Prawo nitów

Prawo nitów Kluczowe dane

Inne nazwy)	Nit konstytucyjny

Prezentacja

Kraj	Francja
Rodzaj	Prawo konstytucyjne
Zatkany	Prawo publiczne

Przyjęcie i wejście w życie

Dieta	Trzecia Republika
Rząd	Jules Dufaure I.
Przyjęcie	31 sierpnia 1871
Modyfikacje	częściowa poprawka ustawą Broglie z 1873 r
Uchylać	głosowanie nad ustawami konstytucyjnymi z 1875 r

Prawo Nit , zwany także „Nit konstytucja” , jest jednym z prawem , która stworzyła tymczasowe instytucje o Trzeciej Rzeczypospolitej . Zaproponowany przez posła Jean-Charlesa Riveta poddawany jest głosowaniu31 sierpnia 1871i częściowo zmieniony ustawą Broglie w 1873 r. i de facto uchylony po głosowaniu nad ustawami konstytucyjnymi z 1875 r .

Kontekst

Od 28 maja 1871, Adolphe Thiers stłumił Komunę Paryską , prowadził negocjacje z Cesarstwa Niemieckiego , aby odnieść sukces w uzyskaniu zasadę wyzwolenia terytorium zaakceptowany, a on już się rozpoczęła, aby przywrócić zaufanie ludzi. Następnie Zgromadzenie Narodowe gardzi tym opatrznościowym człowiekiem. Dlatego stara się uwolnić od tyranii tego sługi, którego znaczna część siły pochodzi z faktu, że w każdej chwili mógł odejść lub zostać zwolniony; Thiers wygłosił przemówienie w rodzaju „jeśli nie zaakceptujesz całej mojej polityki, odchodzę”. Prawo dotyczące nitów przyznaje Thiersowi, że31 sierpnia 1871 tytuł „Prezydenta Republiki” 491 głosami do 94.

Zgromadzenie miało nadzieję, że dzięki mechanizmom rozliczalności ustanowionym przez prawo Thiers może być odpowiedzialny tylko w wyjątkowych przypadkach za akty ogólnej polityki. W ten sposób nie byłby już w stanie zawsze narzucać swojej osobistej odpowiedzialności.

W rzeczywistości prawo 31 sierpnia 1871nie zmieniło poprzedniej sytuacji. Thiers zbytnio lubił władzę, by zostać bezinteresownym doradcą polityki, za którą pozostał odpowiedzialny. Odpowiedzialność ministrów została całkowicie unicestwiona przez Prezydenta Republiki, a Zgromadzenie kontynuowało obrady pod zwierzchnictwem Thiersa sprawującego nad nim władzę osobistą i groźby przejścia na emeryturę.

Zgromadzenie, które niecierpliwie popierało tę sytuację, postanowiło więc dalej ograniczać odpowiedzialność Thiersa, a przede wszystkim sprawić, by jego interwencja w debatach była rzadsza: jest to przedmiotem ustawy z 13 marca 1873 r. , Zwanej „prawem”. konstytucja Broglie ”.

Treść prawa

To prawo jest sprzeczne, ponieważ:

• tworzy nowy tytuł, tytuł „Prezydenta Republiki” (zastępując tym samym tytuł „Szefa Władzy Wykonawczej Republiki Francuskiej”), który nadaje Adolphe'owi Thiersowi , ale twierdząc, że niczego nie zmienia , ponieważ preambuła precyzuje, że tytuł ten nie ma innego celu niż potwierdzenie zamiaru Zgromadzenia "wytrwania w lojalnej próbie Republiki rozpoczętej w Bordeaux" (gdzie rząd schronił się przed groźbą wkroczenia Prusów do Paryża);
• oświadcza, że ​​uprawnienia Prezydenta będą trwać tak długo, jak uprawnienia Zgromadzenia, ale odmawia potwierdzenia jego nieusuwalności , gdyż jednocześnie zastrzega sobie prawo do odwołania go przez Zgromadzenie;
• potwierdza, że ​​prezydent jest odpowiedzialny, ale ogranicza swoje czyny do formalności kontrasygnaty samych ministrów (kontrasygnata jest pierwotnie techniką, która zmusiła ministrów do przejmowania odpowiedzialności za czyny, ponieważ dyrektor naczelny, król, był nieodpowiedzialny) .