Leyla yunus

Leyla yunus Leyla Yunus (2016) Kluczowe dane

Imię urodzenia	Leyla Islam Qizi Yunusova
Narodziny	21 grudnia 1955 Baku ( Azerbejdżan )
Kraj zamieszkania	Azerbejdżan
Zawód	historyk , działacz na rzecz praw człowieka
Podstawowa działalność	działacz praw człowieka
Nagrody	Narodowy Order Legii Honorowej
Małżonka	Arif Yunus
Potomków	Dinara Yunus

Leyla Islam Qizi Yunusova (ur21 grudnia 1955w Baku ), lepiej znana jako Leyla Yunus , jest działaczką na rzecz praw człowieka w Azerbejdżanie . Jest dyrektorką Instytutu Pokoju i Demokracji i jest szczególnie znana ze swojej pracy na rzecz obywateli dotkniętych przymusowymi eksmisjami w Baku. Wsierpień 2015Leyla Yunus została skazana na osiem i pół roku więzienia - oficjalnie za oszustwa, uchylanie się od płacenia podatków i nielegalny handel; wiele zachodnich mediów i organizacji postrzega to jako wybitnie polityczną sankcję w kraju, w którym przeciwnicy są coraz bardziej uciszani.

Biografia

Leyla Yunus jest historykiem z wykształcenia i napisał pracę o rywalizacji polsko-rosyjskiej w Morzu Kaspijskim i Azerbejdżanu w pierwszej części XVIII -tego  wieku. W ostatnich latach Związku Radzieckiego Yunus zaangażował się w reformy swojego kraju. W 1988 roku założyła z niewielką grupą umiarkowanych intelektualistów Front Ludowy Azerbejdżanu na rzecz pierestrojki. Ten Ludowy Front Azerbejdżanu został celowo wzorowany na przykładzie Frontu Ludowego Estonii . Wstyczeń 1990Yunus tworzy wraz z Zardusztem Alizadehem Partię Socjaldemokratyczną, której celem jest sprzyjanie umiarkowanemu głosowi politycznemu. WKwiecień 1990Yunus publikuje esej zatytułowany „Odpowiedzialność polityka” , opowiadając się za demokratyczną drogą środka i odrzucając zarówno skrajny nacjonalizm, jak i brutalne represje radzieckiego reżimu. Podczas konfliktu o Górski Karabach w latach 1992-1993 Yunus pełnił funkcję wiceministra obrony i szefa Centrum Informacji Analitycznej MON. Następnie Yunus współpracuje z działaczami społeczeństwa obywatelskiego z Azerbejdżanu i Armenii na rzecz pokoju. Ona i jej mąż Arif, historyk, zasłynęli z kampanii na rzecz pojednania między dwoma krajami. W 1995 roku założyła Instytut na rzecz Pokoju i Demokracji. W 2009 roku Yunus został osądzony o zniesławienie po podejrzeniu, że funkcjonariusze policji byli prawdopodobnie zamieszani w porwanie dwóch młodych dziewcząt. Minister spraw wewnętrznych Ramil Usubov złożył na nią skargę, mówiąc, że „spowodowała zagrożenie dla władzy policyjnej. Następnie zażądał 100 000 manatów odszkodowania. Human Rights Watch interweniuje w imieniu Yunusa, mówiąc, że „wyrok przeciwko Yunusowi stworzyłby straszny precedens wolności słowa w Azerbejdżanie”. Inne międzynarodowe grupy praw człowieka opisały tę sprawę jako „kolejny przykład na to, że rząd Azerbejdżanu zwalcza wolność słowa”. W 2011 roku Yunus zadeklarował zamiar odwołania się od deportacji obywateli do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka . Plik11 sierpnia 2011, władze zburzyły jego biuro w Baku . Tego samego dnia w New York Times ukazał się artykuł, w którym skrytykowała przymusowe eksmisje swoich współobywateli. W 2013 roku otrzymała Legię Honorową, a rok później spotkała się z prezydentem François Hollande'em w Baku. Jest to pierwsza wizyta głowy państwa. W 2014 roku, wraz z Rasulem Jafarovem, Leyla Yunus prowadziła grupę roboczą sporządzającą listę różnych więźniów politycznych w Azerbejdżanie. Wsierpień 2014, dwóch jej pracowników zostało aresztowanych po tej pracy.

Proces i przekonanie

30 lipca 2014 roku Leyla Yunus i jej mąż Arif zostali zatrzymani na międzynarodowym lotnisku Heydar Aliyev w Baku w drodze do Doha w Katarze. Zarzuca się im szpiegostwo w imieniu władz Armenii. Para jest uwięziona. Yunus jest cukrzykiem, jej sytuację w więzieniu opisano jako trudną - władze Azerbejdżanu odmówiły udzielenia jej specjalnej pomocy medycznej, a ona mówi, że była torturowana. Yunusowi zakazano bezpośredniego komunikowania się z mężem (chorym na nadciśnienie), pisze list otwarty, który został przetłumaczony i opublikowany na różnych stronach internetowych, w którym porównała sytuację lat 2010 z represjami lat 30.

Zatrzymanie Leyli i Arifa Yunusa, a także Rasula Jafarowa stało się jednym z symboli represji władz wobec społeczeństwa obywatelskiego w Azerbejdżanie. Kilka organizacji protestowało przeciwko tym więzieniom, w tym Amnesty International , Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy, Stany Zjednoczone przy OBWE, Obserwatorium Ochrony Obrońców Praw Człowieka, Reporterzy bez Granic czy Human Rights Watch.

Plik 13 sierpnia 2015, Leyla Yunus zostaje skazana na osiem i pół roku więzienia. Jej mąż, Arif, zostaje skazany na siedem lat więzienia pod zarzutem oszustwa i uchylania się od płacenia podatków. W oddzielnej sprawie para została również oskarżona o zdradę. Zachodnie rządy i organizacje zajmujące się prawami człowieka wyraziły zaniepokojenie tą sprawą. Human Rights Watch potępiło ich sprawę jako pozorowany proces, a Amnesty International przedstawia ich jako więźniów sumienia. 9 grudnia 2015 r. Wyrok Leyli Yunus został zamieniony na 5 lat w zawieszeniu z powodów zdrowotnych.

Uwagi i odniesienia

Uwagi

Bibliografia

1. Azerbejdżanu: kary za ciężkie Leyla Yunusa na lemonde.fr od 14 sierpnia 2015
2. The New York Times , 12 sierpnia 2011 r., „Biura aktywistki zburzone w Azerbejdżanie”, Ellen Barry.
3. Leyla Yunus, rzadki głos sprzeciwu w Azerbejdżanie z klanu Aliev autorstwa Yves-Michel Riols, na lemonde.fr 13 maja 2014
4. „  Azerbejdżan: Leyla i Arif Yunus zwolnieni w okresie próbnym.  » , O Międzynarodowej Federacji Praw Człowieka (dostęp 12 września 2020 r. )