| Produkcja | Pierre Gaspard-Osiem |
|---|---|
| Scenariusz | Pierre Gaspard-Osiem |
| Główni aktorzy | |
| Firmy produkcyjne |
Paryż: Plazza Films Unidex Metzer i Woog Paris Élysées Films Hoche Production Rzym: Documento Films |
| Ojczyźnie |
Francja Włochy |
| Uprzejmy | zawadiacki film |
| Trwanie | 105 minut |
| Wyjście | 1961 |
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
The Capitaine Fracasse to zawadiacki film francusko-włoski wyreżyserowany przez Pierre'a Gasparda-Huita w 1960 roku i wydany w 1961 roku , oparty na powieści Le Capitaine Fracasse autorstwa Theophile'a Gautier'a .
W swoim zrujnowanym zamku baron de Sigognac umieszcza trupę aktorów, z którymi postanawia odejść, ponieważ zakochał się w Isabelle, naiwnej z drużyny. Zawadiaka z pięknym mieczem i akrobatą z miłości, nazywa siebie na scenie „Kapitanem Fracasse”. Ale książę Vallombreuse, który stał się zakochanym rywalem Sigognaca, jest gotów zrobić wszystko, aby się go pozbyć i zachwycić Isabelle.
W Francji w XVII -tego wieku, za panowania Ludwika XIII , Baron Philippe de Sigognac, ostatni potomek arystokratycznej rodziny, żyje skromnie z jego wiernego sługi, jest morfondant w swoim zniszczonym zamku na swojej ziemi Gascon .
Pewnego zimowego dnia, kiedy jedzie w lesie, gdzie odbywa się polowanie na psa , Sigognac przecina ścieżki z krytym wozem . Wóz straszy konia markizy de Bruyères, która polowała z mężem. Zwierzę daje się ponieść emocjom. Sigognac ratuje markizę. Markiz i jego żona dziękują baronowi, który wyznaje im, że kłusował na swojej ziemi, bo „baronem można być i bez fortuny”. Wracając do zamku, baron odnajduje wspomniany wóz, który z podróżującymi aktorami zostaje przewrócony w rowie ze złamanym kołem. Sigognac oferuje im gościnność na noc w swoim „Zamku Udręki”, czekając na przybycie kołodzieja i naprawę koła. W skład zespołu dziewięciu aktorów o wyrazistych postaciach, kierowanego przez Heroda, wchodzą: poeta Matamore , pedantyk Blazius , lokaj Scapin , przystojna i uwodzicielska Léandre , dama Leonarda duenna, służąca Zerbine, kokietka Serafina i naiwna Isabelle. Oboje, chcąc uciec przed samotnością uwiedzioną przez Isabelle, Sigognac przyjmuje propozycję aktorów, by wyjechać z nimi do Paryża .
Następnego dnia wóz może odjechać, ale droga do Paryża jest pełna niebezpieczeństw. Oddziały zaatakowane przez rozbójnika są łatwo bronione przez Sigognac; Agostin i jego wspólnik, Cyganka Chiquita, to tylko drobni bandyci. Isabelle uzyskuje wieczne prawo do bycia rozpoznawaną przez Chiquitę, oferując jej „naszyjnik z białych ziaren”. Niedługo potem, w bardzo zimny dzień, umiera Matamore, najlepszy aktor zespołu. Sigognac proponuje, choć wątpi w swój talent aktorski, aby zająć miejsce poety, by ratować oddział. Na kozłach , przyjmując pseudonim sceniczny „Kapitan Fracasse”, incognito zgadza się być wyśmiewanym nawet przed zacną publicznością, swoimi rówieśnikami . Po wejściu na deski Philippe staje się coraz bardziej wrażliwy na urok Isabelle, okazując się zazdrosny, gdy podejdziesz trochę za blisko. Atrakcyjność jest wzajemna, Isabelle zwierza się Philippe'owi. Jest sierotą, a jej matka, która podobnie jak ona była aktorką, nigdy nie mówiła jej o ojcu; przed śmiercią zostawiła mu na pamiątkę pierścionek z ametystem .
W Poitiers , podczas próby aktorów w salle du jeu de paume , książę de Vallombreuse, młody lord dworski , przebiegły i pozbawiony skrupułów, który postawił na Isabelle, zostaje wyzwany na pojedynek przez Sigognac, alias Shatters za dotknięcie młodej dziewczyny. Vallombreuse odmawia skrzyżowania mieczy z podstępem , woląc wysłać czterech swoich lokajów, aby go pobili. Fracasse naturalnie ma przewagę. „Aktor jest pomszczony, ale nie dżentelmen! Powiedział Sigognac do markiza de Bruyères, prosząc go o pojedynek z Vallombreuse. Ten jest ranny, ale obiecuje zemstę . Isabelle, która obawiała się o życie Filipa, z radością przyjmuje jego oświadczyny, wyznaje mu, że go kocha, ale z tego powodu odmawia tego związku: nie chce, by małżeństwo z prostą aktorką zakończyło upadek i ruinę barona de. Sigognac.
Po Tours i Orleanie trupa, która wreszcie dotarła do Paryża, została wynajęta przez księcia de Moussy, nadinspektora królewskiego, do gry w Hôtel de Bourgogne na przemian z aktorami włoskimi i aktorami królewskimi. W hostellerie de la Porte Dauphine , Vallombreuse oferuje Isabelle targ głupców: "Życie Sigognac na twoją noc!". Ona odmawia. Pewnej nocy Chiquita, wdzięczna za naszyjnik ofiarowany przez Isabelle, wchodzi do jej pokoju, aby powiedzieć jej, że Vallombreuse zapłaciła im za zdjęcie go.
Zespół gra przed królem, który zadowolony z przedstawienia przychodzi pogratulować aktorom. U jego boku księcia de Moussy przyciąga twarz Isabelle, która przypomina mu inną, ale musi przerwać tę rozmowę, ponieważ dowiaduje się, że złodzieje weszli do jego mieszkań, aby go ukraść, a jego najstarszy i wierny sługa został zabity. Jeśli Chiquita zdołała uciec, Agostin zostaje aresztowany. Przemawiając raz z ludzkością, książę Vallombreuse, który okazuje się być synem księcia de Moussy, obiecuje ojcu pomścić tego starego sługę, który jako dziecko był jego towarzyszem zabaw i powiernikiem.
Trzykrotnie zasadzki mające na celu wyeliminowanie Sigognaca nie powiodły się. Malartic, pod pretekstem zmuszenia aktorów do zabawy w sąsiednim zamku, umawia ich w lesie na skrzyżowaniu czterech łani – pułapka zastawiona na korzyść Vallombreuse, której poplecznicy porywają Isabelle. Odosobniona w zamku Vallombreuse Isabelle odwiedza nocną wizytę Chiquity. Została zaciągnięta do gangu księcia, aby spróbować uwolnić Agostina, ale Chiquita sugeruje, by poszła i powiedziała Sigognacowi. Isabelle daje jej swój ametystowy pierścionek jako dowód tego, co mu powie.
Natychmiast poinformowany Sigognac i aktorzy pędzą do Vallombreuse. Po drodze Chiquita dociera do Place de Grève, podobnie jak Agostin musi przejść torturę koła . Aby oszczędzić mu straszliwej śmierci, wbija mu nóż w serce. Aresztowana, zostaje przedstawiona księciu Moussy przez strażników, pokazując mu pierścionek i naszyjnik Isabelle, które według nich zostały skradzione księciu. Książę natychmiast rozpoznaje pierścionek, który podarował swojej kochance, aktorce, uświadamiając sobie, że Isabelle jest ich córką. Natychmiast udał się do zamku Vallombreuse.
W zamku Vallombreuse wierzy, że triumfuje nad Isabelle i chce ją wykorzystać, ale Sigognac i aktorzy szturmują zamek, aby ją uratować. Wywiązuje się zacięty pojedynek z Sigognac, tym razem Vallombreuse zostaje poważnie ranny. Przybywając na miejsce, jej ojciec, książę Moussy, wyjawia, że Isabelle jest jego córką i że zidentyfikował się dzięki pierścionkowi podarowanemu Cornelii, która była wielką miłością jego życia. Sytuacja społeczna Isabelle nie jest już przeszkodą, ponieważ urodziła się ze szlacheckiej krwi, Vallombreuse została odrzucona, ponieważ Isabelle jest jej przyrodnią siostrą, jej rana również nie jest śmiertelna, nic jej teraz nie stoi na przeszkodzie.Zjednoczenie Philippe de Sigognac alias Fracasse i Isabelle. Pod czułym spojrzeniem aktorów Heroda i Scapina, Isabelle i Filip będą mogli żyć szczęśliwie w Château de la Misère, który stał się Château du Bonheur.
Zainspirowany twórczością Théophile'a Gautier'a film przedstawia teatr na kozłach, pierwotnie zrodzony na placach publicznych, włoską komedię dell'arte , z której wywodzą się bohaterowie trupy, a nawet comedia de capa y espada espada , na początku zawadiackiej powieści .