Loch Ewe
| Loch Ewe | ||
 Loch Ewe | ||
| Administracja | ||
|---|---|---|
| Kraj | UK | |
| Naród | Szkocja | |
| Region naturalny | Northwest Highlands | |
| Geografia | ||
| Informacje kontaktowe | 57 ° 50 ′ 13 ″ północ, 5 ° 36 ′ 44 ″ zachód | |
| Głębokość Maksymalna średnia |
40 m 15 m |
|
| On jest | ||
| Liczba wysp | Wyspa Ewe | |
Geolokalizacja na mapie: Szkocja
| ||
Loch Ewe (szkocki gaelicki: Loch Iùbh) jest wlot (loch) w regionie dee Wester Ross (North East Highland) w Szkocji . Brzegi są tradycyjnie zamieszkane przez osady posługujące się językiem szkockim gaelickim, utrzymujące się z rolnictwa i wypasu na małą skalę. Najbardziej znaną wioską, położoną na północno-wschodnim brzegu, jest wieś Aultbea. 6-kilometrowa rzeka Ewe wpływa do Loch Ewe z następnych trzynastu jezior należących do sąsiednich basenów (dorzecza Ardlair, Slattadale i Ghruididh):
- Loch Maree
- Loch Fada
- Loch Garbhaig
- Loch Coulin
- Loch Clair
- Loch Tollaidh
- Loch Kernsary
- Loch Ghiuragarstidh
- Loch Mhic „Ille Rhiabhaich
- Loch a 'Bhaid-Luachraich
- Loch Sguod
- Loch an t-Slagain
- Loch Drainc
Historia
Loch Ewe od dawna jest centralnym punktem handlu morskiego. Około 1610 r. Obszar Poolewe, w górnym biegu rzeki Loch Ewe, zurbanizował się wokół odlewni żeliwa, która eksploatowała węgiel produkowany w okolicznych lasach. Angielscy kowale uznali, że transport rudy żelaza do Poolewe jest bardziej ekonomiczny niż transport węgla do Anglii.
Wioski mieszkające na pustych pastwiskach powstały w latach czterdziestych XIX wieku w wyniku reorganizacji domeny z systemu użytkowania gruntów, który przekształcił grunty w stabilne posiadłości, ale zawsze pozostawały skromne. Bualnaliub, 15 km na północ od Poolewe, miało 11 domów i 50 mieszkańców w spisie z 1841 r. Dwadzieścia trzy z nich pochodziło z tej samej rodziny (McIver). Mellon Charles, 6 km na zachód, miał 206 mieszkańców w 41 domach, z których 17 było prowadzonych przez McLennana. Ormiscaing, w połowie drogi między dwoma miejscowościami, znajdowało się 10 domów (w tym 4 prowadzone przez McGregorów) dla łącznie 48 osób. Sto czterdzieści lat później, w 1981 r., Ludność liczyła 10 osób w Bualnaluib, 10 w Mellon Charles i 24 w Ormiscaig.
W 1911 roku na cyplu między Gairloch i Poolewe zbudowano 20-metrową latarnię morską.
Loch Ewe było używane jako punkt postojowy dla konwojów arktycznych podczas II wojny światowej . Po katastrofie konwoju PQ17 zgromadziły się tam statki brytyjskie i amerykańskie, zanim wyruszyły do Murmańska w rWrzesień 1942, aby oszukać niemiecki wywiad.
Bibliografia
- (fr) Ten artykuł pochodzi częściowo lub w całości z artykułu z angielskiej Wikipedii „ Loch Ewe ” ( zobacz listę autorów ) .