|
Prezes Izby Adwokackiej w Paryżu | |
|---|---|
| 1969-1971 | |
| Claude Lussan Bernard Baudelot ( d ) | |
|
Prezes Stowarzyszenia w obronie pamięci marszałka Pétaina | |
| 1960-1968 | |
| Pierre Hering Henri Lacaille ( d ) |
| Narodziny | 16 lipca 1904 |
|---|---|
| Śmierć | 25 września 1986 (w wieku 82 lat) |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Prawnik |
| Dziecko | Philippe Lemaire |
| Członkiem | Stowarzyszenie na rzecz obrony pamięci marszałka Pétaina |
|---|
Jean Lemaire (1904-1986) jest francuskim prawnikiem, który na początku swojej kariery wraz z prezesem baru Fernand Payen i Jacquesem Isornim bronił Philippe'a Pétaina , oskarżonego trzy miesiące po jego powrocie do Francji, o „przeciwko wewnętrznemu bezpieczeństwo państwa i wywiad z wrogiem ” .
Szczególnie zależało mu na odparciu oskarżenia i świadkom. Podczas tego historycznego procesu wskazał, że obecni sędziowie złożyli przysięgę lojalności temu, który się pojawił lub wypowiedział prowokacyjne słowo przeciwko prokuratorowi generalnemu Mornetowi, w którym widział „namiętnego sługę prawa ... i rządu” .
Jego błagalny wniosek brzmiał: „Nie, nie było zbrodni przeciwko Republice i Narodowi i proszę o umycie honoru marszałkowi” .
Po skazaniu Philippe'a Pétaina na karę śmierci , degradację narodową i konfiskatę jego majątku, czemu towarzyszył jednak ślub niewykonania kary śmierci „biorąc pod uwagę podeszły wiek oskarżonego” , został autoryzowany w dniu26 kwietnia 1951odwiedzić go w Fort de la Pierre Levée w L'Île-d'Yeu , na jakiś czas przed śmiercią.
Zanim Jean Lemaire został powołany przez Izbę Adwokacką w Paryżu na przyszłego prezesa adwokatury, Jean Lemaire przewodniczył w latach 1960–1968 kontrowersyjnemu Stowarzyszeniu w obronie pamięci marszałka Pétaina i kontynuował pozaprocesowe działania prawne, w szczególności przed Europejskim Trybunałem Praw. człowiek .
Przejął pracę referencyjną The Rules of the Lawyer Profession and the Uses of the Paris Bar w General Library of Law and Case Law w latach 1966, 1975 i 1982. Jest ojcem Philippe Lemaire , prawnika, który wraz z Robertem Badinterem , był jednym z bojowników o zniesienie kary śmierci.