Imię urodzenia | Jean Marcel Diwo |
---|---|
Narodziny |
27 grudnia 1914 Paryż 11 th |
Śmierć |
9 czerwca 2011 Paryż 16 th |
Podstawowa działalność | Powieściopisarz , dziennikarz |
Nagrody | Nagroda Rolanda de Jouvenela (1982) |
Język pisania | Francuski |
---|---|
Gatunki | Powieść historyczna |
Podstawowe prace
Jean Diwo , urodzony dnia27 grudnia 1914w Paryżu i zmarł w tym samym mieście dnia9 czerwca 2011Jest dziennikarzem i pisarzem francuskim .
Jean Diwo rozpoczął karierę dziennikarską, pracując w Paris-Soir, aby opłacić studia nad literaturą współczesną na Sorbonie . Był głównym reporterem w Paris Match , następnie założył i kierował od 1960 do 1981 magazynem Télé 7 Jours .
Po śmierci swojej żony Jacqueline Michel w 1981 roku Jean Diwo, który właśnie przeszedł na emeryturę, zwrócił się do literatury, aby naładować baterie i opublikował historię browaru Lipp w Denoël . Książka odniosła sukces księgarski, doceniony przez krytyków, a Jean Diwo postanawia wytrwać w literaturze. Za tę książkę Akademia Francuska przyznała mu w 1982 roku nagrodę im. Rolanda de Jouvenela . W 2006 roku skomentował: „Książki mnie uratowały, dały mi drugie życie. "
Stając się późnym pisarzem, Jean Diwo szybko dał się poznać jako odnoszący sukcesy autor powieści historycznych . W 1985 roku zaczął pisać Les Dames du Faubourg , trylogię poświęconą historii Faubourg Saint-Antoine od czasów Ludwika XI : ta romantyczna suita sprzedała się w ponad milionie egzemplarzy.
W 1990 roku opublikował Les Violons du roi przez Éditions Denoël , która opowiada Saga lutników z Cremony , a w szczególności od Stradivarius .
Przez kilka lat jego występy stawały się coraz rzadsze. Jego ostatnia powieść, La Calèche , została opublikowana w 2010 roku. Zmarł w nocy z 9 na10 czerwca 2011 w wieku 96 lat.
Jest ojcem dziennikarza François Diwo .