Louis-Agathe Berthaud

Louis-Agathe Berthaud Obraz w Infoboksie. Jules Gubian , Portret Louisa-Agathe Berthaud, litografia, 1838 Biografia
Narodziny 23 stycznia 1810
Charolles
Śmierć 17 lipca 1843 r.(w wieku 33 lat)
Chaillot
Pseudonimy Duplessy, Haud'Bert
Narodowość Francuski
Zajęcia Pisarz , poeta , dziennikarz

Louis-Agathe Berthaud , ur.23 stycznia 1810w Charolles ( Saona-et-Loire ) i zmarł dnia17 lipca 1843 r.w Chaillot w Paryżu, francuski pisarz, dziennikarz i poeta. Publikował także pod pseudonimami Duplessy i Haud'Bert .

Biografia

Życie i prace

Syn stolarza z Charolles, Louis-Agathe Berthaud urodził się tam dnia 23 stycznia 1810.

Louis-Agathe Berthaud zwrócił się do dziennikarstwa i poezji w wieku 16 lat. Jak większość ówczesnej młodzieży oddał cześć Trzem Chwalebnym Latom , a następnie został aktywnym członkiem opozycyjnej prasy republikańskiej w okresie monarchii lipcowej . Po raz pierwszy pisał w Lyonie, gdzie popierał postulaty powstańczych Kanutów , opublikował w wieku 22 lat tygodniową satyrę Asmodée w 1832; wraz z bratem piórowym Jean-Pierre Veyratem publikujeKwiecień 1833 w Kwiecień 1834dwadzieścia dwa numery tygodniowego przeglądu satyrycznego wierszem L'Homme rouge . Zbliżył się do Saint-Simonian i wziął udział w pierwszym ruchu feministycznym w 1832 r., utrzymując siarkowy związek ze swoją kochanką, zbuntowaną poetką Sophie Grange , „prekursorką rodzącego się na początku XIX wieku feminizmu, który nie był jeszcze nazwany” . W wieku 23 lat, w 1833 r., został postawiony przed Assises du Rhône za obrazę w jednym ze swoich wierszy króla Ludwika Filipa , i przy tej okazji postanowił sam napisać swoją apelację w Aleksandryjczykach, którą deklamuje na adwokatura trybunału, głoszącego w swojej obronie wolność krytyczną jako istotną cechę każdego artysty; uniewinniony, został triumfalnie przeniesiony przez ulice Lyonu, a jego prośba została zerwana, którą lyoński drukarz natychmiast zaproponował opublikowanie.

Pod koniec 1833 roku wraz ze swoim przyjacielem Jean-Pierre Veyratem i Jacquesem Arago przeniósł się do Paryża, rue de Seine, a następnie rue des Beaux-arts , gdzie współpracował z ponad piętnastoma gazetami, takimi jak Le Bon Sens i Le Charivari , ostatnia gazeta, której udało mu się zostać mianowanym poetą od 1838 roku aż do śmierci.

We wszystkich tych czasopismach prawie zawsze porusza, wierszem lub prozą, tematy związane z faktami społecznymi i politycznymi, takimi jak prostytucja, kara śmierci, dzieciobójstwo, władza bankierów, arbitralność policji, cenzura, żebractwo, defraudacja niektórych polityk, brutalność systemu sądownictwa, korupcja elit rządowych czy powszechne prawo wyborcze.

Poeta, autor tekstów, eseista Louis-Agathe Berthaud jest także autorem szkiców obyczajowych, powieści, która pozostała niedokończona, oraz kilku „mikroskopijnych opowiadań w prozie”, zgodnie z wypowiedzią jego przyjaciela Philiberta Audebranda . Jest autorem sztuki Un mois à Naples , którą tworzy pod pseudonimem „Duplessis” we współpracy z Jacques Arago , a która po przeanalizowaniu i zatwierdzeniu przez agentów cenzury jest wystawiana w Paryżu w Théâtre du wodewil na11 sierpnia 1837. W latach 1840-1842 współpracował z Francuzami namalowanymi przez siebie: zwyczaje współczesne , projekt edytorski fizjologii zawodów paryskich realizowany przez wydawcę Léona Curmera , wydany najpierw w formie przesyłek rozprowadzanych w prenumeracie, potem w formie 9 tomy sprzedawane w księgarniach. W tej zbiorowej pracy Berthaud podpisuje kilka monografii: Les Mendiants (wierszem), Les Dévoués (poświęcony pustakom), Les Chiffonniers , Le Goguettier (gdzie przywołuje paryskie goguettes, które często odwiedza) i Le Décrotteur .

Zmarł na gruźlicę w wieku 33, z jego elementów blacharskich brat Chaillot (dawna 1 st  dzielnica Paryża), nr 18 Quai de Billy, 17 lipca 1843 roku pod nazwą stanu cywilnego „Louis Berthaud”. Został pochowany na cmentarzu Montmartre . Dnia 31 sierpnia 1843 r. minister oświaty publicznej Abel-François Villemain wydał zarządzenie nakazujące „suma 125 franków w imieniu p. Antony Deschampsa , literata, na pokrycie kosztów pochówku zmarłego p. Berthauda ”.

Potomkowie

W 1838 roku jego przyjaciele-artyści, Jules Gubian w L'Entr'Acte lyonnais , Benjamin Roubaud w Panthéon charivarique i Gavarni w Le Charivari , namalowali jego portret. Jego przyjaciele pisarz Eugène de Lamerlière , Léon Boitel , Albert de Calvimont, Jacques Arago , A.-Sébastien Kauffmann , Marcelinę Desbordes-Valmore , Lucien de La Hodde , Philibert Audebrand , Auguste Luchet , Antony Deschamps , Louis Auguste Bertrand , Arsène Houssaye , Agenor Altaroche , Pierre Joigneaux czy Adolphe Dumas napisali kilka rozproszonych tekstów o jego życiu i twórczości.

Za życia Louis-Agathe Berthaud nigdy nie zbierał i nie publikował swoich tekstów, które w chwili jego śmierci w Lipiec 1843, pozostał rozproszony w różnych gazetach, do których się przyczynił. Jego niedokończona powieść Ścieżka niebie za to wydane pośmiertnie w odcinkach w gazecie Reform of Ferdinand flocon .

Pośmiertny projekt wydawniczy jego tekstów, rozpoczęty w wrzesień 1843przez paryskiego wydawcę Laurenta-Antoine'a Pagnerre'a i przyjaciół zmarłego poety, zawodzi z powodu braku prenumeraty; trzydziestostronicowy rękopis przedmowy do tego projektu wydawniczego, napisany przez Adolphe Dumas , nie jest do dziś opublikowany. Dziesięć lat później projekt poetki Marie de Solms , który również chciał opublikować pisma Berthauda, ​​a mimo to wspierał go Pierre-Jean de Béranger , również został przerwany. Wmarzec 2017, ukazuje się pierwsza antologia jego pism w wydaniach Plein Chant, zilustrowana na okładce reprodukcji portretu wykonanej tuszem indyjskim w 2016 roku przez francusko-szwajcarską artystkę Esther Tanner Marcoux z litografii Julesa Gubiana z 1838 roku .

W marcu 2021 dramaturg Franck Leplus opublikował monolog w 4 aktach inspirowany życiem Louisa-Agathe Berthaud, Le Poète saute-Ruisseau .

Grafika

Antologia

Teatr

Poezja

Różnorodny

Uwagi i referencje

  1. Czasami wymieniany pod imieniem Louis-Auguste, jak w ogłoszeniu Biblioteki Narodowej Francji. Akty urodzenia i zgonu wymieniają Ludwika jako jedyne imię .
  2. „  Ustawa nr 5 (widok 42/104), księga metrykalna z 1810 r., miasto Charolles  ” , w sprawie archiwów departamentalnych Saône-et-Loire .
  3. François Rude 1948 , s.  5.
  4. François Rude 1948 , s.  6-7.
  5. „  Czerwony człowiek  ” , w Bibliotece Narodowej Francji .
  6. Camille Noé Marcoux, „  Sophie Grange: zbuntowana poetka romantyczna, z czarnym flamastrem na czole i butami na stopach  ”, Autour de Vallès , 2017, nr 47, s.  353-360
  7. Camille Noé Marcoux, „  Sophie Grange: wolna kobieta romantycznej poezji Lyonu  ” ,15 stycznia 2018(dostęp 29 stycznia 2021 )
  8. Philibert Audebrand 1867 .
  9. Archiwum Biura Teatralnego, Protokół cenzury sztuki „Miesiąc w Neapolu” , sierpień 1837, Archiwum Narodowe, Paryż, kod F18 / 970
  10. "  Francuzi malowali sami. Tabela 9 tomów pracy  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) , O Bibliotece Miejskiej Lisieux .
  11. „  Widok 9/51] odtworzonego aktu stanu cywilnego miasta Paryża  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) , On Archives de Paris
  12. Archiwum Narodowe, Paryż, sygn. F17 / 3118
  13. Jules Gubian , „  Poeta Berthaud Lyonnais przy redakcji Charivari  ” , L'Entr'Acte Lyonnais: rysunki modowe, szkice, portrety artystów ,3 czerwca 1838 r
  14. Benjamin Roubaud, „  Berthaud, karykatura panteonu Charivarique  ” , o Gallicy .
  15. Biblioteka Narodowa, Departament Druków i Fotografii, kod Dc-218 (9) -FOL
  16. Recenzja: Jean-Marc Hovasse, „Louis-Agathe Berthaud, Romantic and Republican Bohème (1810-1843)”, w Studi Francesi , nr 184 (LXII | I), 2018, s. 153-154 Czytaj online .
  17. Franck Leplus, „  Louis-Agathe Berthaud, poeta żaba skoku  ” ,Marzec 2021

Załączniki

Bibliografia

w porządku chronologicznym

Linki zewnętrzne