Louis-Léon de Brancas

Funkcjonować

Peer z Francji
4 czerwca 1814 r -8 października 1824 r

Tytuł szlachecki

Książę Villars

Biografia

Narodziny	3 lipca 1733 r Paryż
Śmierć	9 października 1824(mając 91 lat) Paryż
Pogrzeb	Cmentarz Pere Lachaise
Narodowość	Francuski
Zajęcia	wojskowy, polityk
Rodzina	Rodzina Brancas
Tata	Ludwik II Brancas ( d )
Matka	Adelaide Geneviève d'O, markiza de Franconville ( d )
Rodzeństwo	Louis-Albert de Brancas
Dzieci	Pauline-Louise de Brancas-Villars ( d ) Antoine-Constant de Brancas

Inne informacje

Członkiem	Akademia Nauk
Stopień wojskowy	Generał porucznik armii

Louis Leon-Bliss Brancas , 3 e Duke Lauraguais (1755), 6 th Villars Duke , urodzony3 lipca 1733 rw Paryżu i zmarł dnia9 października 1824w Paryżu jest francuskim literatem . Syn Ludwika de Brancas, 5 th księcia Villars-Brancas i Hala Genevieve O, markizy Franconville, jego pierwszej żony.

Biografia

Porzucił karierę zbrojeniową, by żyć w Paryżu w eleganckim świecie, szybko zyskał tam reputację dzięki dowcipowi i dowcipowi. Nie mniej zamiłował do liter i nauk ścisłych niż do przyjemności. Zajmował się czynnie przerabianiem na aktorów kostiumów zgodnych z prawdą historyczną, a aktorom Théâtre-Français zapłacił 20 000 funtów za zgodę na usunięcie ze sceny ławek dla widzów, które uniemożliwiały złudzenie. Następnie wydał znaczne pieniądze na eksperymenty naukowe i został zmuszony do sprzedaży swojej biblioteki, jednej z najbogatszych w tamtych czasach. Akademii Nauk otrzymał go jako współpracownika w 1771 roku .

W ramach Ancien Regime pozostał „słynny ze swojego […] entuzjazmu dla zwyczajów Anglii , ze wspaniałości swoich dzielnych przygód, ze swojej nieco cynicznej filozofii i luksusu, który pochłonął całą jego fortunę”.

Vergennes podczas amerykańskiej wojny o niepodległość korzystał z częstych podróży młodego dżentelmena do Londynu ; wydawał się przydatnym człowiekiem dla francuskiej dyplomacji ze względu na jego stosunki z Shelburne i niektórymi członkami opozycji, a także z kręgiem Arthura Lee .

Na początku rewolucji brał udział w pisaniu recenzji „ Dzieje Apostolskie ” prowadzonej przez Jean-Gabriela Peltiera .

Rząd Restauracji mianował go generałem-porucznikiem wojsk królewskich ( 1814 ) i parem Francji .

Małżeństwo i potomkowie

Żonaty dnia 11 stycznia 1755w Paryżu , z Élisabeth-Pauline de Gand-Vilain-Merode-Isenghien (1737-zgilotynowany na16 lutego 1794), Dame d'Arlay , Nozeroy , Montaigu ..., ma dwie legalne córki:

Pauline-Louise de Brancas ( 1755 - 1812 ), żonaty dnia19 stycznia 1773w Paryżu z Louisem-Engelbertem ( 1750 - 1820 ), księciem Arenberg ;
Antoinette Kandyd de Brancas ( 1758 - 1777 ), mniszka w Abbaye-aux-Bois .

Z kochanką, piosenkarka Sophie Arnould , miał czworo dzieci, w tym Antoine-Constant de Brancas , pułkownika z Pierwszego Imperium, który zmarł w Essling .

Bez matki od urodzenia był pasierbem Diane Adélaïde de Mailly.

Bez prawowitego męskiego potomstwa, jego następcą jako księcia Villars, księcia Lauraguais i pary Francji jest jego siostrzeniec Louis Marie Baptiste de Brancas .

Pracuje

Mamy kilka naukowych wspomnień o nim , liczne broszury polityczne i dwie tragedie, które nie były reprezentowane: Klitajmestre (Paryż, 1764 , in-8), w której spotykamy kilka szczęśliwych wersetów; Jokasta . (Paryż, 1781, in-8), gdzie to, co jest najwyraźniejsze, mówi Grimm , to zagadka sfinksa.

Klitajmestra , tragedia w 5 aktach i wierszem, Paryż 1761.
Pamiętnik o zaszczepieniu , Paryż, 1763.
Pamiętnik o Kompanii Wschodnioindyjskiej , Paryż, 1769
Tabela konstytucji francuskiej, czyli władzy królów Francji w różnych epokach monarchii , 1771.
Pamięć dla mnie; przeze mnie Louis de Brancas, hrabia Lauraguais ; w Londynie, 1773, in-8 ( Biblioteka Historyczna Miasta Paryża ).
Jocasta , Tragedia w pięciu aktach, 1781.
Rozprawa na temat Zgromadzeń Narodowych pod trzema rasami królów Francji , Paryż, 1788.
List o stanach generalnych, zwołany przez Ludwika XVI, skomponowany przez pana de Target przez pana le Comte de Lauraguais , Paryż, 1788.
Pierwszy list niewierzącego do konwertyty , Paryż, 1796 (?)

Bibliografia

Comte de Ségur, Mémoires… cytowany w History and Dictionary of the Age of Enlightenment , 1715-1789, s. 454.
Henri Doniol, Historia udziału Francji w powstaniu Stanów Zjednoczonych Ameryki , Paryż, 1866 - 1899 t. ja, s. 378-9.
Louis Léon Félicité de Brancas na roglo.eu
Cyt. w Correspondance littéraire , kwiecień 1773, s. 178.

Załączniki

Powiązane strony

Książę Villars

Linki zewnętrzne

Ewidencja organów :
Stowarzyszenie Przyjaciół Père Lachaise, Notka bibliograficzna .

Bibliografia

„Louis-Léon de Brancas” , w Adolphe Robert i Gaston Cougny , Słownik francuskich parlamentarzystów , Edgar Bourloton , 1889-1891 [ szczegóły wydania ]
Henri Doniol, Historia udziału Francji w powstaniu Stanów Zjednoczonych Ameryki , Paryż, 1866-1899. 6 tom .
P. Fromageot, „Literackie, szarmanckie, polityczne i inne fantazje wielkiego pana. Hrabia Lauraguais (1733 - 1824). » Revue des Etudes Historiques , LXXX (1914), 15-46. (online)
Gustave Vapereau , Uniwersalny słownik literatury , Paryż, Hachette, 1876, s. 1205
Odile Chardon, „Louis-Léon de Brancas, come de Lauraguais i twarda porcelana”, Revue de la Société des Amis du Musée National de Céramique, no. 17, 2008, s. 66-79. (online)
Louis de Carbonnières, „Hrabia Lauraguais, odizolowany anglomański, przed rewolucyjnym jury”, Przegląd Historyczny Prawa Francuskiego i Zagranicznego, tom. 91, nr 2 (kwiecień 2013).