Jorge Camacho
Jorge Camacho
Jorge Camacho , urodzony dnia5 stycznia 1934w Hawanie i zmarł dalej30 marca 2011 rw Paryżu jest kubańskim malarzem, projektantem, rytownikiem związanym z surrealizmem .
Biografia
W 1952 roku porzucił studia prawnicze, aby całkowicie poświęcić się malarstwu.
W Meksyku w 1959 roku poznał malarza José Luisa Cuevasa i razem wyruszyli w długą podróż do źródeł kultury Majów.
Camacho przybył do Paryża w 1959 roku, gdzie poznał swoich przyjaciół: rzeźbiarza Agustína Cárdenasa, który przedstawił go André Bretonowi w 1961 roku, oraz malarza Joaquina Ferrera . Szybko dołączył do surrealistycznej grupy. „Ten, który łapie”, jak nazwał to Breton w 1964 roku, pozostanie wierny swoim pierwszym starciom.
Obrazowa przestrzeń Jorge Camacho zbliża się do torturowanych światów, w których najbardziej wyrafinowany ezoteryzm spotyka się z zaskakującym szamanizmem. Poza tymi markami obrazy Jorge Camacho wyrażają poetycki wszechświat pod wyrafinowanym oświetleniem płowej palety.
Pisanie, fotografia, muzyka - był miłośnikiem jazzu i flamenco - podobnie jak jego pasja do alchemii, okultyzmu i ornitologii są decydującym uzupełnieniem jego malarskiej twórczości.
W szczególności ilustrował poetyckie dzieła Jean-Pierre'a Dupreya , Gilberta Lely'ego , Guya Cabanela , Joyce'a Mansoura , Claude'a Tarnauda .
Przetłumaczył wiersze haitańskiego poety Magloire Saint-Aude z hiszpańskiego na francuski.
Jorge Camacho mieszkał i pracował między Paryżem a Andaluzją od 1975 roku.
Todo el mundo habla de surrealismo, pero son muy pocos los que lo rozumie („Wszyscy mówią o surrealizmie, ale niewielu go rozumie”), Jorge Camacho.
Wystawy
Kilka ważnych wystaw osobistych w podróży Camacho
- W 1962 roku jego druga indywidualna wystawa w galerii Daniel Cordier nosiła tytuł „Niepokalane Poczęcie Papieży”. Inspirowany zaciekle antyklerykalną twórczością niemieckiego pisarza Oskara Panizzy , organizowany przy pomocy grupy surrealistów.
- W 1967 roku to praca Raymonda Roussel'a zainspirowała go do wystawienia „HARR” w galerii Matthiasa Felsa, a także zbioru wierszy „Drzewo kwasowe”.
- Kolejna uderzająca wystawa: „Le Ton haut” z 1969 roku, zainspirowana tradycyjną alchemią, zajęta w kręgach surrealistów przez René Alleau i Eugène Canseliet . Zainspiruje również wystawę w Galerie de Seine w 1975 roku: „La Danse de la mort”, poprzedzoną przez samego René Alleau, a także oryginalny hermetyczny traktat, zaprojektowany we współpracy z Alainem Grugerem , Héraldique alchimique nouvelle , opublikowany w 1978 roku. (opublikowane przez Soleil noir).
Pisma
-
Semen-Contra (1968) (niepublikowane wiersze, napisane w języku francuskim, z towarzyszeniem dwudziestu akwareli wyprodukowanych w 1976), a następnie HARR (1967) (dwadzieścia wierszy w hołdzie Raymondowi Rousselowi ), posłowie François-René Simona, Nérac, éditions Pierre Mainard, 2019 ( Pierre Mainard )
Bibliografia
-
Sarane Alexandrian , w Les Peintres Surréalistes , Hanna Graham, 2009 ( ISBN 978-1933231-68-6 )
-
Adam Biro i René Passeron , (pod kierunkiem), General Dictionary of Surrealism and its Surroundings , Fribourg, Office du livre, and Paris, Presses Universitaires de France, 1982 ( ISBN 2-13037-280-5 )
-
André Breton , w Le Surréalisme et la peinture , Paryż, Éditions Gallimard, 1965
-
Gérard Durozoi , Historia ruchu surrealistycznego , Paryż, Éditions Hazan, 1997, nowe wydanie. 2004 ( ISBN 978-2850259203 )
-
Christian Nicaise , Jorge Camacho, książki ilustrowane , L'Instant perpetuel, Rouen, 2009 ( ISBN 2-915848-11-4 )
-
José Pierre , w L'Abécédaire , Paryż, Éditions Éric Losfeld, 1971
-
Anne Tronche , Jorge Camacho, niezakłócony widok , Éditions Palantines, 2004 (liczne reprodukcje, biografia i lista wystaw do 2003 r.) ( ISBN 2-911434-32-3 ) .
-
Jorge Camacho. Nawiedzenie dziewictwa. 1965. Prezentacja Christiana Nicaise, Rouen, L'Instant perpetuel, 2011 ( ISBN 2-915848-23-8 )
-
Maxime Morel , „Jorge Camacho. Powrót języka ptaków”, w: Surréalistes, Certes , Lyon, Michel Descours, 2015 ( ISBN 978-2-9542000-3-3 )
Uwagi i odniesienia
-
(es) Reklama na Elpais.com
Załączniki
Linki zewnętrzne