"Odepchnąć się" | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Linia z Enghien-les-Bains do Montmorency | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
![]() Stacja Montmorency w 1951 roku | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kraj | Francja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Obsługiwane miasta |
Enghien-les-Bains , Soisy-sous-Montmorency , Montmorency |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Historyczny | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uruchomienie | 1866 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Zamknięcie | 1954 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dealerzy |
Enghien - Montmorcency ( 1864 - 1938 ) SNCF (od 1938 ) |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Charakterystyka techniczna | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Oficjalny numer | 953 000 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Długość | 3 km | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rozstaw | standardowa (1435 m ) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Elektryfikacja | Nie zelektryfikowany | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Maksymalne nachylenie | 46,3 ‰ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wiele sposobów | Dawniej pojedynczy utwór | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ruch drogowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ruch drogowy | Podmiejscy podróżnicy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Linia od Enghien-les-Bains do Montmorency znany również pod nazwą „ Refoulons ” to linia kolejowa, która zniknęła z normalnym miernik , który znajduje się we Francji w departamencie Val-d'Oise . Jest związana stację Enghien-les-Bains do stacji Montmorency i eksploatowane od 1866 do 1954 roku .
Jest to linia N O 953000 w ogólnokrajowej sieci kolejowej .
Linia zostaje przyznana MM. Rey de Foresta i Marchand na mocy porozumienia podpisanego z ministrem robót publicznych 10 września 1864 r . Konwencja ta została zatwierdzona dekretem cesarskim z tego samego dnia.
Linia kolejowa o standardowym rozstawie torów na stromej trasie została utworzona w 1866 roku w celu połączenia Enghien-les-Bains z Montmorency ( Val-d'Oise ).
Jednotorowa linia o długości około 3 km była jedną z najbardziej stromych we Francji bez zębatki (maksymalna rampa 46,3 ‰ ) i miała dwie stacje i dwa przystanki:
Pociąg złożony z wagonów pchanych w górę przez lokomotywę parową nazywany jest „Refoulonami”. Ostatni kontakt odbył się dnia30 czerwca 1954.
Przydomek „Refoulons” linii pochodzi od składu pociągów: lokomotywa została umieszczona z tyłu konwojów, a nie jak zwykle z przodu. Według mechaników, biorąc pod uwagę nachylenie, na które ma się wspinać, maszyna jest umieszczona z tyłu dla bezpieczeństwa. Gdyby zawiodły hamulce lub zabezpieczenia wagonów, lokomotywa systematycznie je odpychała. W żargonie kolejowym mówimy, że pociąg jedzie „tyłem”.
Linia miała wysoką częstotliwość, ponieważ zapewniona trzydzieści sześć czółenka w 1914 roku (od 5 godz 30 w 1 rano w godzinach porannych), wiele zmniejszona do dwudziestu podczas pierwszej wojny światowej , a następnie wzrosła do trzydziestu w 1936 roku do Drugiego Świata Wojna .
Podróż trwała od ośmiu do dziewięciu minut.
Przed 1914 rokiem kilka bezpośrednich pociągów kursowało z Gare du Nord do Montmorency, bez zatrzymywania się w Enghien-les-Bains. Trakcję pociągu zapewniały zawsze lokomotywy parowe Compagnie du Nord . To ostatnie samochody znane jako „ Bidel ”, które zapewniały obsługę do zamknięcia linii.
Ruch pasażerski to główna część działalności linii, mająca służyć przede wszystkim obsłudze Montmorency i rozwinięciu jej głównej wówczas działalności: wypoczynkowej.
Stacja Montmorency to w zasadzie liczba podróżnych: 230 000 w 1866 , 228 519 w 1867 , 285 181 w 1888 i 333 279 w 1919 .
Stacja Soisy odnotowała 18 890 pasażerów w 1878 r. (7,31% ruchu) i 38 677 w 1919 r. (9,53% maksymalnej liczby pasażerów na linii).
Przystanek Pointe-Raquet stanowi jedynie niewielki udział w ruchu pasażerskim: od 3680 w 1896 r. (1,32% całości) do 33580 w 1919 r. (8,28%).
Rekord frekwencji zostanie ustanowiony pod koniec pierwszej wojny światowej w 1919 r. I wyniesie 405 536 podróżnych (ostatnia znana miarodajna liczba).
Ruch towarowy stanowi jedynie dodatkową działalność i ogólnie zmniejszy się tylko w ciągu 88 lat istnienia linii.
Najbardziej widocznym elementem jest jedyne konkretne skrzyżowanie istniejące na linii, obsługujące kamieniołom Basserons (lub „Trou-au-Loup”) na granicy Montmorency i Soisy. Roczny transportowany tonaż waha się w granicach około 20 000 ton. W latach trzydziestych XX wieku tynkarz zaprzestał działalności .
Linia była obsługiwana przez firmę EM (Enghien-Montmorency), firmę prywatną nie finansowaną ze środków publicznych. Jego niezależność stanie się jego ułomnością i główną przyczyną zaniku tej linii. Firma miała nadwyżkę do 1936 r., Ale sytuacja się zmienia i firma ma deficyt. Spada poziom konserwacji torów i sprzętu, a liczba incydentów na liniach rośnie. W 1940 i 1945 roku firma została postawiona w stan upadłości .
W 1947 r. Pomysł likwidacji linii wywołał falę protestów użytkowników i gmin szlaku. Korzystanie z linii słabnie, ale nie znaleziono rozwiązania, które mogłoby zrekompensować znaczące deficyty przedsiębiorstwa (kategoryczna odmowa SNCF, państwa lub społeczności lokalnych ) i, podobnie jak w przypadku wielu drugorzędnych linii, ostatecznie podjęto decyzję o usunięciu linia. Ruch kolejowy zostanie zawieszony30 czerwca 1954i zastąpiony przez autobus .
Profil linii stanie się poważnym utrudnieniem, wymagającym maszyn zużywających dużo węgla i ograniczającym liczbę holowanych samochodów. Niska cena abonamentów i odwrotnie wysokie ceny biletów, liczne incydenty związane z brakiem konserwacji przyczynią się do niezadowolenia linii. Wraz z ewolucją środków transportu i problemami środowiskowymi powodowanymi przez samochody, wielu byłych mieszkańców pamięta o Tortillard de Montmorency i tęskni za nim.
Obiekty na terminalu Enghien stały się dworcem autobusowym.
Pointe Raquet.
Skrzyżowanie rue Jean Mermoz (Soisy).
Wpływ Refoulonów w Soisy-sous-Montmorency .
Przekraczając rue de la Fosse aux Moines.
Soisy station.
Rue des Molléons.
Portier.
Rue des Molléons (u góry).
Wejście do Montmorency.