Metameria (czasami nazywane segmentacja ) jest sposobem organizacji w organizmie o kolejnych segmentów (tzw metameres ). Jest to powtarzanie się w całym ciele, od przodu do tyłu, struktury zasadniczo identycznej ze sobą, funkcjonalnej i strukturalnej, zorganizowanej wokół pary komór celomicznych . Prostomium , przedniego odcinka oka, a pygidium segment tylny, nie są metamerized.
Proces ewolucyjny, który prowadzi do powstania metamerów, nazywany jest metameryzacją .
Metameria jest szczególnie charakterystyczna dla:
Z ewolucyjnego punktu widzenia, pojawienie się metamerii należy skorelować z pojawieniem się ostronaka . Podczas rozwoju zaczyna się w mezodermie, a następnie czasami rozszerza się na ektodermę i endodermę . Pozwala na powielenie systemów redundantnych (relacja każdego metameru z sąsiadami pozwala im na różnicowanie i specjalizację w trakcie ich rozwoju; duplikacja powoduje, że uszkodzenia segmentu nie prowadzą do zgonu w pierścieniach) i poprawę lokomocji (każdy segment może poruszać się częściowo niezależnie ).
Metamery sprawia, że korpus jest modułowy, co umożliwia specjalizację niektórych segmentów ze wspólnej architektury bazowej . W cudów życia biolog Ernst Haeckela 1904 rozróżnia homonomous metamery (każdy segment korpusu środkowego obszaru jest pozornie podobne, zdolne do autonomicznej regulacji jak w wędrujących pierścienice oraz Clitellates ) i heteronomiczne (The metamers silnie zróżnicowane od siebie, jak ma to miejsce w przypadku stawonogów, takich jak owady lub skorupiaki, które charakteryzują się zanikiem początkowej metamery). U wielu zwierząt zmienia się w procesie tagmatyzacji , w połączeniu z adaptacją do bardzo zróżnicowanych środowisk życiowych: adaptacja różnych członków cechu ekologicznego do przestrzeni ekologicznych , sposobów życia, implikuje nabycie przez tagmaty specjalizacji morfologicznej i mniej lub bardziej pchnięcie funkcjonalne ( cefalizacja , rozwój żucia, czucia, poruszania się, trawienia i rozmnażania ). Obecna hipoteza zakłada, że ewolucja, działając inaczej na pierwotnie identycznych i niezbyt wyspecjalizowanych częściach podzielonych na segmenty zwierząt, doprowadziłaby od homonomicznej metamery do heteronomicznej metamery.
Relacje każdego metamera z jego sąsiadami różnicują się i specjalizują podczas jego rozwoju : na przykład u kręgowców metamery zlokalizowane z przodu będą uczestniczyć w tworzeniu kręgów szyjnych, podczas gdy metamery bardziej tylne będą uczestniczyć w tworzeniu kręgów piersiowych. Lub lędźwiowy. Tożsamość każdego z metamerów jest kontrolowana przez geny Hox .