Pawie

Pawie La Promenade lub La Peacock's March , Théo Van Rysselberghe (1901). Rama

Forma prawna	Sekretne stowarzyszenie
Cel	Krąg Literacki (poezja)

Fundacja

Fundacja	~ 1910
Założyciel	Blanche Rousseau , Marie Closset , Marie Gaspar

Tożsamość

Siedzenie	Rue de l'Echevinage, Uccle
Członkowie	Francis de Miomandre
Sympatycy	Alain-Fournier , Théo i Maria Van Rysselberghe , Arnold Goffin
Hasło reklamowe	wszystko jest dozwolone, z wyjątkiem zachowywania się jak wszyscy inni

Pawie to tajne, nonkonformistyczne i burleskowe stowarzyszenie literackie założone około 1910 roku przez trzy kobiety: Blanche Rousseau , Marie Closset i Marie Gaspar, do których wkrótce dołączył Francis de Miomandre . Spotykają się w Brukseli i Paryżu, gdzie inicjatywa jest zabawna. Théo Van Rysselberghe , przyjaciel Pawi, namalował w 1901 roku obraz La promenade , który następnie przemianował na Marsz Pawi .

Historyczny

Około 1910 roku Blanche Rousseau , Marie Closset i Marie Gaspar założyły Académie des Peacocks, tajne stowarzyszenie literackie. Żartobliwie przyjmują pseudonimy. Marie Closset, która zdecydowała się publikować swoje prace pod męskim pseudonimem Jean Dominique, nazywa siebie Peacock (po angielsku paw).

Francis de Miomandre spotyka w Brukseli Blanche Rousseau , Marie Closset i Marie Gaspar , które razem założyły tajne stowarzyszenie Peacocks . Francis de Miomandre zostaje jednym z jego członków. Inni artyści, jak Théo i Maria Van Rysselberghe czy Arnold Goffin, często odwiedzają krąg literacki.

Krytyk literacki Edmond Jaloux powie o tej grupie, że była to społeczność literacka żyjąca poza rzeczywistością, w wielkiej przyjaźni z poetami, przedmiotami i małymi zwierzętami . To nonkonformistyczne społeczeństwo nie miało innych ambicji poza poezją życia i śmiechu . Francis de Miomandre pisze w swojej Peacockian Digression, że w grupie wolno było wszystko, z wyjątkiem zachowywania się jak wszyscy inni .

Do 1912 roku Marie Closset i Blanche Rousseau prowadziły kursy francuskiego i literatury w zwykłej szkole przy rue du Marais założonej przez Isabelle Gatti de Gamond . Ich metody nauczania, nonkonformiści, niepokoją iw 1913 roku z pomocą Marie Gaspar postanawiają założyć Instytut Kultury Francuskiej i tam nauczać literatury. Paul Reclus uczy tam historii i geografii. Prowadzone są również lekcje historii sztuki i łaciny. W sumie zorganizowanych jest sześć lat szkolenia.

Krąg literacki bawił się aż do Paryża , aw 1913 roku Alain-Fournier wysłał im podpisany egzemplarz Grand Meaulnes i powiedział, ku ich radości, że są korespondentem klubu Peacocks .

Podczas I wojny światowej Instytut zwalnia tempo, a po śmierci męża Blanche Rousseau , Maurice'a Belval (1862-1917), znanego w literaturze pod pseudonimem Henri Maubel, trzy kobiety postanawiają zamieszkać razem. Na początku lat dwudziestych XX wieku Instytut przeniósł się na rue de l'Échevinage w Uccle , tam też osiedliło się trio.

W 1924 roku Marie Closset powitała młodą Amerykankę urodzoną w Belgii , May Sarton , której została mentorką .

Marsz Pawi

W 1901 roku Théo Van Rysselberghe namalował obraz przedstawiający trzy Pawie i jego żonę Marię spacerujących po plaży w Ambleteuse . Od pierwszego planu do drugiego możemy wyróżnić: Marie Closset , Blanche Rousseau , Marię Van Rysselberghe i Marie Gaspar . Później przemianował swój obraz: Marsz pawi .

Blanche Rousseau zmarła w Ixelles dnia8 kwietnia 1949. Marie Gaspar , znana jako Gaspari, urodzona w 1874 r., Zmarła w 1951 r. Marie Closset , ostatnia żywa, zmarła w Uccle ,20 lipca 1952.

Uwagi i odniesienia

Uwagi

1. Od pierwszego planu do tła: Marie Closset , Blanche Rousseau , Maria Van Rysselberghe i Marie Gaspar (Bulletin des Amis d'André Gide —191/192 - lipiec-październik 2016, Martine Sagaert: Maria Van Rysselberghe, wolna kobieta, s. 33 ( czytaj online )

Bibliografia

1. z Miomandre 1911 .
2. Masson 1993 , s.  115.
3. Bulteau 1988 , str.  23.
4. Gemis 2010 , s.  26.
5. Edmond Jaloux cytowany przez Rousselot 2016
6. Rousselot 2016 .
7. Gubin 2006 , str.  112.
8. Sagaert 2016 , s.  33.
9. Gubin 2006 , s.  489.

Pracuje

Francis de Miomandre , Disgression Peacockienne , Paryż, Les Amis d'Édouard n ° 3,1911, 29  s..

Bibliografia

• Michel Bulteau, The Long Mustache Club , Paryż, Quai Voltaire,1988( czytaj online ) , s.  23 i kw..
• Jacqueline Dalcq Depoorter "  Trzy Odzież Uccle  " Ucclensia , N O  260Maj 2016, s.  3-13 ( czytaj online ).
• Vanessa Gemis, „  Kobiety i dziedzina literatury we francuskojęzycznej Belgii (1880–1940)  ”, Współczesne społeczeństwa , t.  78 N O  22010, s.  15-37 ( czytaj online , przeglądano 25 października 2020 r. ).
• Vanessa GEMIS „socjalizacja płci  i twórczości literackiej: autobiograficznej opowieści Jean Dominique i Blanche Rousseau  ”, COnTEXTES , n o  15,2015( czytaj online , sprawdzono 25 października 2020 r. ).
• Catherine Gravet, „  Z portretu grafologicznego:„ Nieskończenie uwodzicielska ”.  », Bulletin des Amis D'André Gide , t.  35, n o  155,2007, s.  371-390 ( czyt. Online , przeglądnięto 25 października 2020 r. ).
• Eliane Gubin , słownik belgijskie kobiety: XIX TH i XX th  wieków , uitgeverij LANNOO,2006, 637  str. ( ISBN  978-2-87386-434-7 , czytaj online ) , str.  110-112
• Patricia Izquierdo, „  Jean Dominique: od wpływów do ciszy (analiza peritekstu)  ”, Sextant: Review of the interdisciplinary group of studies on women , n os  17-18 „Poezja”,2002, s.  149-168 ( czytaj online ).
• Pierre Masson, „  Gide And The Van Rysselberghe: Unpublished Fragments From The Cahiers De La Petite Dame  ”, Bulletin Des Amis D'André Gide , vol.  21 N O  971993, s.  103-117 ( czyt. Online , przeglądnięto 25 października 2020 r. ).
• (en) Margot Peeters, May Sarton: Biography , Random House Publishing Group,2011496  str. ( ISBN  9780307788535 , czytaj online ).
• Remi Rousselot, Francis de Miomandre, zapomniany Goncourt , La Difference,2016, 354  str. ( ISBN  9782729122300 i 2729122303 , czytaj online )
• Martine Sagaert, „  Maria Van Rysselberghe, wolna kobieta  ”, Bulletin des Amis d'André Gide , vol.  49, n os  191-192,2016, s.  21-34 ( czytaj online , przeglądano 25 października 2020 r. ).
• Pierre Van Den Dungen, „  Pojedyncze podróże kobiet w listach: Marie Closset, Blanche Rousseau i Marie Gaspar. Z kursów edukacyjnych Isabelle Gatti de Gamond do kilku wagary doświadczeń edukacyjnych  ”, Sextant , n os  13-14«Kobiety kultury i władzy»2010, s.  189-209 ( czyt. Online , przeglądano 25 października 2020 r. ).
• Pierre Van Den Dungen, „Rousseau Blanche, Eugénie, Pauline (1875–1949), żona Belval” , w: Eliane Gubin, Catherine Jacques, Valérie Piette i Jean Puissant, Słownik kobiet belgijskich: XIX i XX wiek , Bruksela, wydania Racine,2006( czytaj online ) , s.  488-489.
• (nl) Denise De Weerdt, »  De Sartons en België  « , TGSB ,1999( czytaj online , sprawdzono 25 października 2020 r. ).
• Kolektyw, „  Catherine and jej dziwna rodzina: klan Gide / Van Rysselberghe  ”, Librairie les Amazones / La Basse Fontaine ,2015, s.  32 ( czytaj online , sprawdzono 25 października 2020 r. ).

Linki zewnętrzne

• Blanche Rousseau (prawdopodobnie spotkanie Pawi) .
• May Sarton, Blanche Rousseau i Marie Gaspar, rue de l'Échevinage w latach trzydziestych XX wieku .