Jean-Luc Hennig

Jean-Luc Hennig Obraz w Infoboksie. Jean-Luc Hennig 19 września 2012. Funkcjonować
Redaktor naczelny
Biografia
Narodziny 1945
Charité-sur-Loire
Narodowość Francuski
Trening Agregacja gramatyczna
Zajęcia Pisarz , prezenter radiowy
Inne informacje
Pracował dla Wyzwolenie , Uniwersytet w Kairze

Jean-Luc Hennig jest francuskim dziennikarzem i pisarzem , urodzonym9 stycznia 1945w La Charité-sur-Loire .

Biografia

Agrégé w gramatyce , Jean-Luc Hennig był profesorem na Uniwersytecie Giza w Kairze w latach 1970-1972.

Był wtedy dziennikarzem Wyzwolenia od 1974 do 1981, a zwłaszcza stworzył cotygodniowy dodatek Sandwich . W latach 80. Jean-Luc Hennig był także redaktorem naczelnym Rolling Stone France i okazjonalnie współpracował z wieloma gazetami i czasopismami, w tym Le Fou parle (przez Jacquesa Valleta ), La Tribune de Genève , Gai Pied Hebdo , Recherches (przez Felix Guattari) , Art Press , L'Infini (przez Philippe Sollers ) itp.

Według Pierre'a Verdragera , Jean-Luc Hennig w latach 1970-1980 próbowałby w kilku artykułach usankcjonować pedofilię . Aby wesprzeć swój punkt, Verdrager szczególnie podkreśla fakt, że w artykule opublikowanym w wyzwoleniu się na relacjach między dorosłych i nieletnich , Hennig określił jako „przewrotne pedofilów obrazów epinal”. W 2006 r., kiedy jego artykuły prasowe zostały przedrukowane w tomach, Hennig we wstępie stwierdza, że ​​po prostu broni „zasady (...), że chłopiec lub dojrzewająca dziewczyna musi być w stanie kochać każdego, kogo uzna za stosowne, bez ponoszenia (lub ponieść) gniew doczesnej sprawiedliwości. "

Hennig jest także gospodarzem radiowym na Fréquence Gaie i Europe 1, gdzie w 1982 roku wraz z Guyem Hocquenghemem , również dziennikarzem Liberation , prowadził program Wystarczy powiedzieć, a także w Radio Suisse Romande w Genewie, gdzie stworzył linię programu Serce .

Pisarz, opublikował około trzydziestu książek, głównie esejów o nocy, seksie i śmierci, przetłumaczonych w około piętnastu krajach. Jego pierwsza książka, z 1977 roku, Les sędziów Kaki , z Mireille Debard , poprzedzona jest przez Michela Foucaulta i zilustrowana przez Cabu . Jean-Luc Hennig znajduje się również w pobliżu Grisélidis Réal . Jej listy do niego zostały opublikowane przez Verticales w 2006 roku. Poświęcił jej także książkę Grisélidis courtisane (Albin Michel, 1981; Verticales, 2011).

W 1996 roku Hennig został oskarżony o plagiat, a krótkie fragmenty jego okrutnego Horoskopu zostały zaczerpnięte z książki Jacquesa A. Bertranda . „W odpowiedzi na te oskarżenia Hennig opublikował w 1997 roku w Gallimard Apologie du plagiat .

Jean-Luc Hennig jest wreszcie redaktorem. Kierował kolekcją „Ilustracje” u Albina Michela i redagował m.in. Marguerite Duras , Hervé Guibert i Pierre Assouline .

Jego nota biograficzna ukazała się w 2004 roku w Słowniku Współczesnych Pisarzy Francuskich , pod kierunkiem Jérôme'a Garcina , opublikowanym przez Mille et Une Nuits .

Bibliografia

Na edycjach FayardW edycjach GallimardZ Wydawnictwa ZulmaW Editions Albin MichelZ innymi wydawcami

Uwagi i referencje

  1. Mathieu Lindonu , "  Hennig qui est mal Y pensait  " na wyzwolenia (dostęp 26 lutego, 2021 ),
  2. Jean-Luc Henning, „Les relations adults-mineurs”, Liberation , 24 marca 1977, cytowany w: Pierre Verdrager, The Forbidden Child: How pedophilia stayscandalous , Armand Colin, 2013, s. 40.
  3. Antoine Idier, Życie Guy Hocquenghem , Fayard,18 stycznia 2017, 324  pkt.
  4. "  There - Armaments Observatory  " , na obsarm.org ( dostęp 26 lutego 2021 )
  5. Olivier Le Naire, „  Ku przyjemności plagiatora  ”, L’Express ,20 listopada 1997 r.( przeczytaj online )

Linki zewnętrzne