Ustawa o bezpieczeństwie narodowym została wprowadzona w Korei Południowej w 1948 r. W celu stłumienia idei komunistycznych uważanych za zbyt bliskie rywalizującemu reżimowi Korei Północnej .
„Ze względu na szeroką swobodę interpretacji, jaką dopuszcza, prawo bezpieczeństwa narodowego często służyło jako pretekst do stłumienia wszelkich protestów, nawet jeśli były to czasami bardziej demokratyczne żądania niż żądania ideologii komunistycznej” .
Rok po jego przyjęciu w Korei Południowej aresztowano 200 000 osób za naruszenie tego prawa. W szczególności prawo zabrania mieszkańcom Korei Południowej kontaktowania się z Koreańczykami Północnymi bez upoważnienia rządu.
W Korei Południowej nadal obowiązuje prawo dotyczące bezpieczeństwa narodowego, mimo że zostało złagodzone po dojściu do władzy Kim Dae-junga w 1998 roku . Tego dnia, w pięćdziesiątą rocznicę uchwalenia ustawy, organizacje praw człowieka - w tym Amnesty International - wezwały do jej uchylenia.
W raporcie z 1999 roku Amnesty International odnotowała, że „na mocy ustawy o bezpieczeństwie narodowym w 1998 roku aresztowano prawie 400 osób, w tym studentów, działaczy politycznych, związkowców, wydawców, osoby religijne, a nawet internautów. Większość z tych więźniów nie zrobiła nic godnego ich aresztowanie i uwięzienie oraz aresztowano ich za jedyne pokojowe korzystanie z ich prawa do wolności wypowiedzi i zrzeszania się ”.
Plik 18 grudnia 200410 000 osób wzięło udział w czuwaniu z pochodniami w Seulu, domagając się zniesienia ustawy o bezpieczeństwie narodowym.
Aresztowanie trwa 26 października 2006pięciu osób, w tym zastępca sekretarza generalnego Demokratycznej Partii Pracy Korei , za szpiegostwo na rzecz Korei Północnej , wywołało kontrowersje w Korei Południowej : jeśli konserwatywny dziennik Chosun Ilbo zinterpretował to aresztowanie jako „największy skandal szpiegowski dla dekady „to jest” Korean wersja, w 2006 roku, od maccartyzmu ”, zgodnie z liberalnym dzienniku Dong-A Ilbo .
Zgodnie z art. 1 ustawy, który określa jej cele, celem ustawy o bezpieczeństwie narodowym jest tłumienie działań antypaństwowych zagrażających bezpieczeństwu narodowemu oraz zapewnienie bezpieczeństwa narodu, wolności ludu i wolności.
Artykuł 2 definiuje jako „antypaństwowe” grupy narodowe lub międzynarodowe organizacje lub grupy, których zamiarem jest przeprowadzanie lub ułatwianie infiltracji rządu lub spowodowanie zamieszania w narodzie .
Zdefiniowane w art. 3 i 4 sankcje obejmują karę śmierci i co najmniej dwa lata pozbawienia wolności. Ostatnia egzekucja datowana jest na 1998 rok.
Artykuł 7 przewiduje kary do siedmiu lat więzienia dla osób, które nawołują do współpracy lub zachęcają do współpracy z grupami antypaństwowymi zagrażającymi bezpieczeństwu narodowemu. Był „ często używany do zatrzymywania ludzi o lewicowych poglądach, szczególnie tych, których idee i poglądy polityczne na temat zjednoczenia Korei są uważane za takie same lub podobne do komunistycznej Korei Północnej ”.