Jephtha ( HWV 70) totrzyczęściowe oratorium Georga Friedricha Haendla, skomponowane w 1751 roku do angielskiego libretta wielebnego Thomasa Morella z Księgi Sędziów i Jephthes sive Votum (1554) George'a Buchanana.
Utwór zapożycza tematy z Mszy nr 1, 2, 3, 5 i 6 Franza Habermanna .
Skład rozciąga się od 21 stycznia w 30 sierpnia 1751.
Pierwsze wykonanie odbyło się na koncercie w Covent Garden w Londynie dnia26 lutego 1752 ; pierwsze przedstawienie sceniczne w Operze w Stuttgarcie w 1959 roku i prawykonanie w Operze Paryskiej dnia10 października 1959.
Za radą Zebula Jefta , urodzony z prostytutki, zostaje w ostateczności przywołany z wygnania, aby ocalić swój lud przed agresją Ammonitów. Przyjmuje dowodzenie armiami wbrew gwarancji zachowania swojej funkcji w czasie pokoju. Izraelici zgodzili się na to. Jephtha żegna się ze swoją żoną Storgè, która martwi się o przyszłość. Hamor ofiarowuje swoją miłość Iphis, córce Jephthy; chętnie to przyjmuje. Ale walka się zbliża i muszą się przygotować. Podekscytowany perspektywą bitwy Jefta oferuje Jehowie układ: jeśli wygra, złoży Jehowie ofiarę jako pierwszy, który go po bitwie przywita. Izraelici modlą się o szczęśliwe zakończenie wojny, podczas gdy Storgè jest nawiedzany przez wizje przerażenia. Iphis konsola. Skoro tylko król Ammonitów odrzucił wszelkie stosunki, słowo należy do Jehowy.
Hamor przynosi Iphisowi dobrą nowinę: Niebo wylało legiony uzbrojonych cherubinów, pozwalając Izraelitom pokonać wroga. Iphis przygotowuje triumfalne powitanie dla swojego ojca, podczas gdy Jefta i Izraelici świętują zwycięstwo. Przybywamy, aby powitać bohatera, Iphis idzie na czele procesji. Jefta, zdenerwowany, wyznaje fatalną przysięgę: Iphis musi zostać poświęcony. Przerażony Storgè odmawia poddania się, podczas gdy Hamor oferuje własne życie w zamian za życie Ifisa. Storgè, Hamor i Zebul błagają Jephthę, by oszczędził jego córkę. Ale Iphis jest już świadomy werdyktu i poddaje się mu bez szeptu. Ogromny ból rozdziera serce Jephthy.
Jefta modli się o zbawienie duszy Ifisa. Ten ostatni żegna się z życiem. Towarzyszą mu modlitwy wszystkich ludzi. Przed śmiertelnym ciosem pojawia się anioł, zwiastun dobrej nowiny: Iphis będzie żył, ale czysty i dziewiczy, na zawsze oddany Bogu. Jefta pobłogosławił imię Pana.
| Postać | Głos | Kreacja, 26 lutego 1752 |
|---|---|---|
| Jephtha | tenor | Broda Johna |
| Iphis, jego córka | sopran | Giulia Frasi |
| Storgé, jego żona | mezzosopran | Caterina galli |
| Zebul, jego brat | Niska | Robert był |
| Hamor, kochanek Ifisa | Kontratenor | Panie Brent |
| Anioł | sopran | Anonimowy sopran chłopięcy |
| Chór Izraelitów, chór kapłanów, chór dziewic | ||