Jules Cardot

Biografia

Narodziny	18 sierpnia 1860 Stenay
Śmierć	22 listopada 1934(w wieku 74 lat) Charleville
Skrót w botanice	Cardot
Narodowość	Francuski
Dom	Francja
Zajęcia	Botanik , Bryolog
Tata	Jean-Pierre Léon Cardot ( d )
Małżonka	Marie Cardot ( d )
Dziecko	Henry Cardot
Pokrewieństwo	Louis Piré (teść)

Inne informacje

Różnica	Kawaler Legii Honorowej

podpis

Jules Cardot , urodzony jako Pierre Léon Jules Cardot the18 sierpnia 1860w Stenay ( Meuse ), zmarł dnia22 listopada 1934à Charleville to francuski botanik, który specjalizował się głównie w dziedzinie bryologii , czyli badania mchów.

Biografia

Jules Cardot urodził się dnia 18 sierpnia 1860w Stenay , Meuse , którego jego ojciec Jean-Pierre Léon Cardot, rolnik, był burmistrzem. Jest uczniem liceum Bar-le-Duc , gdzie jednym z jego kolegów z klasy jest Raymond Poincaré . Ale problemy zdrowotne zmusiły go do przerwania studiów. Przyjaciel jego ojca zapoznał go z botaniką i skojarzył go z publikacją Katalogu roślin naczyniowych w powiecie Montmédy . Po studiach paproci i fanerogamów specjalizował się w badaniach mchów i porostów, briologii . i opublikował w 1882 roku Katalog mchów i wątrobowców zebranych w okolicach Stenay i Montmédy .

Bada ponad 130 gatunków roślin, które opisał w szczególności w The Bryologist , Bulletin de l'Herbier Boissier lub Bulletin du Muséum national d'histoire naturelle , w szczególności z rodzajów Aria , Photinia , Potentilla , Prunus , Sorbus itp.

Poślubiwszy w 1886 roku Marie Piré, córkę belgijskiego botanika Louisa Piré i siostrzenicę Philippe'a Dautzenberga , którego ma syna Henry'ego , osiadł w Charleville . Od 1882 do 1915 roku Cardot opublikował w języku francuskim lub angielskim kilkanaście prac o florze briologicznej Europy, Jawy , Ameryki Północnej, Japonii, Korei, Tajwanu , ziem Antarktydy; jest odpowiedzialny za określenie roślin do wypraw antarktycznych Charcota , Gerlache , Nordenskiöld , Shackleton ...

Identyfikuje i opisuje 40 nowych rodzajów i prawie 1200 nowych gatunków, które noszą jego imię.

Odbył liczne wyprawy botaniczne. On również prowadzi badania na temat mchów i wątrobowców z Alaski i Antarktyce .

Jej roślinny zielnik , liczący ponad 10 000 gatunków, oraz biblioteka zostały niestety splądrowane podczas bombardowań Charleville w czasie I wojny światowej . To, co pozostało z zielnika, zostało zakupione przez paryskie Muzeum Historii Naturalnej.

Po I wojnie światowej Cardot wstąpił do agencji gospodarczej Generalnego Gubernatorstwa Indochin, której był szefem służby naukowej od 1917 do 1931 roku.

Zmarł na zawał serca podczas aranżacji zielników w muzeum w Charleville, im 22 listopada 1934.

Publikacje

Jules Cardot i Ferdinand Renauld, Historia naturalna roślin mchów , 1913.
Jules Cardot, La Flore bryologique des Terres Magellaniques, Georgia Południowa i Antarktyda , 1908.
Jules Cardot & Irénée Thériot , New or Unrecorded Mosses of North America // The Bryologist, vol. 8 # 1, # 2, # 4, # 5, 1905; lot. 9, nr 1, 1906
Jules Cardot, Nowy wkład w florę briologiczną wysp atlantyckich // Bull.Herb.Boissier.Sér.2 , Geneva, imp. Romanet, tom V, nr 2, s. 201 mkw,Luty 1905
Jules Cardot, Wyniki podróży SY Belgica w latach 1897-1899 pod dowództwem A. de Gerlache de Gomery , 1901.
Jules Cardot, Anatomical research on Leucobryaceae , 1900.
Jules Cardot, Sfagnologiczny repertuar: katalog alfabetyczny wszystkich gatunków i odmian rodzaju Sphagnum z synonimią, bibliografią i rozmieszczeniem geograficznym, według najnowszych prac , 1897.
Jules Cardot, Monografia Fontinalaceae , 1892.
Jules Cardot, Ernest Delamare i Ferdinand Renauld, Flora Miquelonensis: kwiat z wyspy Miquelon (Ameryka Północna). Systematyczne wyliczanie z opisowymi notatkami fanerogamów naczyniowych, mchów, torfowców , wątrobowców i porostów , 1888.
Jules Cardot, Muscinées z departamentu Meuse. Katalog mchów i wątrobowców zebranych w okolicach Stenay i Montmédy , 1882.

Daniny

( Rosaceae ) Photinia cardotii F.P. Metcalf
(Rosaceae) Potentilla cardotiana Hand.-Mazz.
(Rosaceae) Rosa cardotii Masam.
(Rosaceae) Rubus cardotii Koidz.
Jego imię nosi ulica w Charleville-Mézières .

Uwagi i odniesienia

akt urodzenia
zgonu
Wspomnienia Towarzystwa Literatury, Nauki i Sztuki Bar-le-duc ,1907( czytaj online )
IPNI: Lista gatunków badanych przez Julesa Cardota
Britton i in. 1919 , s. 87–88.
Paulin Lebas, Historical review of the Rocroi plateau nr 92, styczeń-luty 1935 , Rocroi, Jalloux,1935
J. Arnold Arbor. xx. 440, cum descr. ampl. 1939 (IK)
Acta Horti Gothob. xiii. 322. 1939 (IK)
w Ann. Reprezentant. Taihoku Bot. Gard. ii. 135. 1932 (IK)
Fl. Symb. Gold.-Asiat. 62. 1930 (IK)

Zobacz też

Fotografie

Źródła

Danièle Blondin , Andrée Cochard , Andrée Cunin , André Cunin , Madeleine Larose , Jacqueline Le Mehaute , Nicolas Loche , Christiane Mehaut i Colette Rozoy , Historia i botanika. Parki i ogrody publiczne. Charleville-Mézières, Sedan, Revin , Éditions Terres ardennaises,2004, 80 pkt. , „Ogród botaniczny w Sedanie”, s. 37_38.
(w) Elizabeth G Britton , Morril Annie Smith , Edward B. Chamberlain , GN Best , George H. Conklin , Alexander W. Evans , AJ Grout i Caroline C. Haynes, et al. , „ Postanowienia w sprawie utraty zbiorów i biblioteki M. Julesa Cardota ” , The Bryologist , t. 22, t. 6,1919, s. 87–88].
(ja)礼三外山, „ テリオー氏, ジユールカルド ” , Acta phytotaxonomica et geobotanica , vol. 4,1935, s. 179-180 ( ISSN 0001-6799 i 2189-7050 , DOI 10.18942 / BUNRUICHIRI.KJ00001078848 , czytaj online )

Źródła internetowe

Cardot to standardowy botaniczny skrót od Jules Cardot .

Zapoznaj się z listą skrótów autora lub listą roślin przypisanych temu autorowi przez IPNI