Słoneczniki to nazwa nadana dwóm seriom obrazów Vincenta van Gogha . Pierwsza została wykonana podczas jego pobytu w Paryżu w 1887 roku, ze słonecznikami ustawionymi na stole. Druga zawiera sześć obrazów wykonanych podczas jego pobytu w Arles inSierpień 1888 (cztery stoły) i w Styczeń 1889(dwa kopie nazywa powtórzeniami ); przedstawia bukiety słoneczników w wazonach. Siódmy płótno przedmiotu, kontrowersyjnego atrybucji jest również przypisane do niego.
Niewiele wiadomo o działalności Vincenta van Gogha w ciągu dwóch lat, kiedy mieszkał ze swoim bratem Theo w Paryżu, w latach 1886-1888. Wyprodukował pierwszą serię słoneczników postawionych przed nim.
W liście do brata z dniaSierpień 1888, gdy był zainstalowany w Arles, przywołuje szczegół tego paryskiego pobytu, który inspiruje go serią Słoneczniki : „Przy twoim sklepie, w restauracji, wiesz bardzo dobrze, że jest tam taka piękna dekoracja z kwiatów, ja zawsze pamiętaj o wielkim słoneczniku w oknie. " Jest to restauracja należąca do sieci Duval w 1900 roku będzie się nazywać The Sun, z fotografią czasu. Znajduje się obok galerii Boussod et Valadon, dawniej Goupil & Cie , która zatrudnia Theo jako kierownika oddziału, przy 21 boulevard Montmartre .
„Maluję z duchem marsylskiej jedzącej bouillabaisse, co nie zaskoczy Cię, jeśli chodzi o malowanie dużych Słoneczników. "
- Vincent van Gogh, Korespondencja ogólna: Tome III, Gallimard, Paryż, 1990
W Sierpień 1888, mieszkając w Arles , Vincent van Gogh namalował obraz przedstawiający wazon z dwunastoma słonecznikami, a także wazon z czternastoma słonecznikami, zgodnie z jego opisem, ale w których jest odpowiednio czternaście i piętnaście kwiatów. Dla wygody i szacunku lepiej używać tytułów, które sam nadał swoim obrazom . Te dwa ostatnie obrazy z serii letniej 1888 roku artysta zawsze uważał za wisiorki; później myślał nawet o oprawieniu ich obok La Berceuse (Augustine Roulin) , aby stworzyć tryptyk symbolizujący wdzięczność.
Choć jest to trzecia z jego martwych natur w oleju na płótnie słoneczników w wazonie, podsumowuje to w liście do brata Theo , datowanym na22 sierpnia 1888 r. : „Mam 3 płótna w trakcie procesu, 1) 3 duże kwiaty w zielonym wazonie, jasne tło (płótno z 15), 2) 3 kwiaty, kwiat w nasionach i z liśćmi oraz guzik na królewskim niebieskim tle (płótno 25), 3) dwanaście kwiatów i pąków w żółtym wazonie (płótno po 30). Ostatni jest więc jasny i jasny, mam nadzieję, że będzie najlepszy. Prawdopodobnie na tym nie poprzestanę. ” . Niestety, ponieważ kwiaty wyblakły, Vincent nie będzie już tworzył nowej kompozycji tematycznej. Przywoła jedynie powtórzenia swoich ostatnich dwóch bukietów namalowanych wStyczeń 1889.
Seria 1888 została wykonana w następującej kolejności:
Wazon z trzema słonecznikami , 65 × 54 cm,Sierpień 1888, kolekcja prywatna, Stany Zjednoczone
Wazon z pięcioma słonecznikami , 98 × 69 cm,Sierpień 1888, zniszczony między 4 a 5 sierpnia 1945, Japonia
Wazon z dwunastoma słonecznikami, 92 × 73 cm,Sierpień 1888, Neue Pinakothek , Monachium, Niemcy
Czternaście słoneczników, Muzeum Van Gogha w Amsterdamie.
Początkowo Van Gogh zaprojektował tę serię z myślą o udekorowaniu swojego studia, którym przygotowywał się do podzielenia się z Paulem Gauguinem . „W nadziei, że zamieszkam w naszym warsztacie z Gauguinem, chciałbym zrobić dekorację do warsztatu. Tylko duże Słoneczniki. [...] W końcu, jeśli zrealizuję ten plan, będzie kilkanaście paneli. Całość będzie więc symfonią w kolorze niebieskim i żółtym. Pracuję tam codziennie od wschodu słońca. Ponieważ kwiaty szybko więdną i trzeba to zrobić za jednym zamachem. "
Paul Gauguin przeniósł się do Żółtego Domu z Vincentem van Goghiem z23 października 1888 r.. Będą pod wrażeniem dwóch ostatnich płócien Słoneczników, które Vincent w końcu powiesił w swoim pokoju. Ku wielkiej radości holenderskiego artysty: o tym ostatnim, z żółtym tłem, powie, że to „doskonała strona w stylu w istocie Vincenta” . Obaj malarze mają czasem bardzo różne koncepcje sztuki, co rodzi wiele sporów między nimi i prowadzi do odejścia Paula Gauguina25 grudnia 1888. Mimo wszystko wciąż podziwia ten cykl i w liście poprosi go o płótno z żółtym tłem… czego Van Gogh mu odmówi.
Aranżując i aby dać Gauguinowi „przyjemność pewnej siły” , Van Gogh namaluje jednak pod koniec stycznia kopię każdego z oryginałów pokoju Gauguina z myślą o wymianie z nim „absolutnie równoważnych powtórzeń”. .i tym podobne ”. Pisze to do Theo w swoim liście z28 stycznia 1889 r.co, nawiasem mówiąc, mówi nam, że Van Gogh ma „2 dowody” każdego z nich, tak jak w przypadku Kołysanki . W związku z tym nie ma innej kopii na ten dzień: „ Wydaje mi się, że już ci powiedziałem, że dodatkowo mam płótno Kołysanka, tylko to, nad którym pracowałem, gdy przerwała mi choroba”. Z tego mam też dzisiaj 2 dowody. "
Dwa powtórzenia namalowane dla Gauguina to:
Wazon z dwunastoma słonecznikami , 92,4 × 71,1 cm, styczeń 1889, Philadelphia Museum of Art , USA.
Wazon z czternastoma słonecznikami National Gallery, Londyn
Siódmy płótno Słoneczniki lub trzecim powtórzeniu kopią wersji Galerii Narodowej, kwestionowane przez wielu ekspertów od połowy lat 1990, nie została więc namalowany przez Van Gogha przed tą datą, w przeciwieństwie do tego, co „wspierany jego obrońcy, który, pomijając Rachunek Van Gogha zakładał osiągnięcie wgrudzień 1888.
Wazon z piętnastoma słonecznikami , niedatowany, Muzeum Sompo, Tokio, Japonia
Kompozycja obrazów jest niezwykle prosta. Kolory i kontury wyznaczają różne przestrzenie: tył pokoju, powierzchnię nośną i wazon. Podczas gdy wszystko, co otacza bukiety, jest przedmiotem trzeźwej, niemal sumarycznej obróbki, słoneczniki korzystają z drobiazgowej pielęgnacji obrazkowej. Ta opozycja między formalną prostotą a siłą chromatyczną ma swoje źródło w sztuce japońskich grafik , które bardzo wpłynęły na twórczość Vincenta van Gogha; ujawnia również związek z ruchem cloisonnizmu , drogim Gauguinowi i szkole Pont-Aven . Obrazy są jak na owe czasy nowatorskie dzięki wykorzystaniu szerokiego spektrum żółci, co stało się możliwe dzięki wynalezieniu barwników.
„Ale oczywiście w tym czasie namalowałem wiele innych studiów lub obrazów. Między innymi tego lata dwa kwiaty z samymi słonecznikami w żółtej doniczce z terakoty. Malowane trzema chromowymi żółciami, żółtą ochrą i zielenią "veronese" i niczym więcej. »List do Arnolda Koninga, 22 stycznia 1889 r.
- Vincent van Gogh
Przed swoimi płótnami w Arles Vincent van Gogh malował już słoneczniki w Holandii (zagubione płótno), następnie w Paryżu w 1887 na płótnach takich jak Osiedle ze słonecznikami , Schron ze słonecznikami i Słonecznik w nasionach , dziś w kolekcji Van Muzeum Gogha w Amsterdamie.
Podczas pobytu w Paryżu (1886-1888) Vincent van Gogh ćwiczył mistrzostwo w kolorze, o którym mówi, że po przyjeździe w 1886 r. namalował praktycznie nic poza martwymi naturami z kwiatów. Odbierze nagrodę wojenną:
„Jeśli Jeannin ma piwonię, Quost malwa, ja, przed innymi, wziąłem słonecznik. »List do Paula Gauguina, 21 stycznia 1889 r.
- Vincent van Gogh
W 2014 roku Muzeum Van Gogha w Amsterdamie wykonało prześwietlenie rentgenowskie swojej wersji Słoneczników . Zdjęcia rentgenowskie pokazują pędzel Van Gogha zastosowany energicznie i szybko, ujawniając wskazówki dotyczące jego wykonania. Najgrubsza farba jest widoczna w samych główkach słonecznika. Analiza ujawnia również, że Vincent dodał dodatkowy pasek drewna o szerokości około 3 cm, aby rozszerzyć płótno wersji amsterdamskiej, prawdopodobnie ze względu na planowane wymiary ramy. Bez tej opaski oba płótna są praktycznie identyczne ( francuski format standardowy , zwany „toile de 30”). Obraz okazuje się bardzo kruchy, wrażliwy na światło i wilgoć; w 2019 roku muzeum postanawia już go nie przenosić.
Na obrazie w National Gallery w Londynie wewnętrzna struktura pokazuje, że Vincent pracował z początkową niepomalowaną przestrzenią pozostawioną jako rezerwę na większość bukietu słoneczników, zdefiniowaną najpierw jako szkicowy rysunek linii. Następnie ułożył zwykłe malowane tło, kończąc je innymi konturami farby po nałożeniu większości kwiatów grubą warstwą. Van Gogh podążał tym samym ogólnym wzorem, tworząc wersję Amsterdam.
W 1887 roku dwa obrazy zostały wystawione w restauracji Grand Bouillon, avenue de Clichy w Paryżu. Paul Gauguin zdobywa je, wymieniając je na jeden ze swoich obrazów. Później wystawi oba obrazy nad swoim łóżkiem, przy rue Vercingétorix.
W 1891 roku pisarz Octave Mirbeau kupił pierwszy bukiet Arles od ojca Tanguy , dostawcy farb Vincenta van Gogha, za 300 franków (900 euro na 2020 rok).
4 i 5 sierpnia 1945, wojsko USA bombarduje Japonię. Obraz Waza z pięcioma słonecznikami ginie w pożarze w Ashiya . Obraz został zakupiony przez Koyta Yamato w 1921 roku. W 1922 obraz był dwukrotnie wystawiany. To właśnie podczas jego drugiej wystawy, w Osace , niezwykle ciężka rama obrazu spadła, uszkadzając nosze, nie dotykając na szczęście samego obrazu. Dlatego Yamato później odmawia ponownego wystawienia arcydzieła. Uważa się, że ciężka rama odegrała rolę w zniszczeniu obrazu podczas bombardowania USA, ponieważ nie można go było przesunąć ze względu na ciężar ramy.
W Marzec 1987, japoński potentat ubezpieczeniowy Yasuo Goto kupił jeden z obrazów za równowartość 40,8 mln euro na aukcji w Christie's w Londynie, co było wówczas rekordową ceną za dzieło Van Gogha. Dziesięć lat później wybuchnie spór o autentyczność płótna.