Francuska Liga Myśli

League francuskiej myśli (1942) znajduje się po lewej - skrzydło organizacja korzystne dla współpracy z Niemcami podczas okupacji .

Historia Francuskiej Ligi Myśli

Francuska Liga Myśli została utworzona dnia 30 listopada 1942w następstwie National Popular Rally (RNP) Marcel Déat .

Francuska Liga Myśli jest jedną z najciekawszych politycznych organizacji współpracy . Złożony z aktywistów i lewicowych intelektualistów ( SFIO , ex- PCF , radykałowie , CGT , SNI , Krajowa Federacja Dyrektorów Szkół), świeckich ( Federacja Dzieł Świeckich, świeckie Centrum Schronisk Młodzieżowych), pacyfistów, czasem masonów, a nawet ( co jest paradoksem w grupie kolaboracyjnej) byłych członków Komitetu Czujności Antyfaszystowskich Intelektualistów (CVIA).

Skupia krewnych Marcela Déata, których czasami zniechęca systematyczne powiązanie RNP z Niemiecką Partią Narodowo-Socjalistyczną.

To nie jest nieideologiczna, ale pragmatyczna współpraca. Jej członkowie uważają, że Francja musi współpracować z Niemcami, aby w zamian uzyskać odrodzenie instytucji świeckich i republikańskich oraz dobre miejsce w nowej Europie. Wspiera linię Pierre'a Lavala . Nie trzeba dodawać, że ta nadzieja była iluzoryczna , kiedy Hitler skazał Francję, by stała się kolonią rolniczą, a nie prawdziwym partnerem w ramach nazistowskiej Europy.

Biorąc pod uwagę jej republikańskie i lewicowe stanowisko, LPF sprzeciwia się pétainizmowi określanemu jako „reakcyjny” (katolicyzm, regionalizm, powrót do ziemi). LPF jest również mniej lub bardziej krzywo oceniany przez mały świat kolaboracyjny, ponieważ podejrzewa się, że jest odrodzeniem Ligi Praw Człowieka i Ligi Edukacji .

René Château został również wykluczony z RPN wLuty 1943.

Osobowości Francuskiej Ligi Myśli

Członkowie komitetu sterującego

• Założyciel: René Château (ENS, uczeń Alaina, filozof, radykalno-socjalistyczny deputowany po lewej stronie partii (1936), członek komitetu centralnego Ligi Praw Człowieka (1931), mason (1935), członek CVIA . Po 1940: RNP, przywódca socjalistycznej Francji)
• Pierre Hamp (pisarz, pisany w prasie socjalistycznej i pacyfistycznej. Po 1940: współpracuje z Effort i La France socialiste)
• Francis Delaisi (działacz pacyfistyczny, pisał w Wojnie społecznej (1906) i życiu robotniczym CGT, sekretarz generalny Unii Paneuropejskiej (1927-1932), członek komitetu centralnego Ligi Praw Człowieka (1935) ) i CVIA. Po 1940 roku współpracuje z L'Œuvre, l'Atelier, Germinal itp.)
• Edouard Chaux (członek RNP)
• Marcel Braibant (radny generalny Ardenów, specjalista ds. Rolnictwa).
• Jules Guyot (rzeźbiarz)
• René Gérin (dziennikarz, członek CVIA, pacyfista (apel od10 września 1939). Po 1940 współpracuje z Dziełem Marcela Déata).
• René de Robert (inżynier rolnictwa, osobisty przyjaciel Marcela Déata).
• Camille Planche (zastępca SFIO Alliera, współzałożyciel i prezes Ligi Pacyfistycznych weteranów (1932-1939), przedstawiciel Francji w Lidze Narodów (1936, 1937))
• Marcel Roy (sekretarz Federacji Metali CGT)
• Jules Bureau (sekretarz Federacji Nauczycieli Sekwany)

Inni członkowie

• Filozof Alain nie wstąpił do Francuskiej Ligi Myśli
• Claude Jamet , ENS, sekretarz SFIO w Vienne, członek CVIA. Po 1940 r. Współpracuje z socjalistą i Germinalem La France .
• Henri Clerc, felietonista L'Œuvre , CGT.
• Robert Denoël , wydawca, zamordowany w 1945 roku.
• Robert Jospin , pacyfista SFIO.

Uwagi

1. Simon Epstein , Francuski paradoks. Antiracists in the Collaboration , Anti-Semites in the Resistance , red. Albin Michel, 2008, s. 211.
2. Jean-François Sirinelli, Generacja intelektualna , Fayard, 1988

Bibliografia

• R. Handourtzel i C. Buffet, La Collaboration ... à gauche także , Paryż, Perrin, 1989.
• Pierre Philippe Lambert i Gérard Le Marec, Strony i ruchy współpracy , 1993.
• Simon Epstein , Francuski paradoks  : antyrasiści w kolaboracji, antysemici w ruchu oporu , Paryż, Albin Michel , wyd.  „Albin Michel Library. Historia ”,2008, 622,  str. ( ISBN  978-2-226-17915-9 ).