Jesko von Puttkamer
Jesko Albert Eugen von Puttkamer
Jesko von Puttkamer.
| Narodziny |
2 lipca 1855 Berlin |
|---|---|
| Śmierć |
23 stycznia 1917(w wieku 61 lat) Charlottenburg |
| Narodowość | pruski |
| Trening | Uniwersytet w Królewcu |
| Zajęcia | Prawnik , polityk |
| Tata | Robert von Puttkamer |
| Rodzeństwo | Albert August Wilhelm von Puttkamer ( d ) |
| Archiwum prowadzone przez | Niemieckie Archiwum Federalne (BArch, N 2231) |
|---|
Jesko Albert Eugen von Puttkamer (2 lipca 1855, Berlin -23 stycznia 1917, idem) jest niemieckim administratorem kolonialnym, który był gubernatorem Kamerun i cesarskim komisarzem Togolandu .
Biografia
Puttkamer należał do starej pruskiej rodziny arystokratycznej . Studiował prawo w Strasburgu, Lipsku, Fryburgu Bryzgowijskim, Wrocławiu i Królewcu. Rozpoczął karierę dyplomatyczną, zostając w 1883 r. konsulem niemieckim w Chicago . Wmaj 1885został mianowany zastępcą gubernatora Kamerun , baronem von Soden . WLipiec 1887, został Tymczasowym Komisarzem Togolandu , następnie konsulem w Lagos inSierpień 1888i ponownie cesarski komisarz dla Togo od 1889 do 1893 z tytułem Landeshauptmann . Puttkamer zastąpił Eugena von Zimmerera (de) jako gubernator Kamerun w 1895 roku.
Jej gubernatorstwo charakteryzował boom gospodarczy dużych plantacji wokół góry Kamerun oraz przyznanie w latach 1898-1899 koncesji Gesellschaft Süd-Kamerun (en) (GSK) i Gesellschaft Nordwest-Kamerun (en) (GNK) . Puttkamer podjął inicjatywę przeniesienia siedziby gubernatora z Duala do Buea z pomocą Hansa Dominika . Zbudował tam mały zamek zwany Puttkamerschlößchen , co wywołało kontrowersje. W latach 1898-1903 niemieckie wojska kolonialne zakończyły okupację Kamerunu aż do jeziora Czad i pod rozkazami podpułkownika Curta Pavla, wbrew woli Puttkamera, prowadziły wojnę przeciwko emirowi Adamawy . Choć na początku swego mandatu był zwolennikiem podbojów militarnych, o czym świadczą wyprawy przeciwko Abo , Kpe i Bakoko (1894-1896), później zmienił stanowisko, często wchodząc w konflikty z kolonialnym korpusem oficerskim. Od administracji wojskowej wolał pokojową integrację rdzennych społeczeństw znajdujących się pod zwierzchnictwem niemieckim.
Ze względu na kontrowersyjną politykę ustępstw i kilka spraw, które nadszarpnęły jego reputację w opinii publicznej, Jesko von Puttkamer został przeniesiony na prowizoryczne emerytury pod naciskiem środowisk wojskowych na 9 maja 1907 i mógł otrzymać emeryturę w następnym roku.
Jesko von Puttkamer opisał swoje wrażenia w wydanej w 1912 roku książce Gouverneursjahre in Kamerun .