Józefina kamerdyner

Josephine Butler – George Richmond (Londyn, lato 1851). Biografia

Narodziny	13 kwietnia 1828 r. Glendale ( w ) ( Northumberland , Anglia , Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii ) lub Milfield ( w )
Śmierć	30 grudnia 1906(w wieku 78) Wełniarz
Pogrzeb	Kirknewton ( w )
Imię urodzenia	Józefina elżbieta szara
Narodowość	brytyjski
Zajęcia	Feministka , reformatorka społeczna social
Tata	John Gray ( w )
Matka	Hannah Eliza Annett ( d )
Małżonka	George Butler ( w ) (od1852)
Dzieci	Evangeline Gray Butler ( d ) George Gray Butler ( d ) Arthur Stanley Butler ( d ) Charles Augustine Vaughan Butler ( d )

Inne informacje

Religia	anglikanizm
Archiwum prowadzone przez	London School of Economics Atria Institute for Women's History ( en ) Biblioteka uniwersytecka w Leeds ( d ) (BC MS 19c Butler)

Podstawowe prace

Edukacja i zatrudnienie kobiet ( d )

tablica pamiątkowa

Josephine Elizabeth Butler , z domu Grey13 kwietnia 1828 r.w Milfield ( Northumberland ) i zmarł dnia30 grudnia 1906w Wooler (Northumberland), jest angielską aktywistką feministyczną i reformatorką społeczną epoki wiktoriańskiej . Jego walka o prostytutki jest wzorem dla europejskich ruchów abolicjonistycznych zjednoczonych w 1902 roku w ramach Międzynarodowej Federacji Abolicjonistów (FAI).

Założyła FAI w 1875 roku w Genewie w ramach walki z regulacjami prostytucji i handlu ludźmi.

Biografia

Josephine urodziła się w Milfield House, Milfield w Northumberland ,13 kwietnia 1828. Jest siódmym dzieckiem Johna Graya, eksperta rolniczego, i Hannah Elizy Annett. Jego ojciec odegrał znaczącą rolę w emancypacji katolików i pracował nad brytyjską reformą z 1832 roku ( Reform Act 1832 ). W 1833 r. został zarządcą gruntów pod Corbridge i osiedlił tam całą swoją rodzinę. Stracił dużą część swoich oszczędności podczas kryzysu 1857 r., w upadłości Newcastle Bank. Stryj premiera Josephine Charles Gray , 2 e Earl Gray, działacz zniesienia niewolnictwa.

W 1852 roku Josephine poślubiła pastora George'a Butlera (1819 - 1890), następnie nauczyciela w Oksfordzie, a następnie wicedyrektora Cheltenham College. Podzielają to samo ewangeliczne podejście do chrześcijaństwa, kulturowe przywiązanie do Włoch i zaangażowanie w liberalne reformy. George zachęca swoją żonę do jej pracy, nawet jeśli sława jego żony jest czasami szkodliwa dla jego kariery. Mieli czworo dzieci: George Gray (ur. 1852 w Oksfordzie ); Arthur Stanley (ur. 1854 w Oksfordzie); Charles Augustine Vaughan (ur. 1857 w Clifton, Gloucestershire ) i Evangeline Mary (Eva) (ur. 1859).

Evangeline zmarła w 1864 roku, spadając ze schodów domu. Josephine następnie poświęca się pomaganiu tym, których smutek jest większy niż jej. Jej wizyty w hospicjum Brownlow Hill w Liverpoolu skłoniły ją do zainteresowania się prostytutkami. Założyła dla nich dom opieki i przytułek.

Feminizm

Bardzo młoda Josephine była aktywna w ruchach feministycznych . Śmierć córki zwiększy jej zaangażowanie w aktywizm. W 1866 roku George został mianowany dyrektorem College of Liverpool i rodzina się tam osiedliła. Josephine prowadziła kampanię na rzecz poprawy edukacji kobiet, aw 1867 roku wraz z Anne Jemimą Clough , przyszłą dyrektorką Newnham College w Cambridge, walczyła o utworzenie Rady ds. Promocji Ulepszonej Edukacji Kobiet w Północnej Anglii, której została dyrektorem . W 1868 roku napisała książkę The Education and Employment of Women, w której opowiadała się za lepszymi możliwościami edukacji i zatrudnienia dla samotnych kobiet. W 1869 roku ukazała się z Elizabeth Wolstenholme , Kobiety Pracy i Kobiet Kultury na edukacji kobiet.

Jednocześnie, mimo uczuć religijnych, angażuje się w poprawę sytuacji prostytutek. Uważa te kobiety za ofiary męskiego ucisku i atakuje ten podwójny standard moralności seksualnej. To właśnie nazywa swoją „krucjatą”. Pracuje nad tym tematem w szczególności z Mariane van Hogendorp , holenderską feministką.

Przepisy dotyczące chorób zakaźnych

Do chorób zakaźnych Dz zostały wprowadzone w Anglii w 1860 roku, tak, że państwo może regulować prostytucję oraz kontroli rozprzestrzeniania się chorób wenerycznych , zwłaszcza w armii brytyjskiej i Royal Navy . Dają sędziom prawo do zlecania kontroli narządów płciowych u prostytutek w celu wykrycia objawów chorób przenoszonych drogą płciową i zamykania chorych kobiet w szpitalu na trzy miesiące w celu leczenia. Odmowa egzaminu jest sankcjonowana przez więzienie. Zarzut prostytucji przez policjanta wystarczy, aby zarządzić badanie; oskarżone kobiety często tracą środki do życia, a jedna z nich popełnia samobójstwo.

Josephine Butler rozpoczyna serię wykładów przeciwko ustawom o chorobach zakaźnych w całym kraju. Wiele osób jest zszokowanych, że kobieta może rozmawiać o seksie publicznie, a jej mąż George jest szeroko krytykowany za to, że pozwala żonie zaangażować się w tę kampanię. Opis zabiegów, które wykonuje na publicznych spotkaniach (nazywa je „gwałtami chirurgicznymi”), jest tak przytłaczający, że pewnego dnia z pokoju wychodzi naczelnik Misji Zachodniego Londynu, Hugh Price Hughes.

Różne przepisy mają zastosowanie do określonych miejsc, takich jak porty lub miasta garnizonowe – ale w 1869 r. Stowarzyszenie na rzecz Rozszerzenia Praw Zakaźnych Chorób prowadziło kampanię na rzecz egzekwowania prawa w całej Wielkiej Brytanii. Wzbudziło to oburzenie chrześcijan, feministek i zwolenników swobód obywatelskich i doprowadziło do powołania dwóch organizacji: Krajowego Stowarzyszenia Uchylania Ustaw o Chorobach Zakaźnych, kierowanego przez lekarzy oraz Krajowego Stowarzyszenia Kobiet na rzecz uchylenia ustaw o chorobach zakaźnych, prowadzone przez Josephine Butler. 1 st styczeń 1870opublikowała manifest podpisany przez 250 kobiet w Daily News, aby potępić te prawa.

Całą swoją energię wkłada w wieś, pomimo zniesławienia i napaści fizycznej. Ustawy zostały ostatecznie uchylone w 1886 roku.

George i Josephine osiedlili się w Winchester w 1882 roku. George przejął tam kanonikę katedry, a Josephine otworzyła nowy dom opieki dla kobiet.

Prostytucja dziecięca i kampanie międzynarodowe

W 1885 roku Josephine Butler wraz z Florence Booth z Armii Zbawienia rozpoczęły nową walkę prowadzoną przez Williama Thomasa Steada , redaktora Pall Mall Gazette . Opublikował serię artykułów pod tytułem The Maiden Tribute of Modern Babylon, ujawniających zakres prostytucji dziecięcej w Londynie. Razem wykorzystują sprawę Elizy Armstrong, 13-letniej córki kominiarza, kupionej za 5 funtów przez właściciela londyńskiego burdelu . Kampania ta umożliwiła zwiększenie pełnoletności seksualnej z 13 do 16 lat w Wielkiej Brytanii.

Joséphine Butler jest również aktywna w internacjonalizacji swoich walk. Wyjeżdża do Francji i Szwajcarii, gdzie jest witana z wrogością przez władze, ale z entuzjazmem przez grupy feministyczne. Jej wysiłki zostaną nagrodzone wejściem w kampanię organizacji międzynarodowych przeciwko państwowemu uregulowaniu prostytucji i handlu kobietami i dziećmi.

Starość i śmierć

Po uchyleniu w 1886 r. przepisów dotyczących chorób zakaźnych Josephine Butler poświęciła się choremu mężowi. George Butler umiera wMarzec 1890. Następnie przeniosła się do Londynu, ale nadal podróżowała. Napisała biografię męża Wspomnienia George'a Butlera (1892) oraz własny pamiętnik Osobiste wspomnienia z wielkiej krucjaty (1896). W ostatnich latach życia stała się sympatyczką National Union of Suffrage Societies , następnie osłabiona fizycznie i cierpiąca na bezsenność przeniosła się do posiadłości swojego syna George'a w Galewood w Northumberland , gdzie zmarła30 grudnia 1906.

Hołdy i potomność

W 2019 roku genewskie stowarzyszenie l'Escouade przeprowadziło tymczasową zmianę nazwy ulicy w Genewie w hołdzie Josephine Butler.

Uwagi i referencje

(en) „ Prawa wyborcze kobiet – Josephine Butler ” (dostęp 2 lutego 2015 r. )
(w) " Butler, 1828-1906 " (dostęp 2 lutego 2015 )
(w) Mathers Helen, patronka prostytutek. Josephine Butler i skandal wiktoriański , The History Press,2014, 256 s. ( ISBN 978-0-7524-9209-4 )
Frédéric Regard , „ Historia: feministyczna krucjata Josephine Butler ” , o Rozmowie ,3 czerwca 2021(dostęp 4 czerwca 2021 )
Zobacz F. względzie Feminizm i prostytucja w Anglii w XIX th wieku: Krucjata Josephine Butler, 2014.
(nl) djr , „ Digitaal Vrouwenlexicon van Nederland ” , na stronie resources.huygens.knaw.nl ,17 września 2019 r.(dostęp 19 maja 2020 r. )
Frédéric Regard, Josephine Butler. Historia krucjaty feministycznej (esej biograficzny) , Paryż, Editions de Paris / Max Chaleil,2021, 159 s.
(w) Gordon, Piotr; Doughan, David, Słownik brytyjskich organizacji kobiecych , 1825-1960 , Routledge ,2005, 218 s. ( ISBN 978-0-7130-4045-6 , czytaj online )
(w) Nina Attwood, Ciało prostytutki: przepisywanie prostytucji w wiktoriańskiej Wielkiej Brytanii , Pickering i Chatto,2011
(w) „ Krótkie wprowadzenie do życia Josephine Butler ” na Josephine Butler Memorial Trust (dostęp 2 lutego 2015 )
„ Josephine BUTLER ” , na 100 Elles * (dostęp 12 maja 2019 r. )
„ Projekt 100Elles* inwestuje na ulicach Genewy ” , na stronie www.ville-geneve.ch (dostęp 12 maja 2019 r. )

Załączniki

Powiązane artykuły

Amélie Humbert-Droz , jego sekretarka w latach 1876-1885.
Historia feminizmu
Lista sufrażystek i sufrażystek

Pracuje

Rząd przez policję , bracia Dyer, 1879
Naruszona konstytucja , Edmondson i Douglas, 1871 r
Osobiste wspomnienia Wielkiej Krucjaty , Horacy, Marshall i Syn, 1896
Moralność publiczna. Głos na pustyni , wyd. Bureau du Bulletin Continental , Neuchâtel, 1876 czytaj online na Gallica
Osobiste wspomnienia wielkiej krucjaty , Fischbacher, 1900
Rasy rodzime i wojna , 1900

Bibliografia

(en) Millicent Garrett Fawcett i EM Turner, Josephine Butler: Her Work and Principles and Their Sens for the Twentieth Century , Portrayer Publishers,2002, 164 pkt. ( ISBN 978-0954263287 )
(en) Jane Jordan, Josephine Butler , Kontinuum Hambledon,2007, 384 s. ( ISBN 978-1847250452 )
(en) Rod Garner, Josephine Butler: Przewodnik po jej życiu, wierze i działaniu społecznym , Darton, Longman & Todd Ltd,2009, 120 pkt. ( ISBN 978-02325274776 )
(en) Helen Mathers, Josephine Butler: Patronka prostytutek , The History Press Ltd,2021, 272 s. ( ISBN 978-0750996570 )
Frédéric Regard, Josephine Butler. Historia krucjaty feministycznej (Esej biograficzny) , Les Éditions de Paris / Max Chaleil,2021, 159 s. ( ISBN 978-2846213141 )