Klabund

Klabunda w 1928 roku . Biografia

Narodziny	4 listopada 1890 Krosno Odrzańskie
Śmierć	14 sierpnia 1928(w wieku 37 lat) Davos
Imię w języku ojczystym	Alfred Henschke
Imię urodzenia	Alfred Henschke
Pseudonim	Klabund
Narodowość	Niemiecki
Zajęcia	Pisarz , dramaturg , poeta
Małżonka	Carola Neher

tablica pamiątkowa

Klabund , którego prawdziwe nazwisko to Alfred Henschke ( Crossen-sur-l'Oder ,4 listopada 1890- Davos ,14 sierpnia 1928), jest niemieckim pisarzem i poetą .

Biografia

Urodził się w miejscowości Crossen-sur-l'Oder (później Krosno Odrzańskie , Polska ), syn aptekarza, Alfred Henschke zamówienia na gruźlicę w wieku szesnastu lat, chorobę, która będzie mu towarzyszyć w ciągu całej swojej krótkiej egzystencji.

Po rozpoczęciu studiów we Frankfurcie nad Odrą wyjechał do Monachium, aby studiować chemię i farmację, ale bardzo szybko porzucił te dwa przedmioty i zajął się filozofią, filologią i teatrem, dzieląc się między uniwersytetami w Monachium i Berlinie. i Lozanna . Podczas pobytu w Monachium podążał za nauką Artura Kutschera i poznał Franka Wedekinda .

W 1912 r. Przerwał studia i opublikował swoje pierwsze dzieło, Célestine , pod pseudonimem Klabund, które w niektórych częściach Niemiec jest dość powszechne i które składa się ze słów Klabautermann i Vagabund . Idąc za przykładem François Villona , którego podziwia, uważa się za poetę „włóczęgę”, tak jak ten „włóczęga Klamauk ” (włóczęga Klamauk ), którego kilkakrotnie inscenizuje w swoich wczesnych dziełach.

W 1913 roku wydał swój pierwszy zbiór poezji Morgenrot! Klabund! Die Tage dämmern! i zaczął publikować w niektórych czasopismach, takich jak Pan , Jugend czy Simplicissimus ). W 1914 roku dołączył redakcja czasopisma Die Schaubühne , który w 1918 roku stał die weltbühne .

Najpierw życzliwie iz patriotycznym zapałem powitał wybuch I wojny światowej, a nawet napisał z tej okazji serię patriotycznych wierszy, ale zgłaszając się na ochotnika, nie został zatrudniony z powodu choroby. Co więcej, od tego momentu spędzał coraz więcej czasu w szwajcarskich sanatoriach , a jednocześnie zaczął interesować się literaturą orientalną i tłumaczyć ją na język niemiecki.

Następnie zmienia swoje stanowisko wobec konfliktu, który chce zakończyć. W 1917 r. Poszedł dalej tą drogą i opublikował w Neue Zürcher Zeitung list otwarty do Wilhelma II, w którym zwrócił się do cesarza Niemiec o abdykację. W następstwie tego listu zostaje oskarżony o zdradę i zbrodnię lese Majesty. Jeszcze w Szwajcarii został członkiem koła René Schickele i jego pacyfistycznej recenzji Weiße Blätter .

W 1918 roku ożenił się z Brunhilde Heberle, którą poznał w sanatorium. Jednak kilka miesięcy później zmarła w wyniku komplikacji związanych z przedwczesnym porodem. Tymczasem dziecko przeżyło matkę tylko przez cztery miesiące i zmarło dalej17 lutego 1919. W tym samym roku Klabund opublikował swoje najsłynniejsze dzieło prozatorskie, Bracke .

W 1920 roku napisał krótką powieść Marietta , poświęconą Marietcie di Monaco , która była jego przyjaciółką i muzą.

W 1923 roku ożenił się ponownie z aktorką Carolą Neher. Dwa lata później napisał teatralnie Der Kreidekreis ( Krąg kredy ), zaczerpnięty ze starożytnego chińskiego poematu Li Sing-Tao ( 1279 - 1368 ). Ten utwór przyniósł mu wielki rozgłos. W kolejnych latach pisze także dla kabaretu. I naprawdę odnosi sukcesy ze swoimi tekstami kantastorystycznymi , historiami przeznaczonymi do śpiewania na placu publicznym, które są bardzo popularne i docierają do szerokiej publiczności.

Podczas podróży do Włoch w 1928 roku nabawił się zapalenia płuc, które, zaostrzone przez jego przewlekłą gruźlicę, zakończyło się śmiercią. Po przewiezieniu do Davos Klabund zmarł14 sierpnia 1928wkrótce po jego przybyciu. Jego pogrzeb odbywa się w Crossen an der Oder, jego rodzinnym mieście, a jego pochwałę wygłasza jego przyjaciel Gottfried Benn .

Pracuje

Literatura

Celestina. Ein Buch Alt-Crossener Geschichten , 1912
Klabunds Karussell. Schwänke , 1914
Der Marketenderwagen. Ein Kriegsbuch 1916
Moreau. Roman eines Soldaten , 1916
Die Krankheit , 1917
Mohammed. Der Roman eines Propheten , 1917
Bracke. Ein Eulenspiegel-Roman , 1918
Marietta. Ein Liebesroman , 1920
Heiligenlegenden , 1921
Franziskus. Ein kleiner Roman , 1921
Kunterbuntergang des Abendlandes. Grotesken , 1922
Spuk. Roman 1922
Der letzte Kaiser , 1923
Pjotr. Roman eines Zaren , 1923
Störtebecker , 1926
Borgia. Roman einer Familie , 1928
Rasputin 1928/29
Roman eines jungen Mannes , 1929

Poezja

Morgenrot! Klabund! Die Tage dämmern! 1913
Soldatenlieder , 1914
Kleines Bilderbuch vom Kriege , 1914
Dragoner und Husaren , 1916
Die Himmelsleiter , 1916
Der Leierkastenmann , 1917
Irene oder die Gesinnung. Ein Gesang , 1917
Die kleinen Verse für Irene , 1918
Der himmlische Vagant , 1919
Montezuma , 1919
Hört! Hört! 1919
Dreiklang , 1919
Die Sonette auf Irene , 1920 (wydana ponownie jako Totenklage w 1928)
Der Neger , 1920
Das heiße Herz. Balladen, Mythen, Gedichte , 1922
Gedichte , 1926
Ode an Zeesen , 1926
Die Harfenjule , 1927

Teatr

Hannibals Brautfahrt , 1920
Die Nachtwandler , 1920 (?)
Der Kreidekreis , 1925
Das lasterhafte Leben des weiland weltbekannten Erzzauberers Christoph Wagner , 1925
X Y Z. Spiel zu Dreien , 1928

Adaptacje i tłumaczenia

Dumpfe Trommel und berauschtes Gong. Nachdichtungen chinesischer Kriegslyrik 1915
Li tai-pe , 1916
Das Sonngedicht des persischen Zeltmachers. Neue Vierzeiler nach Omar Khayyâm 1916/17
Die Geisha O-sen. Geisha-Lieder. Nach japanischen Motiven , 1918
Der Feueranbeter. nachdichtungen des Hafis , 1919
Mensch, werde wesentlich! Laotse. Sprüche , 1920
Das Blumenschiff. Nachdichtungen chinesischer Lyrik , 1921
La Rochefoucauld - Gedanken der Liebe , 1922/23
Der junge Aar. (L'Aiglon.) Dramat w sechs Akten , 1925

Wersje francuskie

Borgia: powieść rodzinna , trad. Charles Burghard, Paryż, Flammarion, 1931, 248 s.
Moreau, trad. Pierre Meylan, Paryż, Éditions des Portes de France, 1946, str. 79. ; trzcina. Cognac, Le Temps qui fait, 1989, 77 s.
Mohammed: powieść proroka i Rasputin: powieść-scenariusz , tłum. Jacques Meunier, Paryż, M. Milo, 2001, 159 str.
Moreau, powieść żołnierza i Piotra, powieść cara , trad. Jacques Meunier, Paryż, M. Milo, 2001, 221 str.
Bracke: powieść figlarna , trad. Jacques Meunier, Paryż, M. Milo, 2002, 168 str.
The Chalk Circle , graj w pięciu aktach, trad. Pierre Deshusses, Paryż, M. Milo, 2002, 129 str.
Powieść młodego człowieka , powieść, trad. Jacques Meunier, przedmowa Géralda Messadié , Paryż, M. Milo, 2002, 178 s.
Święty Franciszek , mała powieść, a następnie Choroba , historia, tradycja. Jacques Meunier, przedmowa Géralda Messadié , Paryż, M. Milo, 2002, 147 s.
Ghost , powieść, Jacques Meunier, Paryż, M. Milo, 2004, 188 s.
XYZ , graj w trzech aktach i trzech postaciach, trad. Pierre Deshusses, Paryż, M. Milo, 2005, 93 str.

Uwagi i odniesienia

(it) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku włoskim zatytułowanego „ Klabund ” ( zobacz listę autorów ) .

(it) Biografia Klabunda i prolog do Borgii .

Zobacz też

Bibliografia

(autor :) Guido von Kaulla, Brennendes Herz Klabund. Legende und Wirklichkeit , Zurych i Stuttgart, 1971
(de) Guido von Kaulla, „Und verbrenn 'in seinem Herzen”: Die Schauspielerin Carola Neher und Klabund , Fribourg, 1984
(de) Kurt Wafner, Ich bin Klabund: Macht Gebrauch davon: Leben und Werk des Dichters Alfred Henschke , Verlag Edition AV, Frankfurt nad Menem, 2003
(de) Matthias Wegner, Klabund und Carola Neher: eine Geschichte auf Liebe und Tod , Reinbek, 1998
(de) Christian von Zimmermann, Klabund - Vom expressionistischen Morgenroot zum Dichter der Jazz-Zeit: eine biographische Skizze , w Klabund, Werke in acht Bänden , tom 8, Berlin, 2003, s. 411–464