Narodziny |
1530 Otranto |
---|---|
Śmierć |
28 listopada 1610 r Neapol |
Zajęcia | Zwykły urzędnik teatralny, pisarz , filozof |
Pole | Filozofia |
---|---|
Religia | Kościół Katolicki |
Zakon religijny | Zakon Teatynów |
Wojna duchowa ( d ) |
François Scupoli (po włosku: Francesco Scupoli ), w religii “Ojciec Laurent” ( padre Lorenzo ) to włoski zakonnik teatyn urodzony około 1530 w Otranto i zmarły28 listopada 1610 r.
Życie François Scupoli znane jest tylko z kilku dokładnych dat. Urodził się w Otranto około 1530 roku . Zafascynowany życiem teatyńskiej wspólnoty klasztoru św. Pawła Majora w Neapolu, w 1554 roku zdecydował się wstąpić do Zakonu Kleryków Regularnych, założonego kilka lat wcześniej przez Gaétana de Thiene . 4 czerwca 1569, został przyjęty przez teatynów i rozpoczął nowicjat 1 stycznia następnego roku pod kierunkiem ks. André Avellina , przełożonego zakonu , a następnie ks. Jérôme Ferro . W 1571 , pod koniec fazy przygotowań, Franciszek objął patronem św. Wawrzyńca rzymskiego , diakona i męczennika.
W 1574 r., w dniu Pięćdziesiątnicy, został przez biskupa Plaisance wyświęcony na subdiakona i diakona . W Boże Narodzenie 1577 r. przyjął święcenia kapłańskie w miejscowości Plaisance. Niedługo potem został przydzielony do domu św. Antoniego z Mediolanu . Następnie, w 1581 roku, został wysłany do klasztoru Saint-Cyr w Genui , największego kościoła w mieście po katedrze Saint-Laurent . W tym mieście, bardzo dotkniętym epidemią dżumy z 1579 r. , pomagał chorym i pocieszał niedołężnych.
W 1585 r. został oskarżony przez kapitułę generalną zakonu o zarzucane mu przestępstwo, skazany na rok więzienia i pozbawiony sprawowania posługi kapłańskiej. Wydaje się jednak, że padł ofiarą oszczerstw. Wyrok przyjmuje jednak z rezygnacją i pokorą. W 1588 został przeniesiony z Genui do Wenecji . W następnym roku zostaje opublikowana w Venice Combat Spirituel , niewielka książka napisana przez Laurenta, ale przez długi czas przypisywana innym autorom. Wojna duchowa odniosła ogromny sukces we Włoszech i za granicą (60 wydań przed 1610 r., ponad dwie wydania rocznie).
W 1608 roku ojciec Laurent został wysłany do domu Saint-Paul-Majeur w Neapolu . Tam był świadkiem nagłej śmierci swojego duchowego ojca André Avellina, który upadł na początku mszy w drodze do ołtarza. Ta śmierć głęboko go denerwuje. Dwa lata później został zrehabilitowany przez Kapitułę Zakonu i ponownie powołany na wszystkie swoje funkcje. Zmarł wkrótce potem. Jego życie było całkowicie poświęcone życiu duchowemu i nauczaniu.
Trzy tygodnie później 19 grudnia 1610 r, ukazuje się w Bolonii pierwsze wydanie Wojny duchowej z wzmianką o jego imieniu.
Wojna duchowa była książką przy łóżku św. Franciszka Salezego , który dowiedział się o niej podczas studiów w Padwie w 1588 roku. Książka ta towarzyszyła mu przez całe życie. Czytał to co miesiąc. Przetłumaczył go nawet na francuski. Biskup Genewy uznał walkę za „jasną i wykonalną”. Jednak ta dość surowa księga nie jest odpowiednia dla chrześcijan żyjących na świecie. Dlatego napisał dla nich Wstęp do Życia Pobożnego .
Należy zauważyć, że wydanie z 1589 roku ma tylko 33 rozdziały. Ze względu na sukces „ Wojny duchowej ” Teatyni zwiększyli liczbę rozdziałów tak, że w obecnych wydaniach jest ich sześćdziesiąt sześć. Istnieje kilka przekładów francuskich, w tym anonimowe „GDM” z 1649 r., 33 rozdziały, Jeana Brignona z 1688 r., 66 rozdziałów oraz ks. Lajeunie (redaktor Robert Morel, 1966). Było to oparte na oryginalnym wydaniu weneckim.
Wyciąg „Jeżeli poczujesz się zraniony popadnięciem w jakąś wadę związaną z twoją słabością lub nawet dlatego, że celowo popełniłeś coś złego, nie trać serca i nie denerwuj się; wręcz przeciwnie, natychmiast zwróć się do Boga i mów do Niego w ten sposób: „Oto jesteś, Panie! Zachowywałem się jak jestem! A poza upadkami, czego ktokolwiek mógł się ode mnie spodziewać? " A potem poddać się na chwilę we własnych oczach, żal przestępstwa daną Panu, i bez nadmiernego, pokazuje swoją pogardę dla swoich pasji złośliwe, głównie ten, który został potknięcia.