Mistrzostwa Francji w hokeju na lodzie

Synerglace Magnus League Generał

Sport	Hokej na lodzie
kreacja	1907
Inne nazwy)	Francuski Championship (1907-1930) 1 st Serie (1930/73) Serie A (1973/75) National A (1975/85) Krajowa 1A (1985/90) National League (1990/91) Elite (1991/92) Krajowa 1 (1992-1994) Elite (1994-1996) National 1A (1996-1997) Elite (1997-2002) Super 16 (2002-2004) Magnus League (2004-2016) Saxoprint Magnus League (2016-2018)
Organizatorzy	FFHG
Wydania	100
Kategoria	Elita
Okresowość	roczny
Miejsca)	Francja
Uczestnicy	12
Status uczestników	Profesjonaliści
Oficjalna strona internetowa	liguemagnus.com

Nagrody

Posiadacz tytułu	Rouen Dragons
Więcej tytułów	Chamois de Chamonix (30 tytułów)

Aby zapoznać się z aktualnymi rozgrywkami, zobacz:
Mistrzostwa Francji w hokeju na lodzie 2020-2021

Mistrzostwa Francji w hokeju na lodzie , które obecnie noszą nazwę „Synerglace Ligue Magnus”, to najwyższy poziom we francuskim hokeju na lodzie  ; powstał w sezonie 1906 - 1907 . Zwycięzcy mistrzostw otrzymują Puchar Magnusa . Poziom gry w tej lidze jest ogólnie uważany za średni. Jest niższy niż National Hockey League of North America i główne mistrzostwa Europy prowadzone przez Continental Hockey League of Eurasia . Francuskie mistrzostwa jest w rankingu 14 th  European Championship przez międzynarodową federację .

Do Magnus League zgłosiło się w zasadzie dwanaście drużyn od sezonu 2016-2017 .

Historyczny

Prekursorzy (1907-1914)

Nagrody

1906-1907  : SC Lyon 1907-1908  : Skaters of Paris 1911-1912  : Skaters of Paris 1912-1913  : Skaters of Paris 1913-1914  : Skaters of Paris

Pierwszy francuski klub powstał w 1894 roku pod nazwą Hockey Club de Paris, aw 1896 roku powstał jako Club des Patineurs .

W 1903 roku w Lyonie zainaugurowano Palais des Glace, co pozwoliło na utworzenie kilku drużyn hokejowych, z których najważniejszą był Sporting Club de Lyon . Spotkania paryżan i Lyonnais były organizowane od roku otwarcia i po kilku „nieoficjalnych” mistrzostwach Francji i ustanowieniu wspólnego regulaminu w 1905 roku , Lyon zdobył pierwszy tytuł mistrza Francji w 1907 roku , który rozgrywany jest na suchym meczu. Na nieszczęście dla francuskiego hokeja w 1908 r. Lód w Palais de Lyon, w złym stanie, doprowadził do zniknięcia lodowiska i klubu sportowego Lyonu w tym samym czasie. Bez rywala paryżan o mistrzostwo Francji nie walczy się już od trzech lat, po dwóch pierwszych edycjach.

Nowy przeciwnik paryskiego klubu przybył w 1910 roku  : w tym roku powstał Hockey Club Chamonix-Mont-Blanc , który pozwolił na wznowienie mistrzostw Francji w 1912 roku . Ale nowicjusze nie mogli się równać z Club des Patineurs, a trzy edycje mistrzostw Francji poprzedzające pierwszą wojnę światową zakończyły się miażdżącymi zwycięstwami paryżan nad Chamoniardami.

Paryż przeciwko Chamonix (1919-1930)

Nagrody

1919-1920  : SC Paris 1920-1921  : SC Paris 1921-1922  : SC Paris 1922-1923  : Chamonix 1923-1924: Chamonix 1924-1925  : Chamonix 1925-1926  : SC Paris 1926-1927  : Chamonix 1928-1929  : Chamonix 1929 -1930  : Chamonix 1930-1931  : Chamonix

Pod koniec wojny klub Chamonix stał się konkurencyjny: po trzech porażkach z Skating Club Paris , szybko przemianowanym na Winter Sports Paris , zdobył swój pierwszy tytuł mistrza Francji w 1923 roku . W następnych latach mistrzostwo Francji, które zawsze rozgrywane jest na jednej konfrontacji, siedmiokrotnie zdobywa Chamonix, ze zwycięstwem w przejściu paryżan w 1926 roku. W latach 1926-1927 jest to kryterium dla drugich drużyn, za umożliwienie innym klubom przyłączenia się do bitwy, przynosi to owoce, ponieważ w sezonie 1930-1931 powstały dwa poziomy: pierwsza seria (nadal z Chamonix i CSH Paris), a druga z nowymi klubami, takimi jak Saint-Gervais czy Megève.

Ryczące lata dwudzieste (1931-1938)

Nagrody

1931-1932  : Stade Français 1932-1933  : Stade Français 1933-1934  : Rapides de Paris 1934-1935  : Stade Français 1935-1936  : Français Volants 1936-1937  : brak tytułu 1937-1938  : Français Volants

W 1931 roku rozpoczęły się „szalone lata dwudzieste” hokeja na lodzie, po renowacji Vélodrome d'Hiver - lepiej znanej jako „  Vél 'd'Hiv  ” - przez Amerykanina Jeffa Dicksona . „Tworzy” także drużyny hokejowe, w szczególności dzięki dużym paryskim klubom sportowym, jakim są Racing Club de France i French Stadium , sprowadzając również wielkim kosztem i przy dużym wsparciu reklamowym francuskojęzycznych Kanadyjczyków lub Amerykanów. , jak na przykład Charles Ramsay .

Hokej na lodzie stał się wówczas modnym widowiskiem w Paryżu i cieszył się ogromnym popularnym sukcesem, nieporównywalnym z dzisiejszą sytuacją hokejową. Gracze tacy jak Ramsay stają się wielkimi gwiazdami wśród paryskiej publiczności, a widzowie przybywają tłumnie z napływem do 20 000 widzów. Historyczne kluby nie nadążały, CSH Paris zniknął w 1937 roku, a Chamonix zagrał tylko drugą rolę.

Wznowienie dominacji Chamonix (1939-1956)

Nagrody

1938-1939  : Chamonix 1941-1942  : Chamonix 1943-1944  : Chamonix 1945-1946  : Chamonix 1948-1949  : Chamonix 1949-1950  : RC France 1950-1951  : RC France 1951-1952  : Chamonix 1952-1953  : Paris UC 1953- 1954  : Chamonix 1954-1955  : Chamonix

W 1937 roku był koniec szalonych lat dwudziestych Vél 'd'Hiv': aby inwestycje stały się opłacalne, Dickson zwiększył liczbę meczów i zaczął pociągać za linę: publiczność była zmęczona, tłumy się zmniejszyły, a firma Jeff Dickson bankrutuje. W 1938 roku system chłodzenia Palais des Sports przestał działać.

Po drugiej wojnie światowej Chamonix odzyskało dominację, a jedynym ocalałym paryskim przeciwnikiem byli Latający Francuzi . Ale nowe kluby wchodzą do mistrzostw we Francji, w Paryżu i Alpach, takie jak Gap , Briançon , Villard-de-Lans czy nawet Saint-Gervais . Mistrz Francji nie jest już wyznaczany po pojedynczym meczu między dwoma najlepszymi klubami, ale po prawdziwych mistrzostwach, w których spotykają się wszystkie drużyny.

ACBB i Saint-Gervais w spojlerach (1956-1968)

Nagrody

1955-1956  : CP Lyon 1956-1957  : Boulogne-Billancourt 1957-1958  : Chamonix 1958-1959  : Chamonix 1959-1960  : Boulogne-Billancourt 1960-1961  : Chamonix 1961-1962  : Boulogne-Billancourt 1962-1963  : Chamonix 1963-1964  : Chamonix 1964-1965  : Chamonix 1965-1966  : Chamonix 1966-1967  : Chamonix 1967-1968  : Chamonix

Federalny lodowisko zostało otwarte w Boulogne-Billancourt i ACBB klubu sportowego ustawiony do góry hokeistów w 1952 roku . Philippe Potin , spadkobierca marki Félix Potin , był wówczas „  patronem  ” tej drużyny ACBB, która szybko stała się jednym z najlepszych klubów we Francji. W ten sposób drużyna zdobyła tytuł mistrza kraju w 1957 , 1960 i 1962 roku, a nawet może konkurować z dużymi europejskimi klubami, wygrywając trzy kolejne Puchary Spenglera w 1959 , 1960 i 1961 , prawdopodobnie największy europejski sukces francuskiego klubu w historii.

Dominacja ACBB nie trwała długo: Potin wycofał się z klubu i po objęciu szefa francuskiego hokeja w 1962 roku, a następnie FFSG w 1964 roku, został zrujnowany z powodu wsparcia dla sportu i złych inwestycji. Klub ACBB pozostał w najlepszych drużynach Francji w latach sześćdziesiątych, ale po wycofaniu się na sezon 1971-1972 już nigdy nie wrócił na najwyższy poziom.

Renesans olimpijski (1968-1979)

Nagrody

1968-1969  : Saint-Gervais 1969-1970  : Chamonix 1970-1971  : Chamonix 1971-1972  : Chamonix 1972-1973  : Chamonix 1973-1974  : Saint-Gervais 1974-1975  : Saint-Gervais 1975-1976  : Chamonix 1976-1977  : Gap 1977-1978  : Gap 1978-1979  : Chamonix

1968 był przełomowym rokiem Igrzysk Olimpijskich w Grenoble . Francuska drużyna , której trenował Pete Laliberté , nie dokonała cudów na sportowym poziomie i zajęła ostatnią pozycję. Ale dzięki telewizji cały kraj odkrył hokej na lodzie, aw kolejnych latach otwarto wiele lodowisk: z dwunastu nawierzchni w 1967 r. Ponad sześćdziesiąt jeden rok po igrzyskach. Wiele francuskich miast, w których do tej pory nie było hokeja, wkrótce ma klub. Tak jest w przypadku Reims , Rouen , Tours , Amiens , Tuluzy , Bordeaux , Strasburga , Nicei itp. a hokej wyszedł z Alp i Paryża i rozwinął się „na równinie”.

Wraz ze wzrostem liczby klubów i zawodników pojawiły się inne konkurencyjne kluby, najpierw w Alpach: Saint-Gervais był pierwszym klubem, który zdobył mistrzostwo Francji w 1969 roku , poza miastami Chamonix, Lyonem i regionem paryskim. Saint-Gervais zdobył także tytuły z 1974 i 1975 roku , podczas gdy Gap wygrał te z 1977 i 1978 . Ale przez resztę czasu mimo wszystko Chamonix nadal zdobywa tytuły. Kolejną konsekwencją rozwoju hokeja we Francji była pierwsza seria podzielona na krajową A i krajową B w 1973 roku. Mistrzostwa Francji miały wtedy trzy różne poziomy.

Sukces równiny (1980-1990)

Nagrody

1979-1980  : Wycieczki 1980-1981  : Grenoble 1981-1982  : Grenoble 1982-1983  : Saint-Gervais 1983-1984  : Megève 1984-1985  : Saint-Gervais 1985-1986  : Saint-Gervais 1986-1987  : Mont-Blanc 1987- 1988  : Mont-Blanc 1988-1989  : Latający Francuz 1989-1990  : Rouen

Hokej nadal rozwija się poza swoimi historycznymi twierdzami: w 1979 roku , jeśli Chamonix zdobył trzydziesty i ostatni tytuł, w 1980 roku Tours zdobył tytuł mistrza kraju. Oprócz tego, że jest to pierwszy tytuł klubu powstałego po igrzyskach olimpijskich w Grenoble, jest to również pierwszy tytuł klubu zwykłego, czyli poza Alpami, Paryżem czy Lyonem. Tours jest również prekursorem, ponieważ jest pierwszym klubem, który rekrutuje z zewnątrz, a nie w oparciu o lokalnych graczy, i płacąc swoim graczom otwarcie, jak profesjonaliści - wcześniej regułą był półprofesjonalizm.

Nadejście profesjonalizmu trwało w 1984 roku wraz z otwarciem Palais omnisports de Paris-Bercy , w którym odbywały się mecze Latających Francuzów , przez kilka lat pozbawionych stałego lodowiska. Pojawienie się Volants na najwyższym poziomie i to w zagrodzie Bercy, daje prawdziwe zainteresowanie mediów, a media zaczynają śledzić hokej na lodzie. Niektóre mecze mistrzostw są nawet transmitowane w telewizji publicznej, a Yves Mourousi zaprasza Volantów na 13:00. Ale paryski klub, nawet faworyt, nie mógł zdobyć tytułu, co było warunkiem pozostania w POPB, a kiedy zdobył tytuł w 1989 roku , spadł już na boczne lodowisko. Wydaje się, że hokej, podobnie jak koszykówka, był używany do tego, aby mówca o nim mówił, a następnie „porzucany” na rzecz bardziej dochodowych programów, takich jak koncerty. Trzeba powiedzieć, że paryski klub musiał stawić czoła bardzo silnej opozycji ze strony klubu Saint-Gervais, jeszcze silniejszej, gdy ten ostatni połączył się z klubem Megève, tworząc Mont-Blanc Hockey Club w 1986 roku .

Nowy znak rozwoju i otwartości hokeja w tym czasie, inne nowe kluby zdobyły swoje pierwsze tytuły: Grenoble HC w 81 , Megève w 84 , Rouen w 90 , Brest w 1997 , Amiens w 1999 , Reims w 2000 . Zwracamy również uwagę na utworzenie Magnus Cup na sezon 1985-1986, aw 1986 roku to także utworzenie mistrzostw Francji kobiet .

Ale różne sukcesy, zarówno sportowe, jak i medialne, a także pojawienie się profesjonalizmu i eskalacja finansowa, która po tym nastąpiła, sprawiły, że francuski hokej uwierzył, że jest piękniejszy niż w rzeczywistości, deficyty finansowe to pakiety Legion i klubowe: Épinal w 1984 r., Chamonix w 1988 r., Saint-Gervais / Megève i Gap w 1989 r.

Trasy finansowe (1991-2001)

Nagrody

1990-1991  : Grenoble 1991-1992  : Rouen 1992-1993  : Rouen 1993-1994  : Rouen 1994-1995  : Rouen 1995-1996  : Brest 1996-1997  : Brest 1997-1998  : Grenoble 1998-1999  : Amiens 1999-2000  : Reims 2000–2001  : Rouen

Za 1990-1991 sezonu The National League został stworzony jako zamknięty „profesjonalnego” liga, z autonomicznego zarządzania, którego kluby mają dostęp do pliku. W latach 1991-1992 był to koniec Ligi Narodowej, która po wielokrotnych wycofaniach i bankructwie przekształciła się w elitę z szesnastoma klubami z wyciągiem sportowym. Ponieważ krwawienie zamiast ustać, eksploduje w lidze „pro”: spośród ośmiu startujących drużyn w Lidze Narodowej tylko Rouen Hockey Club nie zna zmartwień finansowych. Niektóre pozostają na najwyższym poziomie (Amiens, Grenoble), inne spadają na najniższy poziom krajowy (Tours, Briançon, Bordeaux, Paryż).

Reprezentacja Francji ratuje występy, organizując wspaniały turniej olimpijski na igrzyskach olimpijskich w Albertville . The Blues dotarli do ćwierćfinału ze Stanami Zjednoczonymi , po którym w telewizji uczestniczyło 5,2 miliona Francuzów. Kilka miesięcy później, dzięki powiększeniu się do dwunastu drużyn, Francja dołączyła do grupy A mistrzostw świata , po raz pierwszy od czasu powstania grup o różnym poziomie zaawansowania.

Ale rzeczywistość mistrzostw Francji jest zupełnie inna i media zaczynają tracić zainteresowanie tym sportem, zmęczone wewnętrznymi kłótniami, a potem bankructwem. Hokej znika z ekranów francuskich po prywatyzacji TF1 i słabo zarządzanym kontrakcie przez FFSG, a wkrótce wyniki mistrzostw nie są już nawet ogłaszane w emblematycznym programie Stade 2 .

Sport, wymazany ze zbiorowej świadomości, odzyskał jednak swoje prawa, a klub Rouen ugruntował swoją pozycję w latach 90. jako jeden z wielkich francuskich klubów, zdobywając cztery kolejne tytuły w 1992 , 1993 , 1994 i 1995 roku , nawet jeśli musiał stawić czoła dziura finansowa. Rouen przywiózł nawet europejskie tytuły do ​​Francji, wygrywając w Lidze Atlantyckiej w 1995 i 1996 roku oraz w Pucharze Ligi Europy , również w 1996 roku.

Dobra wiadomość nadal pochodzi od międzynarodowych graczy: Philippe Bozon , kapitan drużyny Francji, zostaje zwerbowany przez Saint-Louis Blues i tym samym zostaje pierwszym francuskim zawodnikiem wyszkolonym we Francji, który gra w National Hockey League. ,10 marca 1992.

Ale obawy o mistrzostwo pozostają. Skandal wybuchł nawet w 1993 roku , kiedy dowiedzieliśmy się, że sam komitet hokejowy ma deficyt rzędu 3 milionów franków. Przewiduje się wtedy oddzielenie hokeja na lodzie od innych dyscyplin FFSG, ale tym razem nie nastąpi.

Francuski hokej już wtedy stał się specjalnością mistrza, który ogłosił bankructwo: Brest, Grenoble, a następnie Reims wygrał mistrzostwa Francji, a wkrótce potem odszedł w 3.

Drużyna Francji nie jest już zwiastunem dobrych wiadomości, ponieważ po dziewięciu latach z rzędu na najwyższym światowym poziomie, Blues spadł do pierwszej ligi na koniec mistrzostw świata 2000 w Sankt Petersburgu .

Super 16, a następnie Ligue Magnus (2002-dzisiaj)

Nagrody

2001-2002  : Reims 2002-2003  : Rouen 2003-2004  : Amiens 2004-2005  : Mulhouse 2005-2006  : Rouen 2006-2007  : Grenoble 2007-2008  : Rouen 2008-2009  : Grenoble 2009-2010  : Rouen 2010-2011  : Rouen 2011-2012  : Rouen 2012-2013  : Rouen 2013-2014  : Briançon 2014-2015  : Luka 2015-2016  : Rouen 2016-2017  : Luka 2017-2018  : Rouen 2018-2019  : Grenoble 2019-2020  : brak 2020-2021  : Rouen

Wszystkie te błędy zaczynają się męczyć iw styczniu 2001 roku organizowane są hokejowe osiedla. Rezultatem jest rzekome pragnienie powagi, dyscypliny i kontroli. Życzenia trudne do przełożenia na działanie, ponieważ sytuacja nie wydaje się być w stanie sama się poprawić: sezon 2001-2002 rozgrywany jest tylko przez siedem klubów z powodu nowych wniosków o upadłość.

Latem 2002 roku po raz pierwszy przeprowadzono badanie finansowe klubów przed walidacją ich udziału w mistrzostwach. Te kontrole nie są pozbawione konsekwencji; tak więc w 2005 r. , podczas gdy utworzenie niezależnej federacji - o której wspominano od dawna - jest obecnie planowane, ale jeszcze nie osiągnięte, organy zarządzające nie zatwierdzają rejestracji klubów Mulhouse i Tours, odpowiednio mistrza i wicemistrza Francji tytułem tytułu, zadłużony i nieprzestrzegający swoich zobowiązań na początku sezonu.

Ten sezon 2004-2005 jest również pierwszym, w którym mistrzostwa nosi nazwę „Ligue Magnus”, wybrana jako hołd dla historii francuskiego hokeja.

Plik 20 lutego 2003, Grenoblois Cristobal Huet zostaje drugim francuskim hokeistą w historii, który gra w National Hockey League . 24 stycznia 2007 roku został nawet pierwszym francuskim graczem w historii, który wziął udział w meczu gwiazd ligi.

W 2006 roku francuski hokej odłączył się od FFSG, oskarżony o brak dyscypliny i stawianie hokeja na drugim planie, i ratyfikował utworzenie Francuskiej Federacji Hokeja na Lodzie . Pierwszym sukcesem nowej federacji był okres między sezonem 2006: żadna drużyna nie ogłosiła upadłości, podczas gdy w poprzednim międzysezonie mistrz i wicemistrz Francji musiał zostać zdegradowany z powodu problemów finansowych.

Drugi sukces miał miejsce 14 lutego 2007z organizacją finału Coupe de France w Palais omnisports de Paris-Bercy , gdzie hokej zniknął na 19 lat. Chociaż data nie jest sprzyjająca, kibice są obecni, a mecz rozgrywany jest przed Bercy pełnym 12 215 osób, co jest rekordową frekwencją w meczu dwóch francuskich drużyn od czasów Vél'd'Hiv.

Rekord ten zostanie pobity później, zwłaszcza podczas „Winter Game” w Lyonie 30 grudnia 2016 r. Z oficjalnie 25 182 widzami.

W 2016 roku Liga Magnus została zredukowana do dwunastu klubów i jest teraz rozgrywana w dwukierunkowych rundach, zwiększając liczbę meczów do czterdziestu czterech. Federacja również podpisuje kontrakt na nazewnictwo, a mistrzostwo staje się Saxoprint League Magnus. Dwa lata później zmieniła partnerów i został Synerglace Ligue Magnus.

W 2019 roku mistrzostwa zaczynają się tylko z jedenastoma klubami po braku walidacji Lions de Lyon z powodów finansowych, żadna drużyna nie była w stanie awansować z 1. ligi, aby je zastąpić. Sezon zostaje wtedy przerwanymarzec 2020Podczas playoffs, z powodu pandemii z Covid-19 i sfinalizowane bez tytułu której przyznano po raz pierwszy od 1945 roku .

Obecna struktura

Magnus League ma obecnie dwanaście klubów. Każda drużyna gra 44 mecze w sezonie zasadniczym, 22 u siebie i 22 na wyjeździe.

• Za zwycięstwo na koniec regulaminowego czasu przyznaje się trzy punkty .
• Dwa punkty za zwycięstwo w dogrywce lub po rzutach karnych,
• Jeden punkt za przegraną w dogrywce lub po serii rzutów karnych.
• Strata nie ma sensu na koniec regulaminowego czasu.

Po sezonie zasadniczym drużyna, która zajmie pierwsze miejsce w swojej lidze, zostaje zwycięzcą sezonu zasadniczego.

W fazie play-off drużyny rozgrywają serię meczów, aby przejść do następnej rundy. Pierwsza drużyna z czterema zwycięstwami wygrywa serię, rozegranych jest maksymalnie siedem meczów.

Zespoły sklasyfikowane od 1 do 8 przechodzą bezpośrednio do ćwierćfinału baraży.

Zespoły z miejsc od 9 do 12 rywalizują w puli serwisowej:

• Punkty zdobyte przeciwko innym uczestnikom puli w sezonie zasadniczym są zatrzymywane.
• Zespoły spotykają się na wycieczce w jedną stronę.
• Drużyny kończące na miejscach 9, 10 i 11 utrzymują się w Ligue Magnus.
• Wykończenie zespół w 12 th  miejscu jest spychany do Division 1.

Formuła mistrzostw przyjęta przez Magnus League bardzo ewoluowała w ciągu sezonów, ale w ostatnich latach zbliża się do tego modelu.

Plik 22 grudnia 2013, Grenoble i Briançon grają na Stade des Alpes na pierwszym w historii meczu zimowym we Francji. Briançon wygrał ten pierwszy plener, pokonując Grenoble 5-4 na oczach 19 767 widzów, co jest rekordem Ligi Magnus.

Drużyny Magnus League

Historycznie rzecz biorąc, drużyny miały swoje siedziby głównie w Alpach i regionie paryskim, które są terenami pochodzenia hokeja na lodzie we Francji . Powoli wychodziły na światło dzienne kluby z miasteczek położonych na równinie : początkowo około 1970 (powstanie klubów Amiens w 1967 , Caen w 1968 , Tours w 1972 ), a następnie na początku lat 80. ( Angers i Rouen elite hockey 76 w 1982 ).

Przez lata liczba drużyn nieustannie ewoluowała zgodnie z formułą wybraną na przebieg sezonu lub różne problemy finansowe. Tym samym tylko siedem klubów wzięło udział w sezonie 2001-2002, podczas gdy byliśmy w stanie policzyć aż szesnaście klubów grających w elicie, szczególnie w sezonie 1992-1993 czy w latach 1993-1994 .

Kluby Magnus League 2020-2021

Jedenaście klubów bierze udział w Magnus League 2020-2021 . W Brûleurs de loups Grenoble królują mistrzów i Jokers z Cergy-Pontoise są promowane. W Gothics Amiens są kwalifikacje do Pucharu Kontynentalnego .

Zespół	Lodowisko	Pojemność	kreacja	1 ponownie  sezon	W LM od	Sezony LM
Gothic Amiens	Koloseum	3,400	1967	1982-1983	1982	39
Dukes of Angers	Angers IceParc	3,520	1982	1992-1993	1992	29
Hormadi Anglet	Lodowisko La Barre	1200	1969	1997-1998	2018	13
Bokserki w kolorze Bordeaux	Lodowisko Mériadeck	3,200	1998	2015-2016	2015	6
Jokery z Cergy-Pontoise	Są miłe	3000	2021	2020-2021	2020	1
Pionierzy Chamonix Mont-Blanc	Centrum sportowe im. Richarda Bozona	1700	2016	2016-2017	2016	87
Raptors of Gap	Lodowisko Alp'Arena	2,700	1937	1962-1963	2009	47
Palniki Grenoble Wolf	Lodowisko Polesud	4 208,	1963	1965-1966	2000	48
Czerwone Diabły z Briançon	Lodowisko René-Froger	2300	1934	1976-1977	2019	47
Skorpiony z Mulhouse	Lodowisko Illberg	1600	1969	2012-2013	2017	5
Orły z Nicei	Pałac Sportu Jeana-Bouina	1200	1969	2016-2017	2016	5
Rouen Dragons	Wyspa Lacroix	2,747	1982	1985-1986	1985	36

Dawne kluby

Sekwencje Besançon Mastify z Bordeaux Albatros Brest Caen longships Dziki z Arvernes de Clermont

Książęta Dijon Korsarze z Dunkierki Épinal Hockey Club Lwy z Lyonu Kozy Megève

Avalanche Mont-Blanc Pingwiny Morzine-Avoriaz Żubry Neuilly-sur-Marne Francuskie loty z Paryża Niebieskie płomienie Reims

Czarna gwiazda Strasburga Czarne diabły z Tours Niedźwiedź z Villard-de-Lans Dysze Viry-Essonne

Nagrody

Najbardziej utytułowanym klubem jest Chamonix Hockey Club z 30 oficjalnymi tytułami, a następnie Rouen (15 tytułów). Miasto Paryż ma 18 tytułów dla 8 różnych klubów.

Ten oficjalny rekord jest częściowo kwestionowany: w ten sposób tytuł z 1926 r. Został oficjalnie przypisany Chamonix, podczas gdy niektórzy twierdzą, że w tym roku tytuł zdobył Club des Sports d'Hiver de Paris . Klub z Chamonix miałby zatem tylko 29 tytułów, a nie 30. Jednak wyjaśnienie tej liczby leżałoby w mistrzostwach, które odbyłyby się w 1924 roku i wygrałyby Chamonix.

Klubem

	Klub	Papiery wartościowe	Ostatni tytuł
1 ul	Chamonix	30	1979
2 nd	Rouen	16	2021
3 rd	CP Paris	8	1926
	Grenoble	7	2019
5 th	Saint-Gervais	6	1989
6 th	Luka	4	2017
	Francuski stadion	4	1935
8 tys	Boulogne-Billancourt	3	1962
	French Ruffles Paris	3	1989
10 tys	RC Paris	2	1951
	Mont-Blanc	2	1988
	Brześć	2	1997
	Reims	2	2002
	Amiens	2	2004
15 tys	SC Lyon	1	1907
	Paris UC	1	1953
	HC Lyon	1	1956
	Wycieczki	1	1980
	Megeve	1	1984
	Miluza	1	2005
	Briancon	1	2014
	Całkowity	97

Głoska bezdźwięczna

Francuski krajowe sportowy kanał telewizyjny L” Equipe , dawniej Équipe 21, jest nadawcą Saxoprint Ligue Magnus. Kanał jest związany z FFHG od 2013 roku. Od sezonu 2015-2016 to partnerstwo przedłużane jest na 3 lata, do 2018 roku, a oferta telewizyjna jest poszerzana o jeden mecz w miesiącu w sezonie zasadniczym., A także decydujące mecze finału.

Od sezonu 2016-2017 możliwe jest również śledzenie wszystkich meczów mistrzostw w transmisji strumieniowej , na żywo lub z opóźnieniem, za miesięczną subskrypcję w wysokości około 8 €, za pośrednictwem platformy Fanseat.

Na początku sezonu 2016-2017 gra wideo Hockey Dangles '16: Saxoprint Magnus Edition jest dostępna za darmo na platformach pobierania Android i Apple iOS . Opracowana przez studio Gamyo, także sponsora Gamyo Épinal , gra oferuje przejęcie kontroli nad jedną z drużyn ligi i jej graczy, a następnie rozegranie różnych trybów rozgrywki, w tym mistrzostw. Nie jest to ultra realistyczna symulacja, jak seria gier NHL, ale zabawna, kolorowa i bardzo zręcznościowa gra, w której na lodzie jest tylko trzech graczy z bramkarzem.

Trofea

Oprócz Magnus Cup , stworzonego w 1985 roku przez Tristana Alrica w celu nagrodzenia drużyny mistrzowskiej, inne trofea przyznawane są indywidualnym graczom wyznaczonym przez wszystkich trenerów Ligi Magnus i drużyny francuskiej. Te trofea zostały po raz pierwszy przyznane w sezonie 1977-1978.

• Charles Ramsay Trophy  : najlepszy strzelec sezonu
• Albert Hassler Trophy  : najlepszy francuski zawodnik sezonu
• Marcel Claret Trophy  : najlepsza drużyna fair play sezonu
• Jean-Pierre Graff Trophy  : najlepsza nadzieja sezonu
• Jean Ferrand Trophy  : najlepszy bramkarz sezonu

Raymond Dewas Trophy istniał również od 1985 do 2002 roku i nagrodzony najbardziej sprawiedliwy odtwarzacza.

Niedawno pojawiły się nowe nagrody: Camil Gélinas Trophy (Best Coach Trophy) od 2002-2003, Calixte Pianfetti Trophy (Best Referee Trophy) od 2006-2007, a ostatnio Damien Velay Trophy (Best Young Referee Trophy)) od 2016-2017.

Uwagi i odniesienia

Uwagi

1. Grenoble zdobywa Jacques Lacarrière Trophy , kończąc sezon regularny, ale w tym roku oficjalnie nie przyznano żadnego tytułu mistrzowskiego.
2. Liga Magnus w końcu rozgrywa się tylko podczas jednej podróży w obie strony, a baraże są odwołane. Pierwszym z regularnych sezonów jest w tym roku wyjątkowo koronowany mistrz Francji.
3. Angielskiego terminu „  play-offs  ” używa się w odniesieniu do playoffów .
4. Ta kolumna oznacza pierwszy sezon w historii klubu w elicie, nawet jeśli w międzyczasie nastąpi spadek.
5. Ta kolumna podaje ostatnie wejście klubu do elity bez pośredniej degradacji.
6. Kolumna „LM Seasons” uwzględnia sezon 2020-2021 .
7. Liga Magnus w końcu rozgrywa się tylko podczas jednej podróży w obie strony, a baraże są odwołane. Pierwszym z regularnych sezonów jest w tym roku wyjątkowo koronowany mistrz Francji.

Bibliografia

1. „  IIHF Championship Rank Designation  ”, na www.planetehockey.com (dostęp 2 grudnia ) .
2. W Tristan Alric, „  A Century of Hockey in France  ” , str. 10
3. W Tristan Alric, „  A Century of Hockey in France  ” , str. 11
4. wchodzi Marc Branchu „  Historia w hokeju na lodzie we Francji  ” , s. 25
5. Marc Branchu, „  Championnat de France 1907  ” , na www.hockeyarchives.info (dostęp 2 grudnia ) .
6. (w) „  arkusz HC Chamonix  ” na hockeyarenas.net (dostęp 2 grudnia ) .
7. Marc Branchu, „  Championnat de France 1922/23  ” , na www.hockeyarchives.info (dostęp 2 grudnia ) .
8. Marc Branchu, „  Championnat de France 1926/27  ” , na www.hockeyarchives.info (dostęp 2 grudnia ) .
9. Marc Branchu, „  Championnat de France 1930/31  ” , na www.hockeyarchives.info (dostęp 2 grudnia ) .
10. W Tristan Alric, „  A Century of Hockey in France  ” , str. 21
11. W Tristan Alric, „  A Century of Hockey in France  ” , str. 23
12. W Marc Branchu, „  Historia hokeja we Francji  ” , s. 46
13. W Marc Branchu, „  Historia hokeja na lodzie we Francji  ” , str. 60
14. W Tristan Alric, „  A Century of Hockey in France  ” , str.   39
15. (w) „  Highlights of the Spengler Cup  ” na www.spenglercup.ch (dostęp 2 grudnia 2009 )
16. „  History of the FFSG  ” , na www.ffsg.org (dostęp 2 grudnia 2009 ) .
17. W Tristan Alric, „  A Century of Hockey in France  ” , str.  48
18. Marc Branchu, „French  Championship 1971/72  ” , na www.hockeyarchives.info (dostęp 2 grudnia ) .
19. Marc Branchu, „  Olympic Games of Grenoble 1968  ” , na www.hockeyarchives.info (dostęp 2 grudnia ) .
20. W Tristan Alric, „  A Century of Hockey in France  ” , str. 65
21. Marc Branchu, „  klasyfikacja francuska od 1973/74 do 1997/98  ” , na www.hockeyarchives.info (dostęp 2 grudnia )
22. W Tristan Alric, „  A Century of Hockey in France  ” , str. 76
23. W Marc Branchu, „  Historia hokeja na lodzie we Francji  ” , str.  119
24. Marc Branchu, „French  Championship 1982/83  ” , na www.hockeyarchives.info (dostęp 2 grudnia )
25. W Tristan Alric, „  A Century of Hockey in France  ” , str. 84
26. W Tristan Alric, „  A Century of Hockey in France  ” , str.  87
27. W Tristan Alric, „  A Century of Hockey in France  ” , str.   91
28. W Tristan Alric, „  A Century of Hockey in France  ” , str. 94
29. wchodzi Marc Branchu „  Historia hokeja na lodzie we Francji  ” , str.  141
30. Marc Branchu, „French  Championship 1991/92  ” , na www.hockeyarchives.info (dostęp 2 grudnia )
31. W Tristan Alric, „  A Century of Hockey in France  ” , str.   113
32. Marc Branchu, „  Championnat de France 1990/91  ” , na www.hockeyarchives.info (dostęp 2 grudnia )
33. Marc Branchu, „French  Championship 1992/93  ” , na www.hockeyarchives.info (dostęp 2 grudnia )
34. Marc Branchu, „  Olympic Games of Albertville 1992  ” , na www.hockeyarchives.info (dostęp 3 grudnia )
35. W Marc Branchu, „  Historia hokeja we Francji  ” , s.  128
36. wchodzi Marc Branchu „  Historia hokeja na lodzie we Francji  ” , str.  152
37. Marc Branchu, „French  Championship 1992/93  ” , na www.hockeyarchives.info (dostęp 3 grudnia )
38. (w) „  IIHF HHOF 2008  ” na www.iihf.com (dostęp 3 grudnia 2009 )
39. W Tristan Alric, „  A Century of Hockey in France  ” , str.  122
40. Marc Branchu, „  Angers, the last of the Mohicans  ” , na www.hockeyarchives.info (dostęp 3 grudnia )
41. Marc Branchu, „  klasyfikacja francuska od 1998/99 do 2008/09  ” , na www.hockeyarchives.info (dostęp 3 grudnia )
42. Marc Branchu, „  2000 Mistrzostwa  Świata, ” w www.hockeyarchives.info (dostęp 03 grudnia )
43. Marc Branchu, „  05/01 States General of Hockey  ” , na www.hockeyarchives.info (dostęp 3 grudnia ) .
44. Marc Branchu, „  Review of the Super 16, French Championship 2002/03  ” , na www.hockeyarchives.info (dostęp 3 grudnia ) .
45. Marc Branchu, „  Bilan de l'Élite 2001-02  ” , na www.hockeyarchives.info (dostęp 3 grudnia ) .
46. Marc Branchu, „  ” 10/08 francuskie Mistrzostwa: w końcu wiedzą prawie wszystko „sierpień 2002 wiadomości  ” , na www.hockeyarchives.info (dostęp 03 grudnia ) .
47. Marc Branchu, "  " AEHF prasowa 25/06 "czerwiec 2005 nowości  " , na www.hockeyarchives.info (dostęp 03 grudnia ) .
48. „  Creation of the Magnus League  ” , na liguemagnus.com (dostęp 5 lipca 2018 r. ) ,
49. Marc Branchu, „  Wiadomości z lutego 2003  roku, ” w www.hockeyarchives.info (dostęp 03 grudnia ) .
50. „  Huet, środa chwały  ” , na www.lequipe.fr ,16 maja 2005(dostęp 3 grudnia 2009 ) .
51. „  Interview with Luc Tardif - French Ice Hockey Federation  ” , na www.linternaute.com (dostęp 3 grudnia 2009 ) .
52. Marc Branchu, "  " FFHG AG "czerwiec 2006 nowości  " , na www.hockeyarchives.info (dostęp 03 grudnia ) .
53. Marc Branchu, „  Épinal - Angers (14 lutego 2007)  ” , na www.hockeyarchives.info (dostęp 3 grudnia ) .
54. „  Hokej: rekordowa frekwencja 25182 widzów dla Lyon-Grenoble w Ligue Magnus  ”, leparisien.fr , 2016-12-30cet21: 55: 02 + 01: 00 ( czytaj online , przeglądano 5 lipca 2018 ).
55. Isabelle Villy, „  Hokej. Magnus League z 12 klubami, będzie w latach 2016–2017  ” , na stronie aktu.fr , Aktu.fr ,9 maja 2013(dostęp 22 maja 2020 ) .
56. "Informacja SLM. Synerglace nowy Namer!  » , Na www.liguemagnus.com ,15 czerwca 2018 r(dostęp 2 lipca 2018 ) .
57. "  Magnus League: w kierunku jedenastoosobowych mistrzostw?  » , On lequipe.fr , L'Équipe ,8 sierpnia 2019 r(dostęp 22 maja 2020 ) .
58. „  Sąd odrzuca apelację Lyon Hockey Club przeciwko zdegradowaniu z Ligue Magnus  ” , aktu.fr , Actu.fr ,7 października 2019 r(dostęp 22 maja 2020 ) .
59. „  Magnus League: w kierunku białego sezonu  ” , na lequipe.fr , L'Équipe ,15 marca 2020 r(dostęp 22 maja 2020 ) .
60. „  Formula of the League Magnus 2016-2017  ” , w Ligue Magnus (dostęp: 5 marca 2017 r. )
61. „  Briançon wygrywa Winter Game 5-4 przeciwko Grenoble  ” , na www.ledauphine.com , Le Dauphiné libéré ,22 grudnia 2013(dostęp 23 grudnia 2013 )
62. 49 ° 53 ′ 39 ″ N, 2 ° 17 ′ 22 ″ E
63. 43 ° 31 ′ 25 ″ N, 1 ° 31 ′ 22 ″ W.
64. 48 ° 24 ′ 14 ″ N, 4 ° 30 ′ 26 ″ W.
65. 49 ° 03 ′ 17 ″ N, 2 ° 02 ′ 57 ″ E
66. 45 ° 55 ′ 36 ″ N, 6 ° 52 ′ 22 ″ E
67. 44 ° 33 ′ 38 ″ N, 6 ° 05 ′ 08 ″ E
68. 45 ° 09 ′ 27 ″ N, 5 ° 44 ′ 04 ″ E
69. „  Dokumentacja techniczna lodowiska Polesud  ” , na http://patinoirepolesud.fr (dostęp do 28 maja 2018 r . ) .
70. Podczas finału mistrzostw Francji w hokeju na lodzie 2018-2019 lodowisko Polesud w Grenoble może pomieścić 4208 widzów w każdym z trzech meczów.
71. 44 ° 31 ′ 56 ″ N, 6 ° 22 ′ 28 ″ E
72. 47 ° 43 ′ 57 ″ N, 7 ° 20 ′ 52 ″ E
73. 43 ° 42 ′ 15 ″ N, 7 ° 18 ′ 31 ″ E
74. 49 ° 25 ′ 51 ″ N, 1 ° 06 ′ 12 ″ E
75. „  Official list  ” , na www.hockeyfrance.com, oficjalnej stronie Francuskiej Federacji Hokeja na Lodzie (dostęp 3 grudnia 2009 )
76. W Marc Branchu, „  Historia hokeja na lodzie we Francji  ”
77. André Catelin, „  Chamonix: 29 czy 30 tytułów?  » , Na blog.france2.fr (przeglądano 3 grudnia 2009 r. )
78. (in) „  The FFHG and Team 21 Extend Partnership  ” na hockeyfrance.com ,31 sierpnia 2015(dostęp 30 października 2016 )
79. (w) „  Partnerstwo z Fanseat - wszystkie transmisje strumieniowe Saxoprint Ligue Magnus  ” na hockeyfrance.com ,30 sierpnia 2016(dostęp 30 października 2016 )
80. (w) „  Nowość: pobierz grę mobilną Hockey Dangles 16!  » , Na hockeyfrance.com ,14 września 2016 r(dostęp 30 października 2016 )
81. (w) „  Hockey Dangles 16 Magnus: Mobile on NHL Arcade  ” na android-mt.com (dostęp 30 października 2016 )
82. Marc Branchu, „French  Championship 1977/78  ” , na www.hockeyarchives.info (dostęp 3 grudnia 2009 )

Zobacz też

Linki zewnętrzne

• Wyniki na stronie Francuskiej Federacji Hokeja na Lodzie .
• Ranking, wyniki i artykuły w archiwach hokejowych
• Nagrody na sports123.com

Bibliografia

• Marc Branchu, Historia hokeja na lodzie we Francji , Saint-Cyr-sur-Loire, Alan Sutton, wyd. „Pamięć sportu”,2007, 221  s. ( ISBN  978-2-84910-719-5 , OCLC  470643435 )
• Tristan Alric , A Century of Hockey in France , FFHG,2007

Powiązane artykuły