Pasztet i ciasto

The Pie i Pie (tytuł oryginału: Nowe pie farsa i ciasto ) to dramat (rodzaj farszu ) wykonane pod koniec Średniowiecza ( XV th  wieku ) przez nieznanego autora. Tekst składa się z 294 wersetów.

Farsa zawiera cztery znaki nazwane: Dwie drani, kucharz ciasto (ciasto kucharz ) i kobietę.

Argument

Cukiernik jadący do miasta mówi żonie, że przyśle jej posłańca, którego rozpozna dzięki ustalonemu sygnałowi i któremu będzie musiała podać pasztet z węgorza.

Dwaj dranie usłyszeli wszystko i jeden z nich, udając posłańca dzięki zachowanemu sygnałowi, udaje się odzyskać pasztet i zjada go w towarzystwie swojego wspólnika. Po powrocie cukiernik myśli, że jego żona zjadła ciasto i zaczyna ją bić.

Następnie drugi łotr decyduje się pójść po ciasto od cukiernika, ale naiwnie używa tego samego sygnału co poprzednio. Cukiernik oczywiście nie daje się oszukać i zaczyna bić łobuza, żądając, by sprowadził z powrotem swojego wspólnika. Łajdak jest posłuszny, a drugi zostaje z kolei ukarany.

Komiksowe aspekty

Pâté et la Tarte nawiązuje do klasycznych komiksowych źródeł farszu:

• Fakt, że „zwodziciel” zostaje ostatecznie oszukany z kolei, więc dwóch łotrów, którzy myśleli, że są najmądrzejsi, w końcu zostaje złapanych.
• Kolejnym aspektem komicznym jest komedia próbna. Na przykład formuła Co zrobiłeś z moim pasty? których cukiernik używa wielokrotnie, najpierw w stosunku do swojej żony, a następnie do łobuza. Ta powtarzalna formuła również przypomina słynną Ale co do cholery miał zamiar zrobić w tym bałaganie? z Scapin przez Moliera .

Postacie

• Cukiernik: w tamtym czasie był to ten, który przygotowywał pasztety, niezależnie od tego, czy były słodkie (tarty), czy pikantne (jak pasztet z węgorza w farszu)
• Żona cukiernika
• Dwóch łotrów

Wydania

• Tekst wydrukowany przez Nicolasa Chrestiena około 1550 roku.
• Pasté i ciasto.

Adaptacje

• Utwór został przejęty przez Nabisów w 1892 roku w postaci marionetek. Program został zilustrowany przez Paula Ransona, a zestaw został wyprodukowany przez Édouarda Vuillarda . Lalki zostały zaprojektowane przez Maurice'a Denisa, który zaprojektował także kostiumy wykonane przez France Ranson, żonę Paula i Marie Vuillard, siostrę Édouarda.

Uwagi i odniesienia

1. Édouard Fournier, French Theatre before the Renaissance, 1430-1550 , Ayer Publishing, 1965 , 462 strony ( ISBN  083371225X ) , strona 12 - Fragmenty książki dostępnej online w Google Books
2. Fundusz na prace wyprodukowane do przedstawień kukiełkowych na stronie Katalogu sztuk widowiskowych zależnie od Ministerstwa Kultury