Ksar Sbahi
| Ksar Sbahi | |||
 Południowe zbocze Atlasu Tellian . | |||
| Nazwy | |||
|---|---|---|---|
| Imię arabskie | قصر الصباحي | ||
| Administracja | |||
| Kraj | Algieria | ||
| Region | Aures | ||
| Wilaya | Oum El Bouaghi | ||
| Daira | Ksar Sbahi | ||
| Kod pocztowy | 04018 | ||
| Kod ONS | 0422 | ||
| Orientacyjny | 032 | ||
| Demografia | |||
| Populacja | 11833 mieszk . (2008) | ||
| Gęstość | 67 mieszk./km 2 | ||
| Geografia | |||
| Informacje kontaktowe | 36 ° 05 ′ 00 ″ na północ, 7 ° 15 ′ 00 ″ na wschód | ||
| Powierzchnia | 177 km 2 | ||
| Lokalizacja | |||
|
Lokalizacja miasta w wilaya Oum El Bouaghi. | |||
Geolokalizacja na mapie: Algieria
| |||
Ksar Sbahi zwany także Ksar El Sbihi to gmina w wilaya Oum El-Bouaghi w Algierii .
Geografia
Ksar Sbahi znajduje się na skrajnej północy Wilaya i 40 kilometrów na północny wschód od Oum el Bouaghi , granicząc z Wilaya of Guelma ; i Souk Ahras, wznosi się na grzbiecie górskim na wysokości 850 metrów.
Miejscowości gminy
Gmina Ksar Sbahi składa się z dziewięciu miejscowości
- Centrum Ksar Sbahi
- Guettara
- N'Goussa
- El Maleh
- El Manaa
- Ras Gourn
- Mebdoua
- Boudouh
- Bir Khanga
Historia
Ksar Sbahi to prawdopodobnie starożytne rzymskie miasto Gadiaufala , zwane Gazophyla pod panowaniem bizantyjskim , od około 534 do 700.
Turystyka
Miasto jest obdarzone architekturą kolonialną, licznymi ogrodami, starym słupem o architekturze neomauryckiej, lasem sosnowym Aleppo i rzymskimi ruinami z wieloma stelami - niezwykłym miejscem do uprawiania turystyki pieszej.
Uwagi i odniesienia
- „ Wilaya of Oum El Bouaghi: rozkład populacji zwykłych i zbiorowych gospodarstw domowych w zależności od gminy zamieszkania i rozproszenia ” . Dane ze spisu powszechnego ludności i mieszkań w 2008 r. Na stronie internetowej ONS .
- „ Dekret nr 84 * 365, ustalający skład, spójność i granice terytorialne gmin. Wilaya d'oum El Bouagh ”, Dziennik Urzędowy Republiki Algierskiej ,19 grudnia 1984, s. 1477 ( czytaj online )
- (en) Gadiaufala w https://pleiades.stoa.org
- Abdelouahab Bouchareb (pod kierunkiem profesora MH Larouka), „ Cirta or the urban substratum of Constantine ”, 2006, s. 194 , przypis 31.