Joseph Loubet
Joseph Loubet
Popiersie Josepha Loubeta w Jardin des Félibres w Sceaux
| Major Félibrige | |
|---|---|
| 1921-1951 | |
| Charles Galtier |
| Narodziny |
3 maja 1874 Montpellier |
|---|---|
| Śmierć |
29 stycznia 1951(w 76) Paryż |
| Imię w języku ojczystym | Josèp Lobet |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Pisarz |
| Członkiem | Félibrige |
|---|
Joseph Loubet , urodzony dnia3 maja 1874, w Montpellier ( Hérault ) i zmarł dnia29 stycznia 1951w Paryżu jest francuskim pisarzem języka prowansalskiego ( langue d'oc ), od 1921 roku majoral Félibrige (Cigalo de Durènço) .
Biografia
Joseph Loubet urodził się w Montpellier w 1874 roku w skromnej rodzinie, jego ojciec był stolarzem z regionu Albigensian . Zostań osierocony młody, musiał pracować, aby przetrwać. Jednak mimo to nadal uczył się samoukiem . Od dwunastego roku życia interesował się literaturą oksytańską i pociągała go literatura. Później był sekretarzem recenzji Montpellier Chimère (1891 - 1892) i członkiem rady redakcyjnej La coupe (1895 - 1898).
W 1896 r. Wyjechał do Paryża, gdzie po dłuższej pracy dziennikarskiej został poczmistrzem . Po przyjeździe, pośród gratulacji stolicy Francji , został przedstawiony przez zastępcę Maurice'a Faure'a . Szybko został członkiem Société des Félibres de Paris ( 1901 ). Ważny był tam jego oksytanistyczny aktywizm.
Joseph Loubet był założycielem recenzji Langue d'Oc et patois . Jest także założycielem, dyrektorem i redaktorem Gazeto Loubetenco ( 1915 - 1917 ) podczas wojny 1914-18 . Ta gazeta ukazała się ponownie w 1939 roku. Był założycielem Nowego Stowarzyszenia Felibrów w Paryżu, które stało się językiem Przyjaciół Oc w Paryżu ( 1920 ), którego był jego prezesem do 1938 roku . W wyniku jego znaczącego zaangażowania został majorem Félibrige w 1921 roku. Współpracował z licznymi gazetami i recenzjami.
Loubet, pisarz prowansalski
Chociaż urodził się w Langwedocji , większość produkcji Loubeta w języku prowansalskim została wykonana w języku prowansalskim . Pisarz z Montpellier opublikował już teksty w dialekcie Montpellier w niektórych czasopismach, takich jak La Campana de Magalona . Szczególnie, gdy przybył do Paryża, zmienił dialekt na prowansalski.
Pracuje
Joseph Loubet napisał wiele różnorodnych utworów, przede wszystkim wierszy, ale także opowieści ( La mòrt de Barbasan ), studiów, a nawet tragedii ( Lo vin ).
- Joseph Loubet, Li Roso que saunon , Awinion, 1902, Roumanille éditions, przedmowa Pierre Devoluy .
- Wszystkie jego prace IDREF