Oldhama stawów (często powiedzieć Oldham przegub ) jest elementem mechanizmu zapewniającego transmisję o ruchu obrotowym pomiędzy dwiema prawie koncentryczne i równoległych wałów. Został wynaleziony przez irlandzkiego inżyniera Johna Oldhama w 1820 roku, aby rozwiązać problem z umieszczeniem koła łopatkowego na parowcu .
Środkowa tarcza obraca się wokół swojego środka z taką samą prędkością, jak wały wejściowe i wyjściowe. Centrum to jednak kręci się z dwukrotnie większą prędkością niż wałki , po torze kołowym wyśrodkowanym pomiędzy osiami tych wałów .
To uszczelnienie przekładni ma następujące zalety:
Z drugiej strony tarcie wewnętrzne niekorzystnie wpływa na wydajność, ponieważ osie są niewspółosiowe. Jego zastosowanie jest zatem ograniczone do niskich prędkości obrotowych i ma niewielkie odchylenie wyrównania.