Miłość rycerza Faublasa
| Miłość rycerza Faublasa | |
 Wydanie inicjatora | |
| Autor | Louvet de Couvrai |
|---|---|
| Kraj | Francja |
| Uprzejmy | Powieści-wspomnienia |
| Redaktor | Ambroise Tardieu |
| Miejsce publikacji | Paryż |
| Data wydania | 1787 - 1790 |
Les Amours du chevalier de Faublas to powieść pamiętnikowa opublikowana w trzech częściach od 1787 do 1790 przez Jean-Baptiste Louvet de Couvray w Ambroise Tardieu w Paryżu .
Libertyńska powieść , opisuje w gorączkowym tempie romanse młodego prowincjonalnego arystokraty mieszkającego w stolicy z ojcem i siostrą.
Rok z życia Kawalera Faublasa pojawił się w 1787 r. Sześć tygodni z życia Kawalera Faublasa nastąpiło w 1788 r., Aw 1790 r . Koniec miłości Kawalera Faublasa .
Napisany w bardzo żywym stylu, który Michel Delon porównał do Dumasa , ma wiele odcinków komiksowych, nawet jeśli trzecia część jest mroczniejsza i zapowiada powieść noir . Inną ważną cechą powieści jest to, że bohater o androgynicznej urodzie jest tam bardzo często przebrany .
Adaptacje
W obliczu wielkiego sukcesu Les Amours du chevalier de Faublas przeszedł wiele adaptacji.
Oprócz wznowień dzieła w latach 1806 , 1821 , 1822 , 1842 , 1849 i 1884 , fragmenty powieści były przedmiotem oddzielnych wydań: Lodoïska i Lovzinski, histoire polonaise à Paris en 1798 czyli Miłość i patriotyzm! lub niezwykłe przygody M. Duportail w Londynie w 1797 roku .
Ponadto pojawiło się wiele imitacji, kierujących powieść w kierunku większego libertynizmu (w tym Gallanerie młodego rycerza Faublasa przez rycerza Nerciata w 1788 r. ) Lub rozwadniając historię w kierunku bardziej sentymentalizmu (w tym Madame de Lignolle, czy Koniec przygody Faublas według Elisabeth Guénard ). Spośród wszystkich tych powieściach, Nowy Faublas od Jean-François Mimault , epistolarnej narracji, które rozwija historie Florbelle między 1788 i 1795 , jest najbardziej wierna modelu. W XIX -tego wieku , książka zainspirowała różne adaptacje teatralne i romantyczne próby. W ten sposób pojawiają się Lodoïska et sa fille ( 1820 ) Karoline von Briest i Adventures of Victor Augerol ( 1838 ) Agénora Altaroche'a .
Na potrzeby opery był wielokrotnie adaptowany :
- We Francji Luigi Cherubini podaje18 lipca 1791Lodoïska , na libretta autorstwa Claude-François fillette-Loraux , z Pierre Gaveaux w roli Floresky. Ta praca Cherubiniego została zaadaptowana na język niemiecki, polski, duński itp.
- 1 st sierpień tego roku, Rodolphe Kreutzer i John Elias Bedeno Dejaure obecny Lodoiska lub Tatarzy do pokoju Favart , z libretta Jean-Elie Bedeno Dejaure ; ta praca została dostosowana do języka szwedzkiego, rosyjskiego, holenderskiego itp.
- W Anglii adaptacja Johna Philipa Kemble'a i Stephena Storace'a została wystawiona w czerwcu 1794 roku w teatrze Drury Lane .
- We Włoszech Hans Gonella i Simon Mayr w Fenice w Wenecji stworzyli Lodoïską w 1796 roku . Również w tej operze piosenkarz Luigi Marchesi żegna się z La Scalą w 1805 roku
- Pełniejsza lista adaptacji znajduje się również w Lodoïskiej .
- Później Richard Wüerst i Ernst Wichert skomponowali Faublas , operę komiczną w trzech aktach, opublikowaną w Berlinie w 1872 roku .
- Ze swojej strony Camille Erlanger i Pierre-Barthélemy Gheusi wydali Faublasa w Paryżu w 1897 roku .
- Wreszcie w 1911 roku Richard Strauss skomponował Der Rosenkavalier ( po francusku Le Chevalier à la rose ) do libretta Hugo von Hofmannsthala .
Filmowa adaptacja została wykonana w 1913 roku przez Henri Pouctal , autor filmu niemego Les Aventures du Chevalier de Faublas .
Podsumowując, możemy przytoczyć malarza Édouard-Henri Avril , który zilustrował powieść.
Bibliografia
- Pierre Citron, „Coralie and Faublas”, L'Année balzacienne , 1968, s. 411-414.
- Katarzyna Cusset "Wandering i kobiecość w XVIII th century of Manon Lescaut do Faublas Rycerz Miłości ", Helsingor ,Czerwiec 1992, nr 7, str. 89-108.
- Catherine Cusset, „The„ Feminine Nature ”or the end of libertinism: Les Amours du Chevalier de Faublas de Louvet (1787-1790)”, Lumen , XII, wyd. Henri Mydlarski i David Oakleaf, Edmonton, Academic, 1993, s. 132-37.
- SF Davies, „Louvet as Social Critic: Les Amours du Chevalier de Faublas ”, Studies on Voltaire and the Eighteenth Century , 1980, nr 183, s. 223-37.
- Pierre Hartmann (reż.), Entre Libertinage et Révolution: Jean-Baptiste Louvet (1769-1797) , obrady z kolokwium dwusetnej rocznicy śmierci Jean-Baptiste Louveta, Strasburg 1997, Strasburg, Presses universitaire de Strasbourg, 1999.
- Juan Jiménez-Salcedo, „W poszukiwaniu dwuznaczności: Faublas lub niemożliwy dialog”, Korespondencja-Dialog-Historia Idei , Oxford, Voltaire Foundation, 2005, s. 243-50.
- Didier Masseau, „Louvet, powieść i rewolucja: od Faublasa do Émilie de Varmont”, Europa , listopad -Grudzień 1988, nr 715-716, str. 9-19.
- Paul Morand, „Les Œillades du Chevalier de Faublas”, Nouvelle Revue Française ,Marzec 1966, nr 14, str. 537-41.
- (de) Dietmar Rieger, „ Les amours du Chevalier de Faublas von Louvet de Couvray: Ein Roman und seine Kritiker”, Romanische Forschungen , 1970, nr 82, s. 536-77.
- Philippe Roger „The Rozproszony Womanizer”, Yale Romanistyki , 1998, n o 94, str. 163-78.
- Marek Tomaszewski, „Wszechświat w polskiej heroicznej The Faublas Rycerz Miłości i jej wpływ na urojona społecznej pod koniec XVIII th wieku,” porównawczy przegląd literatury , kwiecieńCzerwiec 1990, nr 64 (2 [254]), str. 425-32.
- Maria S. Truci-Torjussen, „L'elemento teatrale ne Les amours du chevalier de Faublas di Louvet de Couvray”, Paragone , 1973, n ° 276, s. 23-52.
- Jean-Louis Vissière , „Od donjuanizmu do feminizmu: paradoks rycerza Faublasa”, Kobiety i rewolucja francuska, II: Jednostka i społeczeństwo, objawienia i reprezentacje , wyd. Marie-France Brive, Toulouse: PU du Mirail, 1990, s. 285-9.
Nowoczesne wydanie
- Les Amours du chevalier de Faublas , wyd. Michel Delon , Paryż , Gallimard , 1996. ( ISBN 9782070388035 )
Bibliografia
- François-René Tranchefort , L'Opéra , Paryż, Éditions du Seuil ,1983, 634 s. ( ISBN 2-02-006574-6 ) , str. 374
Zobacz też
Powiązany artykuł
- Niebezpieczne związki , powieść epistolarna Pierre Choderlos de Laclos