Asy Oksfordu
Asy Oksfordu
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Pała w Oksfordzie (tytuł oryginalny: pała w Oksfordzie ) to amerykański film do filmu fabularnego w reżyserii Alfreda J. Goulding , wydany w 1940 roku , z udziałem duet komediowy Laurel i Hardy .
Streszczenie
Stan Laurel i Oliver Hardy mają trudności z utrzymaniem pracy i uważają, że dzieje się tak, ponieważ nie zdobyli wystarczającego wykształcenia.
Udaje im się zostać zatrudnionym jako służący w domu klasy średniej, udając parę dzięki Laurel przebranej za kobietę, ale szybko wywołują serię błędów i katastrof, które sprawiają, że się wyrzucają. Stając się zamiataczami ulic, siedząc na stopniach banku, przypadkowo przyczyniają się do aresztowania złodzieja. Reżyser, uznając za nagrodę, płaci im najlepsze możliwe studia: Oxford …
Przybyli do Oksfordu i są pośmiewiskiem innych studentów, którzy przez zmęczenie umieszczają ich przez całą noc w warzywnym labiryncie. Następnie umieszczają je we własnych mieszkaniach dziekana uniwersytetu, który ledwo smakuje farsę. Laurel jest szczególnie rozpoznawany przez byłego służącego, który mówi nam, że był kiedyś lordem Paddingtonem, najlepszym elementem, jaki Oxford kiedykolwiek znał, cierpiącym na amnezję po uderzeniu w głowę i zaginionym przez lata! Dziekan następnie myli Laurel z Panem i proponuje mu spotkanie z Einsteinem, wybitnym profesorem w Princeton.
Oliverowi trudno w to uwierzyć, dopóki kolejny niefortunny cios w głowę nie przywróci Stanowi jego dawnej tożsamości. Hardy musi stawić czoła faktom i wycofać się w obliczu tego zaskakującego i błyskotliwego lorda Paddingtona, którego zostaje krótko żyjącym kamerdynerem...
Karta techniczna
Dystrybucja
Główne źródło dystrybucji:
A wśród niekredytowanej dystrybucji:
Wokół filmu
- Pierwszym dowodem, jaki pojawia się podczas oglądania filmu, jest to, że mamy do czynienia z „poszerzonym filmem”. Pierwsza ćwiartka filmu to całkowicie samodzielny film krótkometrażowy, z własnym scenariuszem i własnymi aktorami niezwiązanymi z samą fabułą. Znajdujemy Jamesa Finlaysona i Anitę Garvin, dwóch byłych wspólników od samego początku w Hal Roach Studios, a ta pierwsza część filmu przypomina „dwie rolki” pierwszego Laurel i Hardy. Nasze dwie przyjaciółki są zaręczone przez M i M me Vandevere jako para, a to kolejna Agnes Stan wcielona w ten prolog to tylko pretekst do ukrycia.
- Tak naprawdę chodzi o remake mówiący o zupie À la ( Od zupy do orzechów ), w której rolę gospodyni wcieliła się już Anita Garvin i gdzie ponownie zastajemy Laurel obsługującą gości w bieliźnie. Upadek tej "krótkiej na dłuższą" istoty jest zapożyczony z En plein méli-mélo ( Żony poślizgowe ) lub Y błąd! ( Znowu źle ), gdy policjant, który podniósł zabłąkaną kulę w parku, skarży się, że „prawie uszkodziliśmy mu głowę” i pokazuje uszkodzony tył, gdy wychodzi…
- Film został wydany w dwóch wersjach, jedna na amerykański rynek pięciobębnowy, a druga na europejski rynek siedmiobębnowy. A priori, dodatek nie został wyemitowany jako samodzielny film krótkometrażowy, a dziś śledzi go tylko obsada z końca filmu, która pomija Jamesa Finlaysona i Anitę Garvin.
- Sama fabuła filmu jest znacznie bardziej oryginalna, gdyż pozwala na przedstawienie odwróconego duetu. Kiedy Laurel ponownie stał się Lordem Paddingtonem, męczy swojego towarzysza Hardy'ego, podobnie jak ten ostatni zachowywał się w stosunku do Stana w filmie Lokaj wszystko niszczy ( Wcześnie do łóżka ). Ta rewolucja wykracza daleko poza wymiar intelektualny, a Lord Paddington jest także fizycznie lepszy, co daje Stanowi rolę, której nigdy nie grał, nawet przed powstaniem duetu, kiedy grał „bohaterów” i nie był kapryśnym Laurem. Radzi sobie znakomicie i przeciwnie, potrafi pokazać nam sympatyczny wymiar „prawdziwego” Lauru, tak bardzo wie, jak być wystarczającym i nieprzyjemnym w tym kontr-użyciu.
-
Asy Oksfordu to parodia filmu Niech żyją studenci ( A yank at Oxford ) Jacka Conwaya (1938) z Robertem Taylorem w roli głównej .
Uwagi i referencje
-
(w) Chump w Oksfordzie w internetowej bazie filmów - udostępniono5 grudnia 2011 - O ile nie podano inaczej.
-
Hrabia Paillasson w wersji francuskiej
-
Jak Charles Hall
-
La Revue du Cinéma, Wydanie specjalne nr 27, ISSN 0019-2635
Linki zewnętrzne