych a obserwacjami źródeł gamma. W następnej dekadzie uznano to za wiarygodne wyjaśnienie miękkich starterów promieniowania gamma i nieprawidłowych pulsarów rentgenowskich . W 2004 roku zarejestrowano eksplozję magnetara SGR 1806-20 : uwolniona energia wpłynęła na górną atmosferę Ziemi , gdy ta znajdowała się 50 000 lat świetlnych od wybuchu (co oznacza, że eksplozja miała miejsce około 50 000 lat temu) .
Kiedy supernowa staje się gwiazdą neutronową , siła jej pola magnetycznego wzrasta. Duncan i Thompson obliczyli, że to, zwykle już 10 8 tesli , może w pewnych warunkach przekroczyć 10 11 tesli (10 15 gausów ). Taka magnetyczna gwiazda nazywana jest wówczas magnetarem.
Szacuje się, że w 2001 roku jedna na 10 supernowych powoduje powstanie magnetara, a nie innej gwiazdy neutronowej lub pulsara . Warunkiem wstępnym jest szybki obrót i intensywne pole magnetyczne przed wybuchem. To pole magnetyczne byłoby wytwarzane przez generator elektryczny wykorzystujący konwekcję materiału jądrowego w ciągu pierwszych dziesięciu sekund życia gwiazdy neutronowej. Jeśli ten ostatni obraca się wystarczająco szybko, prądy konwekcyjne stają się globalne i przenoszą swoją energię do pola magnetycznego. Gdy rotacja jest zbyt wolna, prądy konwekcyjne powstają tylko w regionach lokalnych.
Napięcia wywołujące drżenie gwiazdy czasami występują w zewnętrznych warstwach magnetarów składających się z plazmy ciężkich pierwiastków (głównie żelaza ). Te bardzo energiczne wibracje wytwarzają wybuchy promieni X i gamma. Taka gwiazda nazywana jest miękkim przemiennikiem gamma (SGR) lub miękkim rozrusznikiem gamma .
Magnetary mają pole magnetyczne znacznie większe niż 10 giga teslów . To pole magnetyczne wystarczyłoby do rozmagnesowania (a tym samym uczynienia bezużytecznym) wszystkich kart kredytowych z paskiem magnetycznym Ziemi w połowie odległości od Księżyca i byłoby śmiertelne w odległości 1000 km .
Dla porównania pole magnetyczne Ziemi wynosi około 50 mikrotesli.