Josef winkler
Josef winkler
| Narodziny |
3 marca 1953 Paternion |
|---|---|
| Narodowość | austriacki |
| Zajęcia | Pisarz , biografgraph |
| Okres działalności | 2018 |
| Małżonka | Christina Schwichtenberg ( d ) |
| Gatunek artystyczny | Powieść |
|---|---|
| Nagrody |
Nagroda im. Georga-Büchnera (2008) |
Josef Winkler (ur3 marca 1953do Paternion w Karyntii ) jest pisarzem austriackim .
Biografia
Josef Winkler dorastał w Karyntii w rodzinie chłopskiej. Jego rodzinna wioska jest głównym miejscem, w którym powstają jego pierwsze książki. Obecnie mieszka w Klagenfurcie . Odbył liczne pobyty we Włoszech, w szczególności w Rzymie, co zainspirowało go do napisania powieści Cmentarz gorzkich pomarańczy i „nowej rzymskiej” Natura morta , a także w Indiach (Varanasi), które zainspirowały go do Szmasany i Na brzegach z Gangesu . Jego podróże zaprowadziły go także w ślady Jeana Geneta (Paryż, Touraine, Maroko) oraz w Meksyku.
Od 1973 do 1982 pracował w administracji Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Klagenfurcie. Josef Winkler zorganizował następnie Koło Pracy Literackiej we współpracy z Aloisem Brandstetterem i opublikował przegląd literacki Schreibarbeiten ( Dzieła pisane ).
W 1979 roku zdobył drugą nagrodę Ingeborg Bachmann Prize za powieść Menschenkind , pierwszą przyznano Gertowi Hofmannowi . Wraz z dwoma kolejnymi, Der Ackermann aus Kärnten i Muttersprache, książka ta tworzy trylogię Das wilde Kärnten .
Wiejskie środowisko prowincji austriackiej, katolicyzm i jego obrzędy, śmierć, a także homoseksualizm – Winkler opisuje samobójstwo dwojga nastolatków ze swojej wsi jako bodziec do pisania – odgrywają w jego tekstach ważną rolę. Winkler opisuje, z osobistych doświadczeń, ale także odwołując się do relacji ze snów, gier tożsamościowych i literackich cytatów, trudności marginalizacji w patriarchalnym środowisku naznaczonym przez religię katolicką.
Wśród autorów będących postaciami opiekuńczymi Winklera, Jean Genet (któremu poświęca książkę Le Livret du pupille Jean Genet ), Hans Henny Jahnn , Kafka , Lautréamont , francuscy surrealiści .
W 2007 roku ukazała się historia Roppongi. Requiem für einen Vater .
W 2008 roku otrzymał Austriacką Nagrodę Główną oraz Nagrodę Georga-Büchnera , która została mu przyznana w Darmstadt wListopad 2008.
W czerwiec 2009, Otwiera, z prowokacyjnym wystąpieniu 30 th Ingeborg Bachmann konkursu literackiego w Klagenfurcie .
Pracuje
- Menschenkind , Suhrkamp, 1979
- Der Ackermann aus Kärnten , Suhrkamp, 1980
- Język ojczysty ( Muttersprache , Suhrkamp, 1982), przekład z niemieckiego Bernard Banoun, wyd. Verdier, 2008 , nagroda tłumaczeniowa Gérard-de-Nerval 2009.
- Die Verschleppung , Suhrkamp, 1983, tr. Ks. Bernard Banoun, La Deportation , w przygotowaniu, Verdier, 202
- Le Serf ( Der Leibeigene , Suhrkamp, 1987), przekład z niemieckiego: Éric Dortu, wyd. Verdier, 1993
- Cmentarz gorzkich pomarańczy ( Friedhof der bitteren Orangen , Suhrkamp, 1990), przekład z niemieckiego: Éric Dortu, wyd. Verdier, 1998
- Le Libret du pupille Jean Genet ( Das Zöglingsheft des Jean Genet ), Suhrkamp, 1992, trad. Bernard Banoun, Verdier, 2019
- Nad brzegiem Gangesu ( Domra , Suhrkamp, 1996), przekład z niemieckiego: Éric Dortu, wyd. Verdier, 2004
- Kiedy nadejdzie godzina ( Wenn es soweit ist , Suhrkamp, 1998), przekład z języka niemieckiego Bernard Banoun, wyd. Verdier, 2000 , nagroda za tłumaczenie André-Gide 2000.
- Shmashana , dwujęzyczne, przekład z niemieckiego: Éric Dortu, wyd. MEET, 1999
- Natura morta („nouvelle romaine”, Suhrkamp, 2001), przeł. z niemieckiego Bernard Banoun, wyd. Verdier, 2003
- Leichnam, seine Familie belauernd , Suhrkamp, 2003
- Requiem pour un père ( Roppongi. Requiem für einen Vater , Suhrkamp, 2007), przeł. z niemieckiego Bernard Banoun, wyd. Verdier, 2013 , nagroda za tłumaczenie Amphi, uniwersytet Lille 3, 2014.
- Matka i ołówek (Mutter und der Bleistift , Suhrkamp, 2013), przeł. z niemieckiego Olivier Le Lay, wyd. Verdier, 2015
- Das wilde Kärnten ( Menschenkind , Der Ackermann aus Kärnten , Muttersprache ), Suhrkamp, 1995
Nagrody
Winkler posiada kilka nagród literackich, w tym:
- 1979 Ingeborg Bachmann Nagroda Redakcji
- Nagroda Antona Wildgansa 1980
- Nagroda Literacka Kranichsteina 1990
- Stadtschreiber von Bergen 1994/1995
- Nagroda Bettiny von Arnim 1995
- Berlińska Nagroda Literacka 1996
- Nagroda Alfreda Döblina 2001, za Natura morta
- Nagroda Otto Stoessa 2001
- Nagroda Franza Nabla 2005
- Nagroda Georga-Büchnera 2008
Uwagi i referencje
Linki zewnętrzne
-
Ewidencja organów :
- Plik wirtualnego organu międzynarodowego
- Międzynarodowy identyfikator standardowej nazwy
- Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
- Uczelniany system dokumentacji
- Biblioteka Kongresu
- Gemeinsame Normdatei
- Narodowa Biblioteka Dietetyczna
- Biblioteka Narodowa Hiszpanii
- Królewska Biblioteka Niderlandów
- Biblioteka Uniwersytecka w Polsce
- Biblioteka Narodowa Szwecji
- Czeska Biblioteka Narodowa
- Identyfikator WorldCat
- ŚwiatKot
- Josef Winkler na stronie Verdier
- Hervé Chesnais, „Cała literatura jest grobowcem miłości, Pozdrowić Josepha Winklera” , na Remue.net
- Benoît Pivert, „Zapach trupa i kadzidła, Josef Winkler i Austria”