| Narodziny |
1 st luty 1745 Bolonia |
|---|---|
| Śmierć |
1812 Marsylia |
| Zajęcia | Kompozytor , wydawca |
| Mistrz | Giovanni Battista Martini |
|---|---|
| Gatunki artystyczne | Muzyka klasyczna , opera , balet |
Luigi Marescalchi ( Bolonia , 1 st luty 1745- Marsylia , 1812 ) jest włoskim kompozytorem i wydawcą muzycznym , działającym w Wenecji i Neapolu.
Luigi Marescalchi studiuje muzykę u wielkiego teoretyka Martiniego w swoim rodzinnym mieście. Jego późniejsze prace, zwłaszcza balety, „ujawniają doskonałą znajomość kontrapunktu” .
Był w Hiszpanii w połowie lat sześćdziesiątych XVIII wieku i poznał Boccheriniego w 1768 roku. Możliwe, że dzięki temu Marescalchi później współpracował ze szwagrem Boccheriniego, tancerzem i choreografem Onorato Viganò w Wenecji kilka lat później. .
Około 1770 r. W Wenecji Luigi Marescalchi zaczął publikować i prawdopodobnie w połowie 1773 r. Połączył siły z weneckim kompozytorem i skrzypkiem Carlo Canobbio (1741–1822). się do kompozycji. Wyryto około siedemdziesięciu dzieł (z czego cztery są nieznane): Anfossi , Boccherini (od 1773 r., Pierwsza włoska publikacja muzyka Luquois), Naumann , Paisiello i sam Marescalchi, najczęściej w formacie włoskim, czyli podłużnym . Na muzykę instrumentalną składały się sonaty na klawesyn, symfonie operowe, balety, duety, tria i kwartety; natomiast muzyka wokalna pochodziła z teatrów w Wenecji, ale także z Padwy, Modeny, Mediolanu, Neapolu, Florencji i Monako. Produkcja, która zdaje się odpowiadać ówczesnej tendencji europejskiej, była sprzedawana we Florencji i za granicą, zwłaszcza w Wiedniu od 1773 roku.
W 1775 r. Przebywał w Lizbonie, gdzie powtórzono jego Il tutore ingannato (prawykonanie w Wenecji, w Teatro San Samuele w 1774 r.). Jego inne opery i około trzydzieści baletów zostały napisane dla Wenecji, Piacenzy i Rzymu.
W Listopad 1785, uzyskuje przywilej wydawniczy w Neapolu we współpracy ze swoim bratem Francesco. Produkcja rusza w następnym roku pod nazwą „ Calcografia filarmonica ” . Początkowo założony w pobliżu klasztoru San Orsola do 1799 roku, następnie przeniósł się do 32 Vicola della Campana, niedaleko Largo del Castello. Najpierw korzysta z usług sprzedawców (lirairies Antonio Hermil i Giuseppe Maria Porcelli), zanim otworzył własny sklep, w którym sprzedaje swoją muzykę i instrumenty muzyczne. Prowadzi również wypożyczalnię w stylu niemieckim i kwitnącą firmę kopiującą muzykę w latach 1794-1798.
Publikuje muzykę instrumentalną Haydna i Pleyela oraz pierwsze wydania duetów skrzypcowo-altówkowych KV. 423, prawdopodobnie pierwsza praca Mozarta opublikowana we Włoszech. Publikuje partytury do oper Bianchiego, Cimarosy, Guglielmiego , Paisiello, Paëra i Sartiego .
Od około 1793 roku produkcja drukarska Marescalchi wydawała się spadać, ale jego licencja została odnowiona. Do początku 1799 r. Libretto do oper wystawiane w Neapolu w teatrach San Carlo i del Fondo przewidywało, że można od niego otrzymać muzykę. WCzerwiec 1799jego dom i drukarnia zostały zniszczone podczas zamieszek i został aresztowany na podstawie fałszywego oskarżenia, uwięziony i wygnany: Marescalchi przeniósł się do Marsylii przy rue Rouge 5, aż do 1807 roku wraz z synem Ettore. Zniszczenie jego firmy mogło być spowodowane neapolitańskimi kopistami, których źródła utrzymania zostały poważnie odcięte z powodu jego przywileju wydawniczego: kopiści składali przeciwko niemu bezskutecznie przez długi czas.
Marescalchi, podobnie jak wielu ówczesnych wydawców, miał opinię osoby pozbawionej skrupułów. W 1786 roku, na przykład, był opublikowany bez zezwolenia muzykę Olimpiade przez Paisiello , utworzony w Neapolu w tym samym roku. Jednak jego reputacja jako fałszerza jest prawdopodobnie nieuzasadniona. Oskarżenie powtarza się w kilku źródłach: podobno opublikował własne utwory pod pseudonimem Boccherini, zwłaszcza sześć triów na dwoje skrzypiec i wiolonczelę op. 7 (katalog Gérard, 125-130). Nie tylko są to prawdopodobnie autentyczne dzieła Boccheriniego, ale co więcej, Marescalchi nigdy ich nie opublikował: są grawerowane tylko w Paryżu i Londynie.