| Sędzia |
|---|
| Narodziny |
16 kwietnia 1820 Cherbourg |
|---|---|
| Śmierć |
30 sierpnia 1899(79 lat) Paryż |
| Narodowość | Francuski |
| Trening | Uniwersytet Caen-Normandy |
| Zajęcia | Językoznawca , sędzia , filolog , orientalista , asyriolog |
| Dziecko | Delphine Menant |
| Pracował dla | Uniwersytet Paryski |
|---|---|
| Członkiem | Akademia inskrypcji i literatury pięknej |
| Różnica | Kawaler Legii Honorowej |
Joachim Menant , urodzony w Cherbourgu dnia16 kwietnia 1820i zmarł w Paryżu dnia30 sierpnia 1899, jest francuskim sędzią asyriologiem i filologiem .
Joachim Menant studiował w college'u w swoim rodzinnym mieście, a prawo na Wydziale w Caen . Po objęciu adwokatury wstąpił do magistratu i był pierwszym zastępcą sędziego w swoim rodzinnym mieście w 1846 r., Następnie kolejno zastępcą w Vire w 1851 r. I Alençon w 1855 r. , Sędzią w Lisieux w 1856 r. , Skąd przeszedł do sądu cywilnego. z Évreux w 1864 roku , z Le Havre w 1867 roku , a od Rouen w 1872 roku .
Mianowany wiceprezydentem w Rouen dnia 18 sierpnia 1878, następnie radca Sądu Apelacyjnego w 1881 r. , przeszedł na emeryturę w 1890 r. z tytułem radcy honorowego. Zostawia kilka książek prawniczych, które świadczą o jego predyspozycjach do nauk prawnych. Przez pewien czas był również zaangażowany w politykę, o czym świadczą dwie broszury, które opublikował w 1848 r., Oraz lokalna archeologia ( Opis rzeźb słonecznych kościoła w Cherbourgu ), co wyjaśnia, dlaczego jego nazwisko znajduje się wśród współpracowników Przeglądu Archeologicznego Departamentu Manche . Znajduje się również na liście głównych redaktorów Journal des savants de Normandie .
Ale przede wszystkim jako asyriolog zyskał sławę dzięki swoim badaniom nad inskrypcjami klinowymi, o których obszernie publikował. Zajmował się tym tematem wcześnie, na początku tylko wyjaśniając wyniki, do których doszedł asyriolog Jules Oppert w interpretacji inskrypcji, ale stopniowo dodawał oryginalne pomysły do zapożyczonych od innych.
W swoich pismach klinowych Menant śledzi historię prac, które doprowadziły do rozszyfrowania inskrypcji z Asyrii i Persji , sposobu rozwiązania problemu, wyników uzyskanych do 1860 r. Oraz części, która do nich powraca.
W Rocznikach królów Asyrii, Babilonu i Chaldei zachowuje porządek chronologiczny dla inskrypcji historycznych, ale zgodnie z metodą Opperta iw przeciwieństwie do tej przyjętej przez niemieckich asyriologów przecina komentarz historyczny, aby połączyć teksty i je uzupełnić z elementami pobranymi gdzie indziej. Jeśli chodzi o dokumenty prawne Asyrii i Chaldei, które opublikował we współpracy z Oppertem, jest to jednocześnie studium filologiczne, prawne, metrologiczne i historyczne. Autorzy zazwyczaj podają, wraz z dość luźnym tłumaczeniem na język francuski, ściślejsze tłumaczenie międzyliniowe na łacinę. Studiuje się w nim 71 dokumentów ze wszystkich okresów oraz dziewięć tekstów gramatycznych, których interpretacja jest uzasadniona w przypisach, w których wskazano również najbardziej interesujące dane.
Ta niestrudzona działalność, która zaowocowała wieloma pracami opublikowanymi samodzielnie lub we współpracy z Oppertem, znalazła swoją nagrodę, gdy Akademia Inskrypcji i Listów Belles przyjęła go jako wolnego członka na17 lutego 1888, zastępując Charlesa Roberta . Wybrała go na partnera-korespondenta2 grudnia 1864. W latach 1868 - 1869 prowadził kurs asyriologii na Sorbonie , jako pierwszy wykładowca. Był rycerzem Legii Honorowej .
Nazewnictwo Asyryjskich Publikacji Menanta pojawiło się w marcu 1884 r. (Paryż, 1884, gr. In-8, 4 s.).
Jego córka Delphine , urodzona w 1850 roku , otrzymała nagrodę Akademii za pracę nad Parsis, historią społeczności zaratusztriańskich w Indiach ( 1898 ). Została wysłana na misję naukową do Indii w 1900 roku - 1 , na której opublikował raport w 1903 roku .