Luise Rinser

Luise Rinser Obraz w Infobox. Hermann Kant i Luise Rinser w Berlinie, lipiec 1987. Biografia
Narodziny 30 kwietnia 1911
Pitzling
Śmierć 17 marca 2002(w wieku 90 lat)
Unterhaching
Narodowość Niemiecki
Trening Uniwersytet Ludwika i Maksymiliana w Monachium
Zajęcia Pisarz , krytyk literacki
Małżonkowie Klaus Herrmann ( d ) (z1942 w 1949)
Carl Orff (od1954 w 1960)
Inne informacje
Religia Kościół katolicki
Członkiem Niemiecka Akademia Języka i Literatury
Gatunek artystyczny Proza
Nagrody Komandor Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec
Nagroda im. Heinricha-Manna (1987)
Nagroda Literacka im. Elisabeth Langgässer ( d ) (1988)
Archiwa prowadzone przez Niemieckie Archiwa Literackie w Marbach (A: Rinser, Luise)
Podstawowe prace
Nordkoreanisches Reisetagebuch ( d ) , Bruder Feuer ( d )

Luise Rinser , urodzona dnia30 kwietnia 1911w Pitzling , niedaleko Landsberg am Lech w Górnej Bawarii i zmarł dalej17 marca 2002w Unterhaching niedaleko Monachium jest Niemką literatów .

Biografia

Luise Rinser urodziła się w Pitzling, wiosce obecnie zależnej od Landsberg am Lech. Studiowała pedagogikę i psychologię na Uniwersytecie w Monachium . Po egzaminach od 1935 roku zajmowała stanowisko nauczyciela wspomagającego w różnych szkołach w Górnej Bawarii. W tym okresie opublikowała swoje pierwsze prace w gazecie Herdfeuer . Odmówiła wstąpienia do NSDAP i zrezygnowała w 1939 r., Zanim została wydalona ze szkoły przez narodowych socjalistów. Naziści zabronili jej pisać. W 1944 roku została potępiona za rzekome pogorszenie morale żołnierzy. Została więc aresztowana i skazana na śmierć, ale jej egzekucja nie odbyła się, ponieważ wojna zakończyła się wcześniej. Wspomina swoje doświadczenia z więzienia dla kobiet Traunstein w swoim dzienniku osadzonym z 1946 r. ( Gefängnistagebuch ). Jej niesławny wiersz na cześć Adolfa Hitlera łagodzi jednak samozwańczy status bojownika ruchu oporu. Pierwszy mąż i ojciec dwójki dzieci, kompozytor i dyrygent Hans Günther Schnell zmarł podczas kampanii rosyjskiej w 1943 roku. Luise Rinser zawarła następnie małżeństwo z komunistycznym i homoseksualnym pisarzem Klausem Herrmannem . W latach 1945-1953 była wolontariuszką w Neue Zeitung w Monachium.

W 1954 roku wyszła za mąż za kompozytora Carla Orffa . Małżeństwo to trwało tylko do 1959 roku. Utrzymywała bliską przyjaźń z kompozytorem Isang Yunem oraz teologiem Karlem Rahnerem , którego była kochanką. Luise Rinser mieszkała w odosobnieniu w swoim mieszkaniu w Rocca di Papa w Rzymie , gdzie otrzymała tytuł Honorowego Obywatela . Mieszkała także w pobliżu Monachium.

Luise Rinser zajęła stanowisko polityczne i zaangażowała się w debaty społeczne w Niemczech, poparła Willy'ego Brandta w 1968 r. W jego walce wyborczej, demonstrowała z pisarzem Heinrichem Böllem przeciwko zbrojeniu Republiki Federalnej Niemiec . Była bardzo krytyczna wobec Kościoła katolickiego, ale nie zostawiła tego po sobie. Brała udział w Soborze Watykańskim II jako akredytowana dziennikarka. W liście otwartym skrytykowała wyrok przeciwko Andreasowi Baaderowi , Gudrun Ensslin za spalenie centrum handlowego w dniu2 kwietnia 1968i napisał do ojca Gudrun Ensslin „Gudrun znalazła we mnie przyjaciela na całe życie”. W latach 1972-1975 podróżowała do Związku Radzieckiego , południowych Stanów Zjednoczonych , Hiszpanii , Indii , Indonezji i Korei Południowej . Opowiedziała się za zmianą paragrafu 218 dotyczącego aborcji (tak, aby zakaz aborcji został zniesiony). Była jednym z czołowych głosów katolickiej lewicy w NRF.

W 1984 roku Zieloni zgłosili swoją kandydaturę w wyborach prezydenckich . W głosowaniu Zgromadzenia Federalnego zdobyła 29 głosów więcej niż delegaci ds. Środowiska, ale została w dużej mierze pokonana przez Richarda von Weizsäckera, który ma poparcie 80% zarejestrowanych.

Twórczość artystyczna

Pierwsze publikacje Luise Rinser w gazecie Herdfeuer dotyczyły młodej dziewczyny, która zajęła pozytywne stanowisko wobec narodowego socjalizmu. W 1940 roku opublikowała swoją pierwszą powieść Les anneaux transparents , która została zakazana po drugim druku. Od 1945 do 1958 roku Louise Rinser była dziennikarką i opublikowała wiele powieści. Na mocy swoich przekonań religijnych i socjalistycznych zajęła stanowisko polityczne i była za to szeroko krytykowana. Była szczególnie znana ze swoich szczególnie bezkrytycznych przywiązań do dyktatury Korei Północnej i jej przywódcy Kim Il-sunga .

Wyróżnienia i nagrody

Pracuje

Literatura krytyczna

Uwagi i odniesienia

  1. Butz Peters, „Tödlicher Irrtum: Die Geschichte der RAF”, Berlin, Argon, 2004, str. 135

Linki zewnętrzne