Do dwubiegunowych dysze dwa ciągłe strumienie gazów z biegunami gwiazdy. Mogą być związane z protogwiazdami (młode gwiazdy w formacji) lub z gwiazdami wyewoluowanymi (po AGB ).
W obu przypadkach bipolarne dżety składają się głównie z gazu cząsteczkowego (in) . Mogą podróżować z prędkością dziesiątek, a nawet setek kilometrów na sekundę, aw przypadku młodych gwiazd rozciągać się na długość nawet do parseka .
W przypadku protogwiazd strumienie są napędzane gęstym strumieniem. Strumień jest węższy niż strumień i bardzo trudno go bezpośrednio obserwować. Jednak obecność naddźwiękowych fal uderzeniowych wzdłuż strumienia powoduje wzrost temperatury gazu do tysięcy stopni. Te gorące gazy emitują podczerwień i dlatego mogą być wykrywane przez teleskopy na podczerwień, takie jak United Kingdom Infrared Telescope . Często pojawiają się jako węzły lub łuki wzdłuż wiązki strumienia. Nazywa się je „molekularnymi falami uderzeniowymi” ze względu na ich kształt, przypominający te, które powstają na wodzie przez dziób statku. Ponadto strumienie są generalnie zakrzywione w kształcie litery S z powodu tych wstrząsów.
To właśnie za pomocą teleskopów milimetrowych, takich jak James Clerk Maxwell Telescope , zwykle obserwuje się bipolarne dżety dzięki emisji światła przez wzbudzone cząsteczki tlenku węgla . W ciemnych, gęstych chmurach regularnie występują bipolarne dżety. Zwykle są związane z bardzo młodymi gwiazdami (młodszymi niż 10 000 lat) i są blisko spokrewnione z molekularnymi falami uderzeniowymi. W istocie uważa się, że fale uderzeniowe wyrzucają lub „ciągną” gęste gazy z otaczającej chmury, tworząc dwubiegunowy dżet.
Dżety bardziej rozwiniętych młodych gwiazd - gwiazd T Tauri - wytwarzają podobne fale uderzeniowe, chociaż znajdują się one w widmie widzialnym i nazywane są obiektami Herbiga-Haro (obiektami HH). Gwiazdy T Tauri występują zwykle w mniej gęstych środowiskach. Brak otaczającego je gazu i pyłu sprawia, że istnieje mniejsze prawdopodobieństwo, że obiekty HH będą kojarzone z bipolarnymi dżetami.
Obecność dwubiegunowego dżetu wskazuje, że gwiazda centralna nadal gromadzi materię w otaczającej chmurze za pośrednictwem dysku akrecyjnego . Strumienie odprowadzają nadmiar momentu pędu nagromadzonego w dysku akrecyjnym. Rzeczywiście, bez dżetów akrecja dysku nie byłaby możliwa, a gwiazda nigdy by się nie zajęła.
Dwubiegunowe dżety bardziej rozwiniętych gwiazd są prawdopodobnie początkowo tworzone przez symetryczne wiatry sferyczne (zwane wiatrami po AGB), które są wyrzucane z powierzchni czerwonego olbrzyma . Są one skoncentrowane w stożkach gazowych przez pola magnetyczne lub przez ich podwójnego towarzysza , w procesie, który nie jest jeszcze dobrze poznany.
Dwubiegunowe dżety gwiazd po AGB będą się rozwijać, aż utworzą mgławicę planetarną .
Przypadek Fleminga 1 pokazuje, że binarny układ kontaktowy dwóch białych karłów również wydaje się powodować powstawanie bipolarnych dżetów.