W merids (w starożytnych greckich μερίς / Meris w liczbie pojedynczej, μερίδες / mérídes w liczbie mnogiej, czyli „podział”, „część”) Macedonii są cztery okręgi regionalne, które stanowią pośredni poziom administracyjny królestwa Macedonii prawdopodobnie z panowanie Filipa II .
Ostatnim wkładem badań historycznych jest wykazanie, że cztery okręgi ( merydy ) lub republiki powstałe w wyniku podziału Macedonii przez Rzymian w 167 rpne. AD, jak opisali Liwiusz i Polibiusz , nie stanowiła innowacji instytucjonalnej: chociaż termin ten nigdy nie pojawia się w inskrypcjach, badanie źródeł numizmatycznych i epigraficznych pokazuje, że ich istnienie co najmniej sięga czasów monarchii antygonidów. Rzeczywiście istnieją autonomiczne srebrne i/lub brązowe monety z lat 187-168, opatrzone legendą ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΠΡΩΤΗΣ ΜΕΡΙΔΟΣ (Makedonôn Protis Meridos), ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΔΕΥΤΕΡΑΣ (Makedonôn Deuteras [Meridos]) lub ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΤΡΙΤΗΣ [Makedonôn Tritis Meridos]): są w związku z tym wydawane przez dystrykty i odpowiadają odpowiednio dystryktom Amfipolis , Thessaloniki (Amphaxians) i Pella (Bottiéens), do których należy dodać czwarty dystrykt Peonia .
Ich powstanie należy prawdopodobnie przypisać Filipowi II i odpowiada potrzebie dostosowania instytucji politycznych do znacznego rozszerzenia królestwa pod jego panowaniem: nie jest już wtedy możliwe łatwe zjednoczenie wszystkich Macedończyków w jednym zgromadzeniu. stworzenie czterech okręgów regionalnych, każdy z takim zgromadzeniem, jest najprawdopodobniej odpowiedzią na ten problem. Nie chodzi o podziały terytorialne przecinające grupy plemienne, ale o sztuczny podział administracyjny.
Okręgi są następujące w epoce antygonidów, gdzie ich numer seryjny jest podawany przez numizmatykę (legenda lub znak alfabetyczny) i odpowiada opisowi ze wschodu na zachód:
Istnienie monety specyficznej dla tych okręgów zakłada autonomię finansową i konkretne instytucje polityczne, mało znane. Zgodnie z inskrypcjami możemy sądzić, że każdy meris miał zgromadzenie pierwotne skupiające wszystkich Macedończyków w regionie i corocznie wybierał strategos , tytułowego sędziego, którego podwójną funkcją było reprezentowanie zgromadzenia i władzy centralnej (zwłaszcza w sprawach wojskowych). : pojawia się w ten sposób w prawie gimnazjalnym Béroia .
Pierwszą funkcją tych okręgów jest służenie jako terytorialna baza rekrutacyjna dla wojska: według opisu armii Aleksandra Arriena ( Anabasis ) z 334 roku p.n.e. BC, gdzie jednostki noszą nazwy regionu ich pochodzenia, możemy wywnioskować, że w tym czasie istniały trzy dystrykty, z których każdy zapewniał cztery taksówki piechoty i cztery ilai kawalerii . Czwarty okręg ( Amfipolis ) nie dostarczyłby żadnych jednostek (lub tylko wyspę kawalerii ze względu na przeważnie niemacedoński charakter ludności).
Zgromadzenia te nadal istniały w czasach rzymskich, kiedy stały się nawet głównymi głównymi zgromadzeniami Macedonii, po zniesieniu Zgromadzenia Wspólnego: w Liwii znajdujemy je pod łacińską nazwą consilia i concilia .