Bekon jest warstwą tłuszczu podskórnym , gęsty i unaczynione. Jest to jedna z cech ssaków morskich, która może stanowić do 50% masy osobnika niektórych gatunków na jednym etapie ich życia. Smalec jest silnie unaczyniony, z dużą zawartością włókien kolagenowych i służy tym zwierzętom jako izolacja i rezerwa energii, ale także pełni rolę hydrodynamiczną i flotacyjną. Boczek różni się od spermacetu . Bekon był głównym powodem wielorybnictwa .
Uważa się, że grubość tej warstwy tłuszczowej jest wskaźnikiem stanu zdrowia niektórych wielorybów.
Smalec występuje u większości ssaków morskich . Wszystkie walenie , płetwonogie i syreny mają warstwę boczku, ale nie występuje ona ściśle u niedźwiedzia polarnego ( Ursus maritimus ) i wydry morskiej ( Enhydra lutris ).
Powłoka płetwonogich składa się z naskórka i skóry właściwej , które tworzą skórę, oraz tkanki podskórnej zbudowanej z grubej warstwy bekonu (tkanki tłuszczowej) luźno połączonej z leżącymi poniżej mięśniami. Smalec to wyspecjalizowana podskórna warstwa tłuszczu , którą można znaleźć tylko u ssaków morskich. Różni się od innych tkanek tłuszczowych swoją anatomiczną i biochemiczną adaptacją, dzięki czemu jest skutecznym i elastycznym izolatorem termicznym .
Warstwa boczku jest prawie ciągła na całym ciele ssaków morskich, ale nie występuje na kończynach i przydatkach. Opiera się na mięśniach, do których nie jest mocno przytwierdzony. Grubość, struktura i skład biochemiczny boczku różnią się w zależności od obszaru ciała i gatunku. Średnia grubość warstwy boczku wynosi 7 do 10 cm w dorosłych płetwonogich od 20 do 30 centymetrów z żebrami wielorybów ( Balaenoptera physalus ) i do 10 cm, na grenlandzki wielorybów ( Balaena mysticetus ). Dla porównania grubość boczku wynosi zaledwie 2,5 do 3 cm u morświna ( Phocoena phocoena ), jednego z najmniejszych odontocetes . Rzeczywiście, warstwa boczku jest generalnie ważniejsza w przypadku masywnych gatunków, ponieważ objętość ciała rośnie szybciej niż jego powierzchnia. Smalec zajmuje znaczną część masy ssaków morskich. Może stanowić do 50% masy osobnika niektórych gatunków na pewnym etapie ich życia.
Smalec składa się z wielu komórek tłuszczowych zwanych adipocytami . Dojrzałe adipocyty są zwykle okrągłe, duże i mocno utrzymywane w postaci gęstej tkanki przez dużą sieć włókien kolagenowych . Ta duża ilość kolagenu i włókien elastycznych jest charakterystyczna dla boczku. Nadaje mu jędrny i włóknisty wygląd, z którego wywodzi się większość jego właściwości mechanicznych i użytkowych.
Smalec ssaków morskich zawiera również dużą liczbę wyspecjalizowanych naczyń krwionośnych i przecieków zwanych zespoleniami tętniczo-żylnymi ( AVA ). Te zespolenia zapewniają większy przepływ krwi niż jest to możliwe w przypadku samych naczyń włosowatych i odgrywają ważną rolę w termoregulacji .
Boczek z manatów wyróżnia się tym, że pośrodku brzusznej warstwy boczku znajduje się warstwa mięśniowa. Podobną strukturę obserwuje się u niektórych Otariidae . Funkcjonalna zaleta tej konstrukcji nie została jeszcze określona.
Bacon jest czasami nazywany tran przez anglicyzmem. Do dziś występuje w kuchni islandzkiej pod nazwą rengi , wśród Eskimosów pod nazwą mutmuk , w Szwecji pod nazwą späck lub w Norwegii pod nazwą spekk .
Dzięki bardzo wysokiej zawartości kwasów tłuszczowych Omega-3 i witaminy D jest niezbędnym składnikiem tradycyjnej diety Eskimosów i mieszkańców północnej Europy.
Ze względu na problemy z bioakumulacją związane z rozwojem zrzutów przemysłowych, rolniczych i miejskich do powietrza i wód morskich, boczek ten może być jednak silnie zanieczyszczony różnymi toksycznymi zanieczyszczeniami, w szczególności niektórymi metalami ciężkimi ( w szczególności rtęcią ), chloroorganicznymi lub organofosforanami. itp. na półkuli północnej, ale zgodnie z analizami przeprowadzonymi przez tak zwane japońskie rybołówstwo naukowe, poziomy chloroorganicznych i niektórych metali są znacznie niższe u gatunków żyjących tylko w strefie antarktycznej (np. antarktyczny wieloryb karłowaty Balaenoptera bonaerensis lub chloroorganiczne ), z wyjątkiem żelaza, które przeciwnie, jest znacznie wyższe, przynajmniej u Balaenoptera bonaerensis .
Wieloryba bekon stapia się z wytworzeniem olej wielorybi , często błędnie nazywane „olej rybny”, stosowany jako olej do lamp lub w różnych gałęziach przemysłu ( draperie , obrobione prasowania ) lub do wytwarzania wyrobów, takich jak mydło, niektóre farbach, a nawet Boisko który był mieszaniną gumy, żywicy, smoły i innych wodoodpornych materiałów, takich jak olej zwierzęcy, które były używane do uszczelniania kadłubów statków.