Nieszpory sycylijskie

Nieszpory sycylijskie
I vespri siciliani Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej I vespri siciliani - Francesco Hayez (1791-1882)
Galleria Nazionale d'Arte Moderna ( Mediolan ) Kluczowe dane
Uprzejmy Wielka opera
N BER dokumentów 5
Muzyka Giuseppe Verdi
Broszura Eugène Scribe , Charles Duveyrier
Język
oryginalny		 Francuski
Czas trwania (w przybliżeniu) 190 minut
kreacja 13 czerwca 1855
Opera w Paryżu we Francji

Kolejne wersje

Wersja włoska:

Postacie

Airs

Sycylijskie Nieszpory to wielka opera w pięciu aktach Giuseppe Verdiego , na podstawie libretta Eugène Scribe'a i Charlesa Duveyriera, której premiera odbyła się w dniu13 czerwca 1855w paryskiej sali operowej Le Peletier .

Geneza

XIX wieku pod wpływem takich kompozytorów jak Giacomo Meyerbeer i Jacques Fromental Halévy rozwinął się we Francji gatunek „  wielkiej opery  ”: dzieła w czterech lub pięciu aktach, z dużą obsadą i orkiestrą, baletem, scenografią i spektakularną sceną. efekty, oparte na działkach historycznego pochodzenia.

W 1852 roku podpisano kontrakt między Verdim, który właśnie odniósł ogromny sukces we Włoszech swoim Rigoletto po Victor Hugo , a Operą Paryską, mimo że moda była trochę za miniona. To pierwsza opera Verdiego po francusku, jeśli nie wziąć pod uwagę Jerozolimy , która jest mocno przerobioną wersją Longobardów . Libretto, powierzone największemu francuskiemu dramaturgowi swoich czasów, Eugène Scribe, nie spodobało się Verdiemu, który poświęcił trochę czasu na oprawę muzyczną, odmawiając jakiejkolwiek modyfikacji.

Próby naznaczone są także nieobecnością głównej wokalistki Sophie Cruvelli, bardziej zajętej życiem prywatnym niż karierą. Verdi pisze do swojego współpracownika Francesco Marii Piave  : „Cruvelli uciekli !!! Albo? Tylko diabeł wie. Na początku wiadomości trochę mnie zaniepokoiły, ale teraz chichoczę. […] To zniknięcie daje mi prawo do rozwiązania umowy i nie przepuściłem okazji; Oficjalnie o to poprosiłem. „ Chociaż narzekał na złą wolę Pisarza i trującą atmosferę prób, Verdi spotkał się jednak z odmową François-Louisa Crosniera, ówczesnego dyrektora Imperial Opera House i kontynuuje swoją pracę.

Premiera opery odbyła się dnia 13 czerwcanastępnie Salle Le Peletier, w obecności Napoleona III , cesarzowej Eugenii i księcia Porto .

Dystrybucja stworzenia

Argument

Akcja, inspirowana wydarzeniem historycznym , rozgrywa się w Palermo w rMarzec 1282, podczas Świąt Wielkanocnych .

Akt I

Księżna Hélène, której brat został skazany na śmierć, zostaje zmuszona przez francuskiego żołnierza do śpiewania. Ta piosenka wzbudza nienawiść Sycylijczyków do Francuzów . Gubernator Montfort interweniuje i uspokaja wszystkich. Wchodzi Arrigo, który właśnie został ułaskawiony. Nieświadomy obecności Montforta zaczyna go obrażać. Gubernator prosi wszystkich, aby wyszli, aby zostać sam na sam z lekkomyślnym młodzieńcem. Pyta go o imię, ale odmawia, a następnie próbuje je kupić, oferując mu stopień w swojej armii i ponosi kolejną odmowę. Następnie Montfort zabrania Arrigo rozmawiać z księżną: ta ostatnia znowu sprzeciwia się temu zakazowi.

Akt II

W dolinie niedaleko Palermo spotkaj Arrigo, Hélène i Procidę, którzy przybyli nielegalnie. To zapowiada poparcie Pierre'a d'Aragon w przypadku rozpoczęcia powstania. Arrigo wyznaje swoją miłość księżnej, która przyjmuje go pod warunkiem, że pomści swojego brata. Arrigo otrzymuje zaproszenie od Montfort i odmawia. Ta odmowa prowadzi do jego aresztowania, a Sycylijczycy przysięgają, że go pomszczą. Ponadto porywanie kobiet przez francuskich żołnierzy tylko potęguje ich nienawiść.

Akt III

Montfort w swoim gabinecie ponownie czyta list od matki Arrigo, straconej dziesięć miesięcy temu, od której dowiaduje się, że jest ojcem Arrigo. Arrigo przybywa i poznaje prawdę o swoim ojcu, o którym wierzył, że przebywa na wygnaniu. Odmawia uznania go za swojego ojca. Wieczorem odbywa się bal maskowy, a wśród tancerzy Arrigo rozpoznaje Procidę i Hélène, które przybyły, aby go uratować i zabić Montfort. Arrigo uniemożliwia swoim przyjaciołom zrobienie tego, gdy Helen wyjmuje sztylet. Spiskowcy zostają aresztowani.

Akt IV

Procida i Hélène zostają deportowani do twierdzy, Arrigo dołącza do nich, aby spróbować oczyścić się z zarzutów. Jeśli uda mu się z Hélène, która zachowuje do niego miłość, ogłoszenie jego pokrewieństwa z Monfortem niweczy nadzieje Procidy, który otrzymał wiadomość o przybyciu broni. Monfort przybywa, aby ogłosić przybycie kata i szantażować Arrigo w następujący sposób: albo zna go publicznie jako swojego ojca, albo jego przyjaciele zostają straceni. W końcu się poddaje, a Monfort ogłasza ślub między Arrigo i księżną. Waha się, czy zaakceptować, ale Procida zachęca ją do tego.

Akt V

W ogrodach pałacowych przygotowywana jest uczta weselna. Procida znajduje Hélène i mówi jej, że gdy tylko zabrzmią dzwony, rozpocznie się powstanie. Cofnęła swoje słowo ku konsternacji Arrigo. Przyjeżdża Montfort i nakazuje zawarcie małżeństwa. Dzwonią dzwony i Francuzi zostają zmasakrowani.

Numery muzyczne

Akt I

Akt II

Akt III

Akt IV

Akt V

Przyjęcie

Kreacja w operze w Paryżu jest wielkim sukcesem. Berlioz przywołuje między innymi „suwerenny majestat muzyki” . Dzieło jest reprezentowane sześćdziesiąt dwa razy.

Wersja włoska

Verdi szybko podjął się dostosowania swojej opery w języku włoskim, aby była bardziej „eksportowa”. Powstała pierwsza wersja napisana przez poetę Arnaldo Fusinato26 grudnia 1855w Teatro Regio w Parmie, a następnie w Teatro Regio w Turynie pod tytułem Giovanna di Guzman (czasami Giovanna de Guzman lub Giovanna di Gusman ), akcja została przeniesiona w 1640 r. do Portugalii pod okupacją hiszpańską w celu uniknięcia cenzury.

Rozkład jest następujący:

Concertatore  : Giovanni Rossi Dyrygent: Nicola De Giovanni Choreografia: Michele D'Amore Kostiumy: Antonio Lanari

Z nowym librettem Enrico Caimiego wznowienie pracy 4 lutego 1856w La Scali w Mediolanie . Będzie również nosić tytuły Batilde di Turenna (za powstanie w Teatro San Carlo w Neapolu w 1857 r.), Giovanna di Braganza i Giovanna di Sicilia, po czym powrócą do swojego oryginalnego włoskiego tytułu I vespri siciliani , po uzyskaniu niepodległości od Włoch. W 1861.

W Operze Garnier odbywa się prawykonanie Nieszporów w języku włoskim9 kwietnia 1974. Początkowo zaplanowano na3 kwietnia, został odwołany po śmierci prezydenta Georgesa Pompidou .

Częściowa dyskografia

po francuskupo włosku


Uwagi i odniesienia

  1. Jednak trzeba będzie poczekać do 1857 roku na dzieło paryskie, ponieważ Hugo do tego czasu udało się zakazać pracy z powodu plagiatu.
  2. Podczas gdy przejął, bez informowania Verdiego, całe fragmenty libretta księcia Alby , napisane dla Jacquesa Fromental Halévy, a następnie wykorzystane w 1839 roku przez Gaetano Donizettiego w jego operze, stworzonej pośmiertnie w 1882 roku.
  3. Bertrand Dermoncourt, Wszechświat Opery , str.  1122 .
  4. List Verdiego do Piave z 30 października 1854 r., Cytowany w Mary Jane Phillips-Matz, Giuseppe Verdi , Fayard, Paryż, 1996, s.  405 ( ISBN  2-213-59659-X ) .
  5. Nieszpory sycylijskie (libretto), op. cit. , s.  5 , czytaj online w Gallica .
  6. Nieszpory sycylijskie (libretto), op. cit. , s.  2 , czytaj online w Gallica .
  7. Historycznie rzecz biorąc, Karol z Anjou , król Sycylii w latach 1266–1285, kazał stracić Conradina de Hohenstaufena , wnuka zmarłego w 1250 r. Fryderyka Austrii , dlatego związek Heleny wydaje się fikcyjny.
  8. Elena w wersji z 1861 roku.
  9. Arrigo w wersji z 1861 roku.
  10. Guido di Montforte w wersji z 1861 roku.
  11. Giovanni da Procida w wersji z 1861 roku.
  12. (it) Eduardo Rescigno, Dizionario verdiano , BUR Dizionari, Rizzoli, Mediolan, 2001 ( ISBN  88-1786628-8 ) .
  13. (it) Cronologia del Teatro Regio di Parma (1829-2001)

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne