Tytuł oryginalny | Złamane kwiaty |
---|---|
Produkcja | DW Griffith |
Scenariusz | David Wark Griffith |
Główni aktorzy |
Lillian Gish |
Firmy produkcyjne | DW Griffith Productions |
Ojczyźnie | Stany Zjednoczone |
Uprzejmy | Melodramat |
Trwanie | 90 minut ( 1 godz. 30 ) |
Wyjście | 1919 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Lys broken ( Broken Blossoms ) to niemy film amerykański w reżyserii DW Griffitha , wydany w 1919 roku .
Film pozostaje przykładem tego, co w Hollywood nazwano „miękkim stylem”. Olśniewająco piękny, oferuje swoje najpiękniejsze role Lillian Gish i swojemu partnerowi Richardowi Barthelmessowi .
Chiński Cheng-Huan („żółty człowiek”) otrzymuje misję niesienia Anglikom dobrego słowa Buddy . Ale zadanie zapowiada się trudniej niż oczekiwano. Otwiera sklep w dzielnicy Londynu , Limehouse , i spędza czas na paleniu opium i podziwianiu, za każdym razem, gdy ją widzi, Lucy, młodą dziewczynę torturowaną przez rasistowskiego i pozbawionego skrupułów ojca. Pewnego wieczoru ten ranny błąka się po ulicach miasta. Cheng-Huan w końcu go podnosi. Dbając o nią, nie wie, jak wyrazić jej miłość.
Film zaczyna się od rajskiej wizji, z serią ujęć ogólnych, które w miarę postępów w historii stają się coraz węższe. Plan jest przestrzenno-czasową jednostką fotografowania i montażu. Istnieją różne rodzaje ujęć, które są wyszczególnione w skali, od zbliżeń po bardzo duże. Griffith wykorzystuje zasadę naprzemienności, aby stworzyć napięcie, a tym samym nadać swojej historii napięcie narracyjne. Tak więc, gdy Lucy zostaje uwięziona w szafie i Chińczycy biegną jej na pomoc, zmienia plany, przechodzi kolejno od jednego do drugiego, a widz zastanawia się, czy kochanek przybędzie na czas.
W całym filmie bohaterowie szukają schronienia w coraz bardziej zawężonych sceneriach, które uczestniczą w ich masakrze, a jednocześnie dostarczają nam patosu swojego wezwania; przestrzeń, w której grają, jest dośrodkowa, kamera nieustannie próbuje zbliżyć się do centrum akcji, do sceny. Na przykład pod koniec filmu, w szczytowym momencie konfliktu, Lucy zostaje uduszona w zamkniętej przestrzeni, skrytce, której grozi jej wściekły ojciec. Gestykuluje, krzyczy, płacze, na próżno, nikt jej nie słyszy. Griffith chce wzbudzić w widzach litość wobec Lucy, chce, żeby chciał „wejść do filmu”, aby mu pomóc, a potem często robi zbliżenia, aby łatwo dostrzec udrękę. I strach, który może czytać w tej chwili na twarzy dziewczyny. Aktorzy nie patrzą już w kamerę, a przede wszystkim dzięki zawieszeniu generowanemu przez zasadę przemienności, widz utożsamia się z bohaterami i zostaje przez reżysera zmuszony do refleksji: widz zostaje zanurzony w filmie.
Na początku filmu Griffith poświęca trochę czasu, aby przedstawić nam najważniejszych bohaterów w historii. Rzeczywiście, Chińczyk jest najpierw przedstawiany nam jako pacyfista i łagodny rozmawiający ze swoim panem, a następnie uspokajający grupę walczących angielskich żołnierzy; potem Lucy jako biedna, nieszczęśliwa dziewczynka wędrująca po dokach, gdzie marynarz pali papierosa, a wreszcie ojciec jako pijany brutal świętujący swoje ostatnie zwycięstwo w boksie w towarzystwie swojego trenera. Griffith chce przesłać nam wiadomość iw tym celu zastępuje „niepokojącego Azjatę” ideałem uniwersalnej miłości, którą rasistowski brutal Zachodu zniszczy, a wręcz przeciwnie, w swoim filmie „Narodziny narodu”, Czarni byli przedstawiani jako źli faceci, których dobrzy, biali, musieli wyeliminować. Więc Griffith odwrócił sytuację, przytłaczając rasistowskiego ojca i gloryfikując Chińczyków.