Megaduct

Megaduct (w Greka μέγας δούξ, czyli „wielki książę”) jest jednym z najwyższych stanowisk w hierarchii bizantyńskiej na koniec Bizancjum .

Historia

Tytuł został stworzony przez Aleksego I, pierwszego Komnena (1081 - 1118), który zreformował bizantyjską marynarkę wojenną w zakresie rozpadu amalgamatu i jego szczątków z różnymi skrzydłami prowincji, aby stworzyć zjednoczoną siłę dowodzoną przez wielkiego księcia. Szwagier cesarza, Jan Dukas , jest zwykle uważany za pierwszego zajmującego to stanowisko w 1092 r., Kiedy musi on wyeliminować zagrożenie ze strony tureckiego emira Tzachasa . Jednak dokument z grudnia 1085 roku pokazuje podpis mnicha Niketasa. Stanowisko Duke of the Fleet z podobnymi obowiązkami może być początkiem stanowiska mega-miasta. Stanowisko to zajmował Manuel Boutoumitès około 1086 r., A następnie Constantin Dalassène około 1090 r.

Pierwszy megaduct, Jean Doukas, kieruje kampaniami lądowymi i morskimi i umożliwia przywrócenie bizantyjskiej suwerenności nad Morzem Egejskim , Kretą i Cyprem w latach 1092-1093, a także nad zachodnią Anatolią w 1097 roku. zarządza prowincjami Hellas , Peloponez i Kreta, które zapewniają większość zasobów i siły floty. Niemniej jednak megaduct zajmuje jedno z najważniejszych stanowisk w imperium i dlatego jest szczególnie zaangażowany w sprawy rządowe poprzez różne kampanie wojskowe. W rzeczywistości różne prowincje, za które jest odpowiedzialny, są de facto rządzone przez lokalnego pretora, a także innych lokalnych przywódców. Podczas XII -tego  wieku , funkcja jest zdominowany przez rodzinę Kontostephanos, Andronikos Kontostephanos jest jednym z najważniejszych funkcjonariuszy Manuel  I pierwszy Komnena (1143-1180), który zdobył mu wiele lądowych i morskich zwycięstw.

Wraz z faktycznym zniknięciem floty bizantyjskiej po czwartej krucjacie , tytuł megaduktu stał się bardziej honorowy w Cesarstwie Nicejskim . Tak więc Michał VIII Palaeologus (1259-1282) był megaductem, kiedy został regentem Jana IV Lascarisa . Tytuł jest również używany przez Imperium Łacińskie Konstantynopola . W 1207 r. Cesarz łaciński nadał wyspie Lemnos i dziedziczny tytuł megaduktu weneckiemu Filocalo Navigajoso .

Po podboju Konstantynopola w 1261 , Grand Duke ponownie staje głowę bizantyjskiego marynarki i jest pozycja najwyższej rangi (the 6 th  ranga po cesarza), pomiędzy które od protovestiarios i protostrataire . Czasami jest przyznawany obcokrajowcom w służbie imperium, z których najbardziej znanym jest włoski Licario, który przejmuje wiele wysp Morza Egejskiego w imieniu cesarza Michała VIII; Roger de Flor , lider firmy Katalonii , posiada również tę pozycję na początku XIV th  wieku . Od połowy XIV -tego  wieku, sytuacja jest czasami podana razem niż mesazon (szef sekretariatu cesarskiej). Alexis Apokaukos jest jednym z nich i jest częścią przywódców rządu cesarskiego podczas wojny domowej w latach 1341-1347 jako wsparcie Jana V Paleologusa przeciwko Janowi VI Cantacuzène (1347-1354). Ostatnim i chyba najbardziej znanym z megaductów i mezazonów jest Lucas Notaras , który służył Konstantynowi XI Palaiologos do upadku Konstantynopola .

Uwagi i odniesienia

1. Kazhdan 1991 , vol. 2, „Sweet Megas”, str.  1330.
2. Skoulatos 1980 , s.  61, 181.
3. Polemis 1968 , s.  66-69.
4. Skoulatos 1980 , s.  145-149.
5. Angold 1997 , s.  150.
6. Magdalino 2002 , s.  234.
7. Bartusis 1997 , s.  274.
8. Bartusis 1997 , s.  381.
9. Bartusis 1997 , s.  60.
10. Nicol 2008 , s.  400.

Bibliografia

• (en) Michael Angold , Cesarstwo Bizantyjskie (1025-1204): Historia polityczna , Londyn, Longman,1997kieszeń ( ISBN  978-0-582-49061-1 i 0582490618 ).
• (en) Mark C. Bartusis , The Late Byzantine Army: Arms and Society, 1204-1453 , Philadelphia, University of Pennsylvania Press,1997, 438  str. kieszonkowy ( ISBN  978-0-8122-1620-2 i 0812216202 , czytaj online ) .
• Rodolphe Guilland , Badania nad instytucjami bizantyjskimi , t.  Ja, Berlin, Akademie-Verlag,1967.
• (en) John F. Haldon , Wojna, państwo i społeczeństwo w świecie bizantyjskim, 565–1204 , Londyn, Routledge ,1999( ISBN  1-85728-494-1 ).
• (en) Alexander Kazhdan ( red. ), Oxford Dictionary of Byzantium , New York and Oxford, Oxford University Press ,1991, 1 st  ed. , 3 tom. ( ISBN  978-0-19-504652-6 i 0-19-504652-8 , LCCN  90023208 ).
• (en) Paul Magdalino , The Empire of Manuel I Komnenos, 1143-1180 , Cambridge University Press ,2002, 584,  str. ( ISBN  0-521-52653-1 , czytaj online ) .
• Donald MacGillivray Nicol ( tłum.  Hugues Defrance), The last century of Byzance, 1261-1453 , Paryż, Texto,2008( ISBN  978-2-84734-527-8 ) .
• (en) Demetrios I. Polemis , The Doukai: A Contribution to Byzantine Prosopography , Londyn, Athlone Press,1968 .
• Basile Skoulatos , Bizantyjskie postacie Alexiada: analiza i synteza prozopograficzna, Louvain, Nauwelaerts,1980 .