Henriette Campan

Henriette Campan Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Joseph Boze , Portret Jeanne-Louise-Henriette Campan (1786),
Wersal , Muzeum Historii Francji . Kluczowe dane
Imię i nazwisko Jeanne-Louise-Henriette Genet
Narodziny 2 października 1752 r
Paryż , Francja
Śmierć 16 marca 1822 r(w wieku 69 lat)
Mantes , Francja
Narodowość Francuski
Kraj zamieszkania Francja
Zawód Czytelniczka
Pokojówka
Wychowawca
Ascendenty Edme-Jacques Genet (ojciec)
Marie-Anne-Louise Cardon (matka)
Małżonka Pierre-Dominique-François Berthollet, znany jako Campan
Potomków Henri Campan

Jeanne-Louise- Henriette Campan , ur. Henriette Genet the2 października 1752 rw Paryżu i zmarł dnia16 marca 1822 rw Mantes jest francuskim pedagogiem .

Biografia

Stary reżim

Jest córką Edme-Jacquesa Geneta , starszego urzędnika do spraw zagranicznych i Marie-Anne-Louise Cardon, oraz siostrą Edmonda-Charlesa Genêta . Jego ojciec pozwala mu uczyć się angielskiego i włoskiego, oprócz lekcji śpiewu i dykcji.

Była pierwszą mianowany czytelnik z córek Ludwika XV wPaździernik 1768, następnie zostaje dołączona do osoby Marie-Antoinette i otrzymuje tytuł „Pokojówki” w 1770 roku i „  Pierwszej Pokojówki  ” na13 lipca 1786 r, w ocalenie Madame de Misery , córki pana Betauld de Chemault, żony Charlesa François Bibault de Misery (dawny zwyczajny wieszak króla, utytułowany Baron de Biaches , niedaleko Péronne ).

Ona wychodzi za mąż 11 maja 1774 r- dzień po śmierci króla  - z Pierre Dominique François Berthollet , dit Campan, mistrzem garderoby hrabiny Artois i oficerem izby Delfinów, synem Pierre-Dominique Berthollet (lub Berthollet ), kierownikiem królowej mały teatr . Mają syna o imieniu Henri le31 października 1784.

Nawiasem mówiąc, poznała Karola Bonaparte , ojca Napoleona Bonaparte , który przybył jako zastępca szlachecki do monsieur Delille, inspektora wojny, odpowiedzialnego za departament Korsyki, z doktorem Casa Bianca i biskupem Ajaccio, w 1776.

Jego małżeństwo nie wydaje się szczęśliwe, ponieważ rada Châtelet ogłasza separację majątku pary Campan 4 czerwca 1790 r. Opiekowała się jednak mężem aż do jego śmierci w 1797 roku.

Koniec monarchii

Podczas lotu króla i królowej do Varennes wCzerwiec 1791, wyprowadza się z rodziny królewskiej. Wkrótce potem ponownie zobaczyła Marie-Antoinette, kiedy została aresztowana, zeznając listownie do jej zaniepokojenia. W nocy 10 sierpnia 1792 r. wraz ze swoją siostrą Madame Auguie (lub Auguier), również pokojówką królowej, przebywała z królową w Tuileries. Służą królowej podczas jej pierwszego aresztu w Zgromadzeniu, a potem Pétion zabrania im podążania za nią do Świątyni.

Rewolucja

Po zdobyciu Tuileries 10 sierpnia 1792 r. dom Madame Campan został splądrowany i spalony, a ona musiała schronić się u swojej siostry, Madame Auguié, z drugą siostrą, Madame Rousseau, w Beauplan, niedaleko Saint-Rémy-lès - włochaty doLuty 1793. Ona chwali7 lutego 1793, część Château de Coubertin w dolinie Chevreuse , z Madame Auguié. Ma być aresztowany i wysłany do gilotyny w 1794, M mi  Auguie popełnia samobójstwo; M me  Campan zbiera swoje trzy córki:

Termidor i konsulat

Następnie założyła w Saint-Germain-en-Laye , 13 roku termidora II (31 lipca 1794 r), „Narodowa Instytucja Saint-Germain”, rue de Poissy, szkoła z internatem dla młodych dziewcząt. VI rok prerii III (25 maja 1795), wynajmuje hotel de Rohan w Saint-Germain-en-Laye pani de Bonnenfant. Instytucja zostaje tam przeniesiona w dniu1 st lipca 1795. Instytucja ta szybko rozkwitła i przyjęła córki wyższej burżuazji: Hortense de Beauharnais , córka pierwszego małżeństwa obywatela Bonapartego i przyszłej królowej Holandii przybyła tam w III roku Fruktydoru (sierpień-wrzesień 1795); Pauline i Caroline Bonaparte , siostry generała Bonaparte , Stéphanie Tascher de La Pagerie , siostrzenicy obywatela Bonaparte i przyszłej księżnej Arenberg, Stefania de Beauharnais , przyszłej wielkiej księżnej Baden i Emilie de Beauharnais , siostrzenic obywatela pierwszego męża Bonaparte i Antoniny Murat , siostrzenica generała Joachima Murata i przyszła księżniczka Hohenzollern-Hechingen, ale także Éléonore Denuelle de La Plaigne (która będzie kochanką Napoleona), Zoé Talon , przyszła hrabina Cayli, córki Gérarda de Lally-Tollendal i księżna Charlotte z Graniczą tam Wirtembergia , przyszła wielka księżna Rosji.

10 lipca 1796 r, dzień po ślubie z Marie-Josephe Tascher de la Pagerie , wdową po obywatelu Beauharnais , gen. Bonaparte odwiedził instytucję. 29 kwietnia 1798gen. Bonaparte i jego żona ponownie odwiedzają instytucję, aby zawrzeć małżeństwo Emilii de Beauharnais z Antoine Marie Chamans (1769-1830), przyszłym hrabią Lavalette. Ślub obchodzony jest dnia18 maja.

11 marca 1802 r, w obecności Pierwszego Konsula i jego żony, w instytucji odbywa się reprezentacja Estery .

Pierwsze Imperium

9 lutego 1805Imperator przyjmuje Madame Campan i rozmawia z nią o swoim projekcie Domu Edukacji Legii Honorowej . Dziewiąty Frimaire Rok XIV (30 listopada 1805) Rada Stanu uchwala plan powołania domów wychowawczych dla dziewcząt z zakonu Legii Honorowej . 16 Frimaire, obóz Austerlitz , Napoleon I po raz pierwszy podjął decyzję o adopcji poległych podczas bitwy dzieci wojskowych i zapewnieniu im edukacji. Podpisuje 24 Frimaire (15 grudnia 1805), w pałacu Schönbrunn , dekret przyjęty przez Radę Stanu. Przeznaczył cesarski pałac Saint-Germain dla dziewcząt.

10 lipca 1806 rNapoleon I po raz pierwszy podpisał dekret przeznaczający fortunę zamkową na edukację domową dla dziewcząt Legii Honorowej na terenie zamku Chambord, który został wybrany jako pierwszy. Dekret z3 marca 1807 r. wyznacza pierwsze 108 dziewcząt, które wejdą do tego domu.

Napoleon podpisuje dekret w sprawie 5 września 1807 r.mianowanie Madame Campan Lady Dyrektorem „Imperial House of Écouen  ”. Przybywa wPaździernik 1807 na zamku Écouen.

14 i 15 sierpnia 1808 Kaplica Château d'Écouen zostaje poświęcona, a następnego dnia następuje uroczysta inauguracja.

Opublikowano Listy dwóch młodych przyjaciół opisujących życie w Écouen napisane przez Madame CampanKwiecień 1811.

Cesarz odwiedza Dom Écouen on 3 marca 1809z Wielkim Kanclerzem Orderu Legii Honorowej, księciem Neuchâtel i oficerami jego Domu. Statuty organizacji cesarskich domów Napoleona zostały zatwierdzone w dniu29 marca 1809. Królowa Hortense zostaje mianowana Panią Protektorką, a Pani Dyrektor przyjmuje tytuł Nadinspektora.

Madame Campan przebywa od 12 do 20 lipca 1809w posiadłości marszałka Neya. Ona je obiad z cesarzem na31 grudnia 1809na zamku Malmaison .

5 sierpnia 1811 r, Napoleon i cesarzowa Marie-Louise odwiedzają Écouen. Kardynał Fesch , wielki kapelan cesarskiego domu, również odwiedzić ECOUEN.

1 st kwiecień 1814Madame Campan, zaniepokojona obecnością wojsk rosyjskich w pobliżu zamku Écouen, napisała do rosyjskiego generała Sackena z prośbą o jego ochronę.

Przywrócenie

Król Ludwik XVIII podpisuje królewskie zarządzenie przywracające zamek Écouen księciu Condé24 maja 1814 r.. Madame Campan opuszcza Écouen po10 sierpnia. Jest zrujnowany, ale wLipiec 1815, dzięki wsparciu marszałka Macdonalda uzyskała honorową emeryturę kuratorską. Mieszka tymczasowo ze swoim synem Henri Campanem, który schronił się w Montpellier podczas Stu Dni  ; osadzony w więzieniu, został usunięty wStyczeń 1816dzięki interwencji Gérarda de Lally-Tollendal, którego córki były wychowankami Madame Campan w instytucji Saint-Germain.

W 1815 i 1816 roku, mieszka w n o  58 rue Saint-Lazare.

Chce jednak ponownie zobaczyć Marię Teresę z Francji , córkę Marii Antoniny i uzyskuje audiencję w Palais des Tuileries . Pierwsze pytanie zadane przez córkę zmarłej królowej przywróciło mu rozsądek:

- Co robiłeś pod Bonapartem  ? zapytała Maria Teresa i M mi Campan wyjaśnić, że miał na żywo; Dlatego założyła szkołę z internatem w Ecouen, w której wychowywały się siostry „Uzurpatorki”… Madame Royale brutalnie ją tnie:

- Lepiej byś został w domu!

Krótki, ostry ukłon zwolnił na dobre byłą powiernicę Marii Antoniny.

Uważana za zbyt blisko Napoleona, wypadła z łask i przeszła na emeryturę do Mantes w toMarzec 1816 z Madame Voisin, jego wierną towarzyszką od 40 lat, przy rue Tellerie 9, niedaleko doktora Maigne i jego żony, jego byłej studentki i jego sekretarki w Écouen, Mademoiselle Crouzet.

Przebywała u przyjaciół, hrabiego i hrabiny Christian de Nicolaï, księżnej Saint-Leu, Hortense de Beauharnais, marszałka Neya, Aglaé Auguié, jej siostrzenic, Agathe Bourboulon de Saint-Elme i baronowej Lambert. Poznaje swojego przyjaciela Jean-Baptiste Isabey, który był nauczycielem rysunku w Institution of Saint-Germain.

Jego syn, Henri Campan, zmarł na przeziębienie 26 stycznia 1821. Wmaj 1821, wie, że ma raka. Podróżuje do Szwajcarii między18 czerwca i 3 października 1821z księżną Saint-Leu następnie udał się do Arenenberg . Spędziła sześć tygodni w Draveil wPaździernik 1821.

Śmierć i zapis

Podpisała swój testament 11 kwietnia 1821, czyniąc swoją wnuczkę Clémence Gamot, córkę Antoinette Auguié, swego uniwersalnego legata. Wyszła za mąż w 1824 roku, Jean-Baptiste Partiot, główny inżynier Ponts et Chaussées.

Była operowana z powodu raka na 5 lutego 1822 rprzez doktora Voisina, chirurga w Wersalu, w asyście doktora Maigne. Ona umiera16 marcaw Mantes i jest pochowany na cmentarzu Duhamel w Mantes-la-Jolie. Na jego grobie wyryto następujące epitafium :

„Była użyteczna dla młodzieży i pocieszała nieszczęśliwych. "

Ta wybitna kobieta była szczególnie przywiązana, w wychowaniu kobiet, do szkolenia matek rodzin. Pracowała również jako superintendent domu w Écouen, szkoląc przyszłych nauczycieli, pragnąc nawet założyć Écouen jako „uniwersytet dla kobiet”.

Pisma

Jego wspomnienia zostały opublikowane dopiero po jego śmierci. Napisała:

W literaturze

Jeanne Louise Henriette Campan, pod nazwą Henriette Campan, jest jednym z bohaterów powieści Les Adieux à la Reine przez Chantal Thomas , opublikowane w 2002 roku.

W kinie

Postać Madame Campan w kinie przedstawiają:

Źródła

Uwagi i referencje

  1. Henri Campan, Antoine Henri Louis Bertholet Campan, urodził się w Paryżu dnia31 października 1784, ochrzczony następnego dnia w kościele Saint-Roch. Był audytorem Rady Stanu w 1805 r., administratorem pocztowym w 1807 r. W sierpniu 1811 r. został mianowany specjalnym komisarzem policji w Tuluzie, gdzie pozostał doLipiec 1813. Został mianowany prefektem w Amiens, ale to zadanie zostało natychmiast odwołane. Schronił się w Montpellier w 1814 roku i przebywał tam przez sto dni. Aresztowano go tam jednak 5 grudnia 1815 r., ale uwolniono dzięki interwencji hrabiego Lally Tollendal. Przeniósł się do Paryża, n O  58 rue Saint-Lazare, gdzie zmarł26 stycznia 1821(w wieku 36 lat) (Yvan David, Monique Giot, s.  21, 40, 42 .
  2. Niepublikowana korespondencja Madame Compan z Queen Hortense, tom 2, s.  9 .
  3. Yvan David, Monique Giot, s.  22 .
  4. Uwaga: Étienne Macdonald powierzył swoje córki, Anne dit Nancy, która została księżną Massa, i Adele, hrabinę Perrégaux, pani Campan po śmierci matki w 1797 roku. Zostały one przyjaciółmi siostrzenic Madame Campan. Marszałek Macdonald został Wielkim Kanclerzem Orderu Legii Honorowej po drugiej abdykacji Napoleona. Zmusił go do uzyskania renty w wysokości 6000 franków (Yvan David, Monique Giot, s.  106 ).
  5. Yvan David, Monique Giot, s.  24, 105 .
  6. Yvan David, Monique Giot, s.  114 .
  7. Jean-Baptiste Joseph Partiot urodził się w Beauvais dnia22 września 1780. Był studentem w École Polytechnique w 1799, a następnie w École des Ponts et Chaussées w 1802. Służył w Nicei, Poligny, Île Bourbon, gdzie 3 października 1814 został mianowany głównym inżynierem ( zagraniczne archiwa narodowe ). Został zawieszony w pełnieniu funkcji 9 stycznia 1816 r., przywrócony w 1817 r. Tam w marcu 1819 r. sporządził projekt mostu na rzece Mât (Robert Dauvergne, Stare plany wiejskie kolonii francuskich , Revue d'histoire des colonies , 1948 ( czytaj online ) ), wrócił do Francji w 1820. Został mianowany inżynierem w Lot-et-Garonne w latach 1821-1827, gdzie brał udział w budowie mostu Agen nad Garonną i mostu Aiguillon na Lot ( Genealogia 47: Słownik biografii Lot-et-Garonne ). Jego syn Henri-Léon Partiot urodził się w Agen w 1825 roku. Był kierownikiem chodników i bulwarów Paryża w latach 1830-1839, następnie głównym inżynierem Haute-Garonne w latach 1839-1848, następnie przeszedł na emeryturę i zmarł w Bordeaux.11 sierpnia 1867(86 lat) ( Żółte i czerwone: rozwoju miast: niektóre francuskie dane z XIX th  wieku ).
  8. Madame Campan i jej uczniowie .
  9. https://www.tombes-sepultures.com/crbst_657.html
  10. Yvan David, Monique Giot, s.  108 .
  11. Rebecca Rogers, Druhny Legii Honorowej. Placówki oświatowe Legii Honorowej w XIX wieku , Paryż, Perrin,2006, s. 62-64.
  12. IMDb: Madame Campan .

Zobacz również

Bibliografia

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne