Chreszczatyk

Krechtchatyk ( ukraiński  : Хрещатик  ; rosyjski  : Крещатик ) to główna ulica w mieście Kijów , Ukraina .

Długa na 1200 metrów, w  latach 1923-1937 nazywana była „ulicą Wacława Worowskiego  (w) ” oraz „Eichhornstraße” w latach 1941-1943.

Rozciąga się od Place de l'Europe (północny wschód) do Placu Besarabskiego (południowy zachód). Przechodzi przez Majdan Nézalejnosti .

Historia

Wojna niemiecko-sowiecka

Oblężenie miasta rozpoczyna się wsierpień 1941. Chreszczatyk, jak większość ulic, jest odgrodzony barykadami, metalowymi „jeżami”, workami z piaskiem i pomieszczeniami wyposażonymi w przeciwlotnicze karabiny maszynowe. W nocy19 wrześniaWojska radzieckie w odwrocie wysadzają elektrownie, stacje wodne, fabryki i mosty na Dnieprze. Tego samego wieczoru miasto zostaje podbite przez Niemców, którzy zajmą Kijów na 778 dni.

24 września 1941sowieckie ładunki wybuchowe zniszczyły większość zabudowy Chreszczatyku i centrum miasta. Powstałe pożary nie mogły być opanowane przez Niemców, bolszewicy przecięli rury wodociągowe i wsiedli do wozów strażackich. Pożary będą trwały kilka tygodni.

W 1942 roku okupanci przemianowali ulicę Chreszczatyk na Eichhorn Straße, na cześć pruskiego generała i byłego wojskowego gubernatora Ukrainy Hermana von Eichhorn .

Rekonstrukcja

W 1943 r., po wyzwoleniu miasta przez Armię Czerwoną, przystąpiono do odgruzowywania odbudowy.

Konkurs na projekt renowacji Chreszczatyk ogłoszony w dniu 22 czerwca 1944, mający na celu budowę budynków administracyjnych, teatru i kilku hoteli. Zorganizowany konkurs był nietypowy: miał część otwartą i część zamkniętą. W otwartym konkursie przyznawane są cztery nagrody: pierwsza 40 000 rubli, druga 30 000, trzecia 20 000 i czwarta 10 000 rubli. Zamknięta część konkursu jest zarezerwowana dla znanych architektów radzieckich, a każdy zwycięzca otrzymuje 100 000 rubli. Do końca 1944 r. przygotowano 22 projekty przebudowy głównej ulicy Kijowa: dziewięć do konkursu otwartego, jedenaście do konkursu zamkniętego i dwa zgłoszone poza konkursem.

W drugiej turze konkursu do udziału zaproszone są trzy grupy architektów, odpowiednio pod kierunkiem Aleksandra Własowa, Aleksieja Taciego i Władimira Zabołotnego. Ale Zabolotny, krytykowany na szczeblu rządowym za niekorzystanie z form ukraińskiego baroku , został ostatecznie wykluczony z konkursu.

W 1948 r. Ostateczny projekt powierzono grupie Aleksandra Własowa. Ale Własow przeniesiony do Moskwy w 1949 roku, aby tam zostać głównym architektem, to Anatolij Dobrowolski zostaje głównym architektem Kijowa. Według jego planów Chreszczatyk ma stać się szerokim pasem ruchu, którego odległość między budynkami sięga na niektórych odcinkach 200 metrów.

Epoka nowożytna

W erze niepodległej Ukrainy Chreszczatyk staje się obowiązkowym punktem zwiedzania miasta. Ruch uliczny jest zablokowany w soboty, niedziele i święta, odbywają się tam koncerty plenerowe. 24 sierpniaco roku przy alei odbywa się parada wojskowa. lipiec doSierpień 2001, przebudowano Plac Niepodległości, wzniesiono na nim kilka pomników i otwarto podziemne centrum handlowe Globus.

Jednocześnie Chreszczatyk wraz z Placem Niepodległości staje się miejscem protestów. Tak więc zimą 2000-2001 na Majdanie odbyły się demonstracje „Ukraina bez Kuczmy”. W 2004 roku Chreszczatyk i Plac Niepodległości stały się centrum Pomarańczowej Rewolucji . Wydarzenia odbywające się tam odlistopad 2013 w Luty 2014 są niezwykle dramatyczne: Chreszczatyk jest zabarykadowany, mieści namioty i kuchnie polowe i staje się miejscem starć między demonstrantami a siłami bezpieczeństwa, które powodują ponad sto zabitych i kilkaset rannych.

Zobacz również

Powiązane artykuły

• Kyivproekt , urząd urbanistyczny, który uczestniczył w przebudowie ulicy po 1945 roku.
• Kartografia Kijowa