MV Space Launcher | |
![]() Wyrzutnia MV na jego platformie startowej | |
Ogólne dane | |
---|---|
Ojczyźnie | Japonia |
Budowniczy | Nissan |
Pierwszy lot | 12 lutego 1997 |
Ostatni lot | 22 września 2006 |
Status | Zajęło |
Uruchomienia (awarie) | 7 (1) |
Wysokość | 30,7 metra |
Średnica | 2,5 m. |
Masa startowa | 139 / 140,4 t. mnóstwo |
Piętro (y) | 3 lub 4 |
Uruchom bazy | Uchinoura |
Ładowność | |
Niska orbita | 1900 kg (400 km) |
Orbita heliocentryczna | 400 kg |
Motoryzacja | |
Ergols | Stały materiał pędny |
1 st floor | 83,6 t. - siła nacisku 3760 kN |
2 e piętro | 37 t. - siła nacisku 1520 kN |
3 e podłoga | 12 godz. - siła ciągu 337 kN |
4 e podłoga | 1,43 t. - Siła 52 kN |
Misje | |
Misja naukowa | |
Dzban MV jest 5 th generacji rodziny wyrzutnie japoński Mu . Był używany od 1997 do 2006 roku. Jest to zupełnie nowy program uruchamiający i znacznie potężniejszy niż poprzednie generacje. Przeprowadzono siedem startów satelitów naukowych, z których 6 zakończyło się sukcesem z centrum kosmicznego Uchinoura . Został wycofany z eksploatacji, ponieważ był zbyt drogi.
Od wczesnych lat siedemdziesiątych ISAS - japońska agencja kosmiczna zajmująca się misjami naukowymi - umieszcza swoje satelity na orbicie za pomocą wyrzutni Mu z napędem stałym. Te stopniowo zwiększały swoją pojemność, zachowując swoją oryginalną architekturę. Najnowsza wersja Mu-3SII pozwala na umieszczenie ładunku 770 kg na niskiej orbicie w porównaniu do 180 kg dla oryginalnej wersji Mu-4S. Wychodząc naprzeciw swoim potrzebom, ISAS postanowił opracować zupełnie nową wyrzutnię zdolną do umieszczenia na orbicie dwukrotnie większej ładunku. Rozwój rakiety MV (V, aby wskazać, że jest to 5 th generacji wyrzutni Mu) została zaakceptowana w 1989 Wyrzutnia jest opracowany przez firmę Nissan , jak jego poprzednicy. Pozwala na umieszczenie 1800 kg na niskiej orbicie i ma masę 135 ton, co czyni ją największą rakietą na paliwo stałe, jaką kiedykolwiek opracowano na świecie. Umowa pierwotnie z inną japońską agencją kosmiczną NASDA, dotycząca uniemożliwienia obu agencjom opracowania konkurencyjnych wyrzutni, przewidywała, że średnica wyrzutni ISAS nie powinna przekraczać 1,4 metra. To ograniczenie zostaje zniesione, a średnica SN zostaje zwiększona do 2,5 metra.
Opracowanie nowej wyrzutni jest trudne i opóźnia się o kilka lat. Wynika to głównie z trudności napotkanych przy produkcji chowanych dysz stosowanych na ostatnich dwóch stopniach wyrzutni.
W zależności od misji wyrzutnia była w konfiguracji trzystopniowej lub czterostopniowej. Najnowsza wersja (KM), najpotężniejsza, mogła umieścić satelitę o masie 1800 kg na orbicie na niskiej orbicie 400 km z nachyleniem 30 °. Został użyty trzykrotnie, w szczególności do wystrzelenia sond kosmicznych Nozomi i Hayabusa . Wersja KM o masie 139 ton była wówczas największą wyrzutnią z napędem stałym. Produkcja MV została wstrzymana ze względu na szczególnie wysoki koszt produkcji (60 mln USD).
Data ( UTC ) | Lot | Ładowność | Uwaga |
---|---|---|---|
12 lutego 1997 04:50:00 | MV-1 | Muzy B ( HALCA ) | |
3 lipca 1998 18:12:00 | MV-3 | Planeta B ( Nozomi ) | |
10 lutego 2000 01:30:00 | MV-4 | ASTRO-E | Niepowodzenie |
9 maja 2003 04:29:25 | MV-5 | Muzy C ( Hayabusa ) | |
10 lipca 2005 03:30:00 | MV-6 | ASTRO-E2 (Suzaku) | |
21 lutego 2006 21:28:00 | MV-8 |
ASTRO-F (Akari) CUTE-1.7 -APD SSP ( żagiel słoneczny ) |
SSP nie udało się w pełni otworzyć |
22 września 2006 21:36 | MV-7 |
Solar-B (Hinode) HIT-SAT SSSAT ( żagiel słoneczny ) |
Nie można wdrożyć SSSat |
Wyrzutnia Epsilon ma zastąpić MV o nośności na niskiej orbicie zmniejszonej do 1,2 tony. Aby obniżyć koszty, nowa wyrzutnia musi ponownie wykorzystać wzmacniacz rakietowy H-IIA jako pierwszy stopień . Oczekuje się, że czas przygotowania wyrzutni będzie krótszy. Jej pierwszy lot powinien odbyć się w 2013 roku. Ze względu na zastosowanie paliw stałych, szybkość realizacji oraz zwartość sugerowano, że rakieta ta, która jest ponadto podobna wymiarami do amerykańskiego Peacekeepera , mogłaby z łatwością przekształcić się w rakietę Międzykontynentalny pocisk balistyczny .
"119. Japonia ma pluton klasy broni, technologię uzbrojenia i środki przenoszenia w rakiecie MV-5, autochtoniczną, na paliwo stałe, o ładowności 1800 kg, która w razie potrzeby może bardzo szybko przejść do broni jądrowej." Ten dramatyczny krok wymagałby jednak całkowitej utraty wiary w amerykański parasol nuklearny ”