Opat Prout

Opat Prout
Strona tytułowa
Autor	Paul-Élie Ranson , przedmowa Georgesa Anceya
Kraj	Francja
Uprzejmy	komedia
Redaktor	Mercure z Francji
Data wydania	1902
Illustrator	Paul-Élie Ranson
Data utworzenia	1901
Miejsce powstania	Świątynia

L'Abbé Prout, Guignol pour les vieux enfants to sztuka dla lalek, złożona z siedmiu szkiców w jednym akcie, z których tylko sześć zostało opublikowanych, napisanych i zilustrowanych przez malarza Paula-Élie Ransona w 1901 roku . Jest poprzedzony przez Georgesa Anceya i opublikowany przez Mercure de France w 1902 roku .

Historyczny

Abbé Prout to humorystyczna i lekceważąca satyra na zuchwałe obyczaje seksualne. Zawiera postacie, które pojawiają się w każdej historii, której głównym bohaterem jest Abbé Prout, te historie nie mają między nimi żadnego związku. Przedstawia różne warstwy społeczne, od burżuazji po arystokrację, od armii po duchowieństwo w kontekście czasu.

Podsumowanie scen

Utwór literacki złożony z siedmiu opowiadań:

• Szafa przyjemności (poświęcona Georgesowi Lacombe ): Przedmiot będący szafką, opróżnioną, aby włamywacze nie zabierali jej zawartości, i który jest zajęty przez ukrywające się w niej postacie, jednocześnie uprawiając w niej cudzołóstwo. Dobry opat, oczywiście, słyszy marquise de Percefort podczas spowiedzi w domu.
• Lily of the Valley (dedykowane do André-Ferdinand Herold ): Dobrą opat w tej historii sugeruje markiz de Percefort który uskarża się nudzić wziąć guwernantkę i zaleca Clotilde de Blanc-Bedon, młody sierocy szlachetnego, wychodzących prosto z klasztor Pań Pomocy w Tenbtations . Markiz wprowadzi pokojówkę do gier miłosnych, a jej siostrzeniec Gontran skorzysta w zamian z lekcji Clotilde.
• Le Subterfuge culinaire (dedykowany André Fontainasowi ): Gontran de Percefort, który chce być kochany przez Clotilde nie za jej fortunę, ale za jej wdzięki, udaje kucharkę i próbuje zostać zatrudniony przez piękność, aby ją uwieść. To ojciec Prout wyjawia Clotilde tożsamość Gontrana; wzruszona, zakochuje się w nim. Ale po uzyskaniu łaski pięknej, startuje z pokojówką Rosalie.
• Le Presbytère (poświęcony Georgesowi Anceyowi ): Biedny opat narzeka na chorobę. Markiza de Percefort, aby go pocieszyć, częstuje go szynką i szampanem i wysyła Clotilde, aby go „ulżyła”. Opat, już uzdrowiony obecnością młodej kobiety, całuje ją i bawi się nią jak najwięcej. Zapobiega małżeństwu Bérengère de Percefort z jego kuzynem Théobaldem.
• The Noble Marriage (poświęcony Ker-Xavier Roussel ) - Tekst, który nie pojawia się w oryginalnym wydaniu: Clotilde chce znaleźć bogatego męża. Ale biedny Gontran, który nie ma pieniędzy, wmawia sobie na głos wspaniałe chwile spędzone z ukochaną, nie zwracając uwagi na udającego, że przeżył opat. Gontran na prośbę Clotilde przedstawia go swojemu przyjacielowi Théobald de Coquebinet, bogatemu młodemu arystokracie, który oczywiście będzie pięknie wyglądał.
• Pod okiem świętego Hurona (poświęcone doktorowi Maurice'owi Heppowi ): ten sam temat, co w przypadku Noble Marriage
• Le Saber et le goupillon (zadedykowany Alfredowi Jarry'emu ), który był manipulatorem pokazu w 1903 roku w Temple , Ranson i jego żona wykonali głosy z piosenką Claude Terrasse  : Les Folles voluptés grał podczas miłosnych igraszek lalek, które były kształtowany przez Georges Lacombe  : W tych szkicach Clotilde jest żoną Gontrana, prawnika, z którego nie jest zadowolona. Ella wolałaby, żeby był żołnierzem, a najlepiej dobrym kawalerzystą . Gontranowi udało się zostać oficerem, myśląc w ten sposób o zwiększeniu swojej męskości. Aby pomóc parze, opat interweniuje swoją wazeliną Niepokalanego Poczęcia, a następnie, aby być trochę bardziej miłosiernym , piękna idzie na górę, aby przygotować drogę dla Gontrana.

Postacie

• Abbé Prout  : gruby mężczyzna w każdym znaczeniu tego słowa, jego żarty, jego gromki śmiech, sprośny jak żołnierz, o czerwonej karnacji, z podwójnym podbródkiem , grubymi wargami, byczą szyją, czynią go doskonałą karykaturą duchowieństwo niskiego szczebla. Wesoło kopuluje z Madame Leprince. Wynalazca wazeliny Niepokalanego Poczęcia, nie waha się przeciąć swojej Eau de Lourdes szampanem.
• Clotilde de Blanc-Bedon  : piękna pulchna blondynka, kokieteryjna, robiąca swoją minx, ale zalotna jak stara kotka, o ciepłym, serdecznym i przekonującym głosie, nie akceptująca szczypania. Utrzymuje kontakty z markizem, ale także ze swoim siostrzeńcem Gontranem.
• Eugene  : duże uszy, wydatny nos, to mało znaczący młody człowiek, który podnosi głowę.
• Markiz de Percefort  : wyniosły i bezzębny arystokrata, który mówi bladym głosem, wydając dziwne dźwięki, takie ckrrri . Przedstaw młodą Clotilde miłosne gry.
• Rosalie  : to służąca z ładną okrągłą twarzą, ubrana w mały kok na czubku głowy, w czapce z brioszki. Jest sentymentalna, ale zachowuje praktyczność.
• Joseph  : lokaj, kierowca ciężarówki, strażnik republikański, pochodzący z Owernii, z dużą głową i dużymi zębami
• Troussetutu  : zastępca, człowiek pełen energii, słucha własnego głosu i przywiązuje wagę do siebie
• Pułkownik  : gigantyczne wąsy, trochę szorstki, ale dobroduszny, jest emerytowanym żołnierzem.
• Théobald du Cocquebinet  : smukły arystokrata o smutnej twarzy, pobitych oczach, przypominający cocker spaniela, z uszami i włosami opadającymi na jego słabe ramiona, naiwny i nieśmiały, zeza.
• Bérangère de Percefort  : jest córką markiza i markiza de Percefort, miłą osobą, trochę nieśmiałą i cicho mówiącą. który musi poślubić swojego kuzyna Théobalda de Coquebineta.
• Gontran de Percefort  : prawnik, oficer, mały książę, pełen siebie, ten młody szlachcic po trzydziestce, nacjonalista i idiota, też ma niespodziankę : wieje robiąc pfheu .
• Markiza  : podbródek w galoche, w czapce, to szlachetna pani mówi trochę o nosie iw zdecydowanej tonem.
• Madame Magloire  : gospodyni z dużą, zniekształconą głową, zwieńczoną czapką, jest w podeszłym wieku i mówi cicho.
• La Mère la Victoire  : stołówka z żołnierską twarzą, dużymi i dużymi uszami.

Dystrybucja

• Autor sztuki:
• Projektant postaci i kostiumów:
• Autor lalek: Georges Lacombe na podstawie rysunków Ransona.
• Tworzenie kostiumów:
• Inscenizacja:
• Muzyka: Les Folles voluptés , kompozycja Claude Terrasse
• Manipulatorzy: Jarry, Francja i Paul Ranson
• Głos: Paul Ranson

Wydania

• 1902 - Abbé Prout. Guignol dla starszych dzieci , Paryż, Société du Mercure de France .
• nd - Abbé Prout. Guignol dla starych dzieci , 2 nd  edition przechowywane w Gaston Baty Biblioteka Uniwersytetu Paris III Sorbonne -Nouvelle.
• 1903 - Alfred Jarry The Virgin with Manneken-Pis w Canard Sauvage 13-19 września 1903. Odrodzenie opata Prouta z pióra Jarry'ego, który prowadzi dialog z Wielebnym, proponując człowiekowi Kościoła, aby przyczynił się do jego dobrych uczynków, dostarczając jego wodę z Lourdes do jego domu i przekształcając figury Dziewicy w `` Dzieciątko '' w Pannie przy Manneken-Pis

Reprezentacje

• 1902  : w maju, w Świątyni  : znajduje się w domu autora, przemianowany w następujący sposób.
• 1903  :21 marca 1903w André Fontainas, program zilustrowany przez Ransona. Obecni podczas tego przedstawienia oprócz manipulujących nabisów pisarz Catulle Mendès , dyrektor Mercure de France Alfred Vallette i jego żona Rachilde.
• nd: reprezentacja w Madame Strauss.

Ikonografia

• Oprócz karykaturalnych rysunków autora dla rozwoju jego twórczości, w 1907 roku wykonał olej na płótnie zatytułowany L'Abbé Prout aux palmes, szydząc z nominacji na oficera Akademii .

Bibliografia

• Sztuka i artyści przedstawia na ilustracjach pięciu bohaterów spektaklu z 1910 roku
• Brigitte Ranson-Bitker, Gilles Genty, Paul Ranson 1861-1909, katalog Raisonné. Japonizm, symbolizm, secesja , Paryż, Somogy, 1999. 432 s.
• Jérémie Cerman, L'Abbé Prout Paula Ransona: satyra i teatr lalek wśród Nabisów , tekst online.
• Alfred Jarry , Les Livres Paul Ranson: L'Abbé Prout , w Revue Blanche ,Grudzień 1902, t.XXIX, s. 627-628.
• Alfred Jarry , Conférence des Pantins in Complete Works , 1972, tI, s.421.
• Gustave Coquiot, Niektórzy rzeźbiarze , w sztuce i artystach ,Maj 1910, s. 207.
• Blandine Salmon, Olivier Meslay, Georges Lacombe, sculptures, painting, drawings , Paris, Ch. & A. Bailly, 1991, s. 155–171.
• FM, Miesiąc artystyczny. Drugi pokaz dla komików w Art and Artists,Maj 1908, str.141.
• Brunella Eruli, Jarry nel paese di Guignol: L'Abbé Prout, di Paul Ranson , studi di filologia e letteratura, 1977, n ° 1, pp. 69–92.
• Eugène Demolder , Théâtre des puppets , w L'Art Moderne ,3 stycznia 1904, str.1-3.

Powiązane artykuły

• Antyklerykalizm
• Satyra
• Praca nabicka

Linki zewnętrzne

• Karykatury postaci Abbé Prouta

Uwagi i odniesienia

1. Jérémie Cerman, L'Abbé Prout Paula Ransona, satyra i teatr lalek wśród Nabis
2. Gustave Coquiot, Some woodcarvers in L'Art et les Artistes , sierpień 1910, s.207
3. Paul Lombard, The Resurrection of the Guignol , in Comœdia, 18 czerwca 1914, str.