Jan VIII Xiphilin

Jan VIII Xiphilin Funkcje
Patriarcha Konstantynopola
Arcybiskup
Biografia
Narodziny Przed 1008
Trebizond
Śmierć 02 sierpnia 1075
Konstantynopol
Zajęcia Pisarz , ksiądz
Inne informacje
Religia Prawosławie
Przyjęcie 30 sierpnia ( w )

Jan VIII Xiphilin (po grecku  : Ιωάννης Η΄ Ξιφιλίνος) jest patriarchą Konstantynopola z1 st styczeń 1064 w 02 sierpnia 1075.

Biografia

John Xiphilin urodził się w Trapezundzie około 1010 r., A do Konstantynopola przyjechał na studia około 1030 r .; związał się tam z młodszym o kilka lat Michelem Psellosem . Obaj należą do uczonych, którzy doszli do władzy za panowania Konstantyna IX ( 1042 ).  Będąc już sędzią na tak zwanym sądzie „ hipodromu ” i „egzaktorem” (swego rodzaju sędzią opiekuńczym), Jean Xiphilin otrzymuje nowy zarzut „  nomophylax  ”, który czyni go szefem wydziału prawa ( Uniwersytet w Konstantynopolu ). w 1045i zamierzał dostarczyć imperium sędziów; na tym stanowisku zostaje członkiem senatu cesarskiego. Zhańbiony w 1054 r. W tym samym czasie co Psellos, przeszedł na emeryturę z tym ostatnim jako mnich w klasztorze na Górze Olimp w Bitynii i pozostał tam przez dziewięć lat. W 1064 r. Został wyrwany z emerytury i mianowany patriarchą następcą Konstantyna III Lichoudesa .

Po śmierci Konstantyna X zostaje oszukany przez cesarzową Eudocie Makrembolitissa, która pozwala mu zrozumieć, że zamierza poślubić swojego brata, aby zostać zwolnionym z przysięgi, że nie będzie ponownie ożenił się, a następnie wybiera młodego szlachcica na swojego męża, Romaina. Diogenesa , że koronowała cesarza1 st styczeń 1068.

Był autorem traktatów filozoficznych, w których krytykował neoplatonizm swego przyjaciela Psellosa, ale są one zagubione. Niektóre decyzje prawne zostały zachowane od niego, zwłaszcza w dziedzinie prawa małżeńskiego (drukowane w Jus grecko-Romanum przez Leunclavius ), prawdopodobnie także niektóre scholies w bazylikach , a w gatunku hagiografii życia męczennika świętego Eugeniusza Trebizondy  (w) .

Jest wujem historyka Jeana Xiphilina .

Uwagi i odniesienia

  1. Grumel 1958 , s.  436.
  2. Bréhier 1969 , s.  209.
  3. Bréhier 1969 , s.  225.
  4. Norwich 1988 , s.  274.

Bibliografia