Słońce nawet w nocy
Słońce nawet w nocy
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
The Sun Even at Night ( Il sole anche di notte ) to francusko - włoski film (z niemieckim udziałem), wyprodukowany w 1989 roku przez Paolo i Vittorio Taviani i wydany w 1990 roku . Scenariusz filmu jest dowolną adaptacją opowiadania rosyjskiego pisarza Lwa Tołstoja , Le Père Serge .
Twórczość Tołstoja była już przedmiotem dwóch rosyjskich adaptacji kinowych: jedna, legendarna, wyreżyserowana przez Jakowa Protazanowa , z niezapomnianą kreacją Ivana Mosjoukine , pochodzi z 1917 roku , w czasach niemego filmu ; druga, podjęta z okazji 150-lecia pisarza, pochodzi z 1978 roku i została wyreżyserowana przez Igora Talankine'a z udziałem Serge'a Bondartchouka .
Streszczenie
1753 - Baron Sergio Giuramondo na dworze króla Neapolu Karola III jest skazany na udaną karierę. Ku swemu zdumieniu odkrywa, że wybrana przez niego narzeczona, księżna Cristina, była jedną z kochanek monarchy. Wyśmiewany na jego cześć i zdegradowany w swoim ideale, młody Sergio uciekł i wstąpił do klasztoru. Ale życie Kościoła nie zaspokaja jego pragnienia absolutu. Następnie wyrzeka się kapłaństwa i zostaje pustelnikiem na górze Petra. Później piękna młoda kobieta, Aurelia, próbuje go uwieść. Ojciec Sergio reaguje podcinając sobie palec. Sława jego świętości ostatecznie przekroczyła granice. Pokryty chwałą, otoczony jest coraz liczniejszymi pielgrzymami, którzy domagają się cudów. Wśród tłumu nieodparcie przyciąga ją Matilda, piękna dziewczyna, ale o histerycznym zachowaniu. Sergio ulega pokusie ... Przerażony i zdesperowany Sergio opuszcza pustelnię i próbuje popełnić samobójstwo zanurzając się w jeziorze. Ale pojawia się ponownie, krzycząc i wymachując okaleczoną ręką, znak tego, co musi połączyć go z życiem ... Sergio wraca następnie do kraju swojego dzieciństwa i wizji pary gołębników chłopskich, niezawodnie zjednoczonych w życiu i śmierci. , daje mu nową nadzieję i ukojenie.
Karta techniczna
- Tytuł oryginalny: Il sole anche di notte
- Tytuł francuski: Słońce nawet w nocy
- Reżyser: Paolo i Vittorio Taviani
- Scenariusz: Paolo i Vittorio Taviani, we współpracy z Tonino Guerrą
- Zdjęcia: Giuseppe Lanci , film kolorowy
- Zestawy: Giovanni Sbarra
- Kostiumy: Lina Nerli Taviani
- Edycja: Roberto Perpignani
- Muzyka: Nicola Piovani
- Produkcja: Giuliani G. De Negri for Filmtre / RAI-Uno (Rzym) / Capoul-Interpool Sara Film (Paryż) / Direkt Film (Monachium)
- Dystrybucja: Sacis (Rzym) / Bac Films (Francja)
- Czas trwania: 112 min
- Rok realizacji: 1989
- Daty wydania:
- Prezentowany poza konkursem na Festiwalu Filmowym w Cannes w 1990 roku
Dystrybucja
Wokół filmu
-
Słońce nawet w nocy to drugi film braci Taviani oparty na opowiadaniu Lwa Tołstoja , po tym, jak Święty Michał miał koguta ( 1971 ). Włoscy filmowcy wyjaśniają: „(…) dla nas Włochów, dla nas, Toskanów, a szczególnie dla nas obojga, w grę wchodzi fakt, że czujemy się bliżej rosyjskiej cywilizacji i rzeczywistości niż my. Kraje europejskie. (...) zarówno tam, jak i tu (we Włoszech) cała nasza cywilizacja rodzi się z połączenia z ziemią (...) ta wieś, chłopi (...) Dostojewski naszym zdaniem pracuje w ciemności przeciwnie, Tołstoj pracuje nad stworzeniem ludzkim wyrzuconym na słońce. Skoro więc kino potrzebuje światła, łatwiej jest mieć związek z Tołstojem . »(Wywiad z Jeanem A. Gili )
- Podczas kręcenia film został wstępnie nazwany Ojcem Sergio . Zwyczajowo bracia Taviani nie byli usatysfakcjonowani i spodziewali się, że wydarzenia nadadzą im odpowiedni tytuł. Vittorio Taviani podaje nam ku temu powody: „Z powodu wątpliwości, że zachowując ten tytuł, publiczność pomyślałaby o człowieku wiary, prostym księdzu”. (wywiad z Jeanem A. Gili ).
- Ostatni tytuł został zapożyczony z tradycyjnej frazy powitania. W filmie w dialekcie paru chłopów-hodowców gołębi wypowiada go na adres Sergio: „Tante jiurnate bone, const sole pure a notte” („Niech twoje dni będą piękne, nawet w nocy ”). Ostatnie wyrażenie, przetłumaczone na język włoski, podaje tytuł filmu: Il sole anche di notte .
- Jednym z kluczy do zrozumienia tytułu (nie jedynym w dziele bogatym w metafory) wydaje się być Vittorio Taviani, komentując scenę, w której Sergio próbuje utonąć: „Myślimy o apodyktycznym zdaniu: wrak statku czasem rymuje się z zaczepką (...) jednak tak jak Antée , właśnie dotykając dna można się ocenić . W tym sensie film nie ogranicza się do absolutnej ciemności. " (wywiad z Jeanem A. Gili , 1993)
Uwagi i odniesienia
Linki zewnętrzne